Morgunblaðið - 20.07.2008, Síða 42

42 SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jónína Frið-finnsdóttir
fæddist í Reykjavík
8. desember 1940.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 11. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sigríð-
ur Elíasdóttir úr
Reykjavík, f. 13.10.
1912, d. 26.9. 1981
og Friðfinnur Árna-
son frá Akureyri, f.
5.9. 1915, d. 30.8.
1999. Systur Jónínu
eru Sigríður Dröfn, f. 21.3. 1946,
d. 11.5. 2000 og Jóhanna, f. 3.9.
1947.
Eiginmaður Jónínu er Hall-
grímur Þorsteinsson. Börn þeirra
eru: a) Friðfinnur, f. í Vestmanna-
eyjum 8.6 1962. Dóttir hans Anna
Lára f 30.8. 1984, sambýlismaður
Jón Marz Eiríksson, f. 5.7. 1980,
sonur þeirra Eiríkur, f. 29.5. 2006.
b) Halla, f. í Reykjavík 22.4. 1968,
gift Birgi G. Magnússyni, f. 2.12.
1966. Dætur þeirra Júlíana, f.
3.11. 1992, Jónína, f. 3.11. 1992 og
Vigdís, f. 14.11. 1999. c) Þorsteinn,
f. í Reykjavík 12.1. 1972, kvæntur
Ástu Laufeyju Aðalsteinsdóttur, f.
lagsstörfum sem lutu að starfi
hennar, var í forustusveit um
stofnun Félags kennara á skóla-
bókasöfnum. Sat þar í stjórn og
var formaður félagsins í mörg ár.
Hún var forustukona um stofnun
IBBY á Íslandi, (félags um barna-
bókmenntir) og var í fyrstu stjórn
og formaður félagsins um árabil.
Þá sat hún í stjórn Samtaka nor-
rænna skólasafnskennara um
nokkura ára skeið. Hún var kenn-
ari við Barnaskólann á Akranesi
1963, Öldutúnsskóla í Hafnarfirði
frá 1965 og var þar kennari í 23
ár. Auk þess kenndi hún við Digra-
nesskóla og Snælandsskóla til árs-
ins 1998. Þennan tíma starfaði hún
lengst af sem skólasafnskennari.
Jafnframt kennslu starfaði hún á
Fræðsluskrifstofu Reykjaness sem
kennsluráðgjafi og eftir að
Fræðsluskrifstofa Reykjaness var
lögð niður hóf hún störf hjá
Fræðsluskrifstofu Reykjanes-
bæjar sem kennsluráðgjafi og
starfaði þar í rúm tíu ár eða þar til
yfir lauk.
Jónína var mikil