Morgunblaðið - 29.04.2008, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. APRÍL 2008 33
ingu við Stórateig í Mosfellsbæ. Ekki
var lakara að vera nærri Valda í landi,
sami húmor og gleði einkenndi vininn.
Tækni- og fjarskiptaþekking hans
kom almannavörnum mjög til góða á
þessum mikilvægu mótunarárum,
þegar grunnurinn var lagður að því
skipulagi sem í stórum dráttum hefur
dugað til dagsins í dag. Þótt samveru-
stundum fækkaði með árunum var
vinasambandi ávallt haldið með heim-
sóknum og símtölum, þar stóðu fáir
Valda framar.
Eftir að alvarleg veikindi tóku að
hefta hann voru síminn og tölvupóst-
ur hans megin sambandsmiðlar.
Aðdáunarvert var að fylgjast með
æðruleysi hans og dugnaði í erfiðum
veikindum. Spaugsemin var hans að-
alsmerki og stórvirki voru unnin í
söfnun og framsetningu ljósmynda
sem tengjast starfsemi og sögu Land-
helgisgæslunnar. Langdvalir á
Grensásdeild buguðu ekki hinn glað-
sinna mann, jákvæðni og glettni voru
hans beittustu vopn. En fyrst og síð-
ast var Valdi fjölskyldumaður, miklir
kærleikar einkenndu fjölskylduna
alla. Með fádæmum var sú umönnun,
hlýja og nærgætni sem Jóna Magga
og börnin sýndu sínum elskaða eig-
inmanni og föður í veikindum hans.
Megi þau Guðs laun hljóta og hinn ei-
lífi kærleiksríki faðir milda þeirra
djúpu sorg. Kæri vinur, hafðu alúðar
þakkir fyrir áratuga dygga og gefandi
vináttu. Minningu þína blessi algóður
Guð.
Hafþór og Lilja Hjördís.
Valdi vinur minn er nú horfinn af
sinni lífsbraut eftir margra ára erfiða
baráttu við illvíga sjúkdóma. Hans
mesta og besta hjálparhella í veikind-
um hans var eiginkonan, hún Jóna
Magga, og ef hennar kærleika og
styrks hefði ekki notið við, þá hefði
Valdi ekki sýnt þá bjartsýni og glað-
værð sem einkenndu hann til hinsta
dags. Þannig sýnir sagan það aftur og
aftur að velferð okkar og árangur er
ekki hvað síst undir þeim kominn sem
næstir standa, þá helst maka og fjöl-
skyldu.
Valdi flutti til Akraness ungur að
árum ásamt foreldrum sínum og
systkinum, en foreldrar hans voru
merkishjónin þau Lilja Pálsdóttir og
séra Jón M. Guðjónsson, sóknar-
prestur. Það var mikil gæfa fyrir
Akranes þegar þau hjón og börnin
þeirra fluttu hingað. Krakkarnir á
Kirkjuhvoli voru glaðvær og
skemmtileg, en umfram allt listræn,
hvert á sinn hátt. Valdi hafði áhuga á
söfnun og varðveislu gamalla muna
og sagna, eins og séra Jón hafði í svo
ríkum mæli, og aðstoðaði hann föður
sinn við að afla fanga fyrir Byggða-
safnið í Görðum eftir því sem tími og
heilsa leyfðu. Eru margir góðir gripir
í safninu þangað komnir fyrir til-
verknað Valda.
Valdimar var mikill unnandi góðrar
tónlistar og minnist ég þess að á tíma-
bili átti óperumúsík hug hans allan, og
hlustaði hann löngum stundum á óp-
erusöng af plötum í flutningi ýmissa
góðra listamanna. Hann hafði einnig
mikla ánægju af að ræða um hin ólík-
ustu málefni, og kryddaði hann oftast
frásögn sína græskulausum húmor,
sem hafði góð áhrif á okkur hina sem
nutum samvistar með honum.
Alltaf var líf og fjör í návist Valda
og kom ég ávallt betri maður af hans
fundi, þrátt fyrir að heilsa hans hafi
alls ekki gefið tilefni til þess hin sein-
ustu árin. Ég vil þakka honum fyrir
skemmtilegar samverustundir, bæði
á heimili hans og einnig inni á Grens-
ási, þar sem hann dvaldi hin síðustu
ár, að meira eða minna leyti.
Hann nærðist á því að heyra fréttir
af Skaganum, mannlífinu þar og einn-
ig af gömlu vinunum og hvernig þeim
vegnaði. Seinustu árin varð Grensás-
inn hans annað heimili
en þar er mörg baráttan háð við ill-
víga sjúkdóma eða aðra fötlun; sú
barátta verður ekki skráð á sögubæk-
ur, en minnir okkur á að barlómur og
kveinstafir ættu að heyrast sjaldnar
frá okkur hinum sem búum við svo
góða heilsu sem öðrum er ekki gefin.
Kæri vinur, við kveðjumst að sinni
og sendum við hjónin Jónu Möggu,
börnum og öðrum ættingjum og vin-
um okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Jónína og Ásmundur.
Ástkær móðurbróð-
ir, Óttar Þorgilsson,
er látinn. Óttar var sonur hjónanna
Halldóru Sigurðardóttur kennara
frá Fiskilæk í Melasveit og Þorgils
Guðmundssonar kennara og síðar
skrifstofustjóra, frá Valdastöðum í
Kjós. Fæddist Óttar á menntasetr-
inu Hvanneyri 30. mars 1925, elstur
þriggja systkina en yngri eru og lifa
bróður sinn þau Birgir, fæddur
10.7. 1927 á Hvanneyri, og Sigrún,
fædd 27.12. 1931 í Reykholti. Ólst
Óttar upp á Hvanneyri til fimm ára
aldurs en þá, 1930, flutti fjölskyldan
í Reykholt. Skólinn í Reykholti varð
starfsvettvangur foreldra hans
lungann úr starfsævi þeirra og sam-
félagið þar var það umhverfi sem
Óttar og systkini hans ólust upp í.
Það samfélag hefur verið um margt
sérstakt og afar náin tengsl mynd-
ast milli þess fólks sem þar bjó og
starfaði. Það á ekki síst við um
börnin sem ólust þar upp saman á
þessum tíma, enda haldast þau
tengsl enn í dag. Nánast er sam-
bandið við Þráin Kristinsson, en
hann er nánast eins og fjórða systk-
inið í hópnum.
Um Óttar Þorgilsson mætti
skrifa heila bók. Í þeirri bók myndi
hver kafli endurspegla atburði,
staði og þróun í sögu íslensku þjóð-
arinnar, samtvinnað viðburðaríku
lífshlaupi sögupersónunnar. Hvann-
eyri á þriðja áratug síðustu aldar
hlýtur að hafa verið einhver áhuga-
verðasti staður landsins til dvalar á
þeim tíma. Landbúnaðurinn var þá í
mikilli framþróun og hægt að segja
að þá og þar hafi verið lagður
grunnur að hinni gríðarlegu fram-
leiðsluaukningu sem varð í íslensk-
um landbúnaði um miðja síðustu
öld. Reykholt á fjórða áratugnum
þegar uppbygging héraðsskólanna
er sem mest og í raun er þá lagður
grunnur að almennri menntun eins
og við þekkjum hana í íslensku
samfélagi í dag. Akureyri og
Menntaskólinn á Akureyri á fimmta
áratugnum en þar opnuðust stórum
hópum nýjar víddir í menntun. Það
voru umbrotatímar, síðari heims-
styrjöldin stóð yfir, og margt sem
hefur haft mótandi áhrif á ungling í
MA á þeim árum, en Óttar útskrif-
aðist þaðan sem stúdent árið 1943
aðeins 18 ára gamall. Óttar festi
ekki hugann við nám í Háskóla Ís-
lands, því heimurinn kallaði og út í
Óttar Þorgilsson
✝ Óttar Þorgils-son fæddist á
Hvanneyri 30. mars
1925. Hann and-
aðist á líknardeild
Landakotsspítala
22. apríl síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá
Laugarneskirkju
28. apríl.
Jarðsett verður í
Reykholti í dag.
heim fór hann. Ég hef
oft velt því fyrir mér
hvað varð til þess að
Óttar fór til Parísar
að vinna hjá NATO.
Stór þáttur í þeirri
ákvörðun hlýtur að
hafa verið hrein æv-
intýraþrá. Sú þrá hef-
ur eflaust átt rót í
uppeldi Óttars því að
á fyrri hluta síðustu
aldar, í raun á fyrsta
fjórðungi aldarinnar,
hefur það örugglega
ekki verið algengt,
eins og það er í dag, að eiga for-
eldra sem báðir höfðu verið við nám
í útlöndum. Vafalaust hefur starf
hans við bandaríska sendiráðið og
þá ekki síst kynni hans þar af Betty
Lundegren, sem hann síðar kvænt-
ist í París, haft mikið að segja.
Óttar bjó í París nær allan sjötta
áratuginn og fram á þann sjöunda
og starfaði þar hjá upplýsingadeild
Atlantshafsbandalagsins. Má nærri
geta hversu viðburðaríkt það starf
hefur verið. Bæði voru þetta um-
brotatímar vegna kalda stríðsins og
þróunar í Austur-Evrópu en ekki
síður vegna samskipta bandalags-
ríkjanna innbyrðis og þeirrar hröðu
þróunar sem átti sér stað í Evrópu
eftirstríðsáranna.
Til Íslands fluttust Óttar og
Betty 1961 en Óttar hafði fengið
það verkefni að koma á fót upplýs-
ingaskrifstofu Atlantshafsbanda-
lagsins hér á landi. Jón Ari fæddist
síðan í ágúst 1965. Þau fluttu síðan
til Bandaríkjanna 1967. Þessi ár eru
okkur systkinunum afar verðmæt.
Afi og amma voru bæði á lífi og enn
á Hraunteignum. Birgir og Systa
fluttu heim frá Danmörku 1964.
Þetta eru ár fyrstu æskuminning-
anna. Þar skipar Óttar stóran sess.
Aðfangadagskvöld æsku okkar eru
á Hringbrautinni með Óttari og
Betty, Jóni Ara og stundum Undin,
sænskri vinkonu þeirra, ömmu
Dóru, afa, Hrefnu, ömmu Svövu og
síðan við fimm. Á sama hátt er
gamlárskvöld æskuminninganna í
Sólheimunum hjá Óttari og Betty
með sama hóp auk Systu, Birgis og
Sigrúnar. Þar á efstu hæð í hæstu
blokk borgarinnar var útsýnið á
gamlárskvöld ógleymanlegt.
Óttar sneri aftur frá Bandaríkj-
unum 1973 en þau Betty höfðu þá
skilið. Það þarf ekki að velta því
lengi fyrir sér til þess að átta sig á
því að það hefur ekki verið auðvelt
að koma heim aftur og skiljast við
Jón Ara sem varð eftir hjá mömmu
sinni. Ekki síður hefur það verið
erfitt fyrir Jón Ara en þeir feðgar
hafa ræktað sitt samband vel og
Jón Ari verið tíður gestur á Íslandi.
Þegar Óttar kom heim frá
Bandaríkjunum, hvort sem hann
gerði sér grein fyrir því þá eða
ekki, var það til þess að hefja nýtt
líf. Að baki var þeytingur um heim-
inn en rólegri tímar framundan.
Hann kynntist fljótlega Erlu Hann-
esdóttur, en hún var þá ekkja með
tvo unga syni, Jóhannes og Lárus.
Þau giftu sig og gekk Óttar drengj-
unum í föður stað. Er af þeim bæði
falleg og farsæl saga og hvert
reynst öðru vel. Heimili þeirra stóð
okkur alltaf opið og var gott að
koma til þeirra á Hofteiginn. Eftir
að heim var komið hóf Óttar störf
hjá Landsbankanum og síðar hjá
skattinum og nýtti á báðum stöðum
reynslu af störfum erlendis, báðum
megin Atlantsála.
Óttar Þorgilsson var góðum gáf-
um gæddur. Nám sóttist honum vel
og lestur var alla tíð eitt af hans
helstu áhugamálum. Enda var varla
sá hlutur sem maður nefndi við
hann sem hann vissi ekki einhver
deili á. Var oft sagt ef maður vissi
ekki eitthvað að best væri að spyrja
Óttar. Óttar tók mikinn þátt í
íþróttum á yngri árum enda ung-
mennafélagsandinn í hávegum hafð-
ur í Reykholti og Þorgils faðir hans
íþróttakennari skólans. Það vega-
nesti hefur eflaust létt baráttu síð-
ustu ára við illvíga sjúkdóma. Þegar
maður horfir til baka og veltir því
fyrir sér hvernig maður Óttar var,
þá kemst maður ekki hjá því að
segja: hann var góður maður. Hann
vildi öllum vel og öllum leggja lið.
Þetta fundum við börnin ekki síst
sem öll hændumst að honum. Hann
sýndi okkur og öllu því sem við vor-
um að gera alltaf áhuga. Eftirfar-
andi saga lýsir Óttari vel. Þegar ég
var fjögurra ára fórum við feðgar í
veiðitúr með þeim Óttari og Betty.
Þau voru komin í veiðihúsið nokkuð
á undan okkur. Þegar við komum í
húsið voru þau farin að sofa enda
liðið á kvöld og veður kalt og ónota-
legt. Drífur Óttar sig þá fram úr og
háttar mig ofan í sitt rúm sem hann
hafði haldið hlýju fyrir mig þar til
ég kæmi.
Fyrir hönd systkinanna, Árna,
Halldóru og Þorgils Óttars og fjöl-
skyldna, vil ég þakka Óttari sam-
fylgdina, hlýjuna, áhugann og góð-
vildina og um leið votta Erlu, Jóni
Ara, Jóhannesi og Lárusi okkar
dýpstu samúð.
Árni M. Mathiesen.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BALDVINS LÁRUSAR GUÐJÓNSSONAR.
Halla E. Stefánsdóttir,
Börkur B. Baldvinsson, Matthildur Sigurjónsdóttir,
Guðjón B. Baldvinsson, Ingunn L. Guðmundsdóttir,
Katrín K. Baldvinsdóttir, Sigurbjartur Á. Guðmundsson,
Þorsteinn V. Baldvinsson, Sigríður Björnsdóttir,
Kristján G. Gunnarsson, Guðrún A. Jóhannsdóttir,
Gunnur K. Gunnarsdóttir, Hlynur Þorsteinsson,
Björk K. Gunnarsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Steinunn H. Gunnarsdóttir, Róbert G. Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR SIGMAR GUÐMUNDSSON
frá Sæfelli,
Eyrarbakka,
andaðist föstudaginn 25. apríl á hjúkrunarheimilinu
Ljósheimum á Selfossi.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
INGIBJARGAR ÁRNADÓTTUR
frá Odda,
Borgarfirði Eystri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Garðvangi fyrir einstaka umhyggju og alúð.
Guð blessi ykkur öll.
Halldór Guðfinnsson,
Sigríður Halldórsdóttir, Jón Hjálmarsson,
Árni Þór Halldórsson,
Jón Már Halldórsson, Kristín Jónsdóttir,
Karl Vilhelm Halldórsson, Ásgerður Þorsteinsdóttir,
Inga Dóra Halldórsdóttir, Örn Örlygsson,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
PETRÍNU H. JÓNSDÓTTUR,
Aðalstræti 22,
Bolungarvík.
Hálfdán Einarsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.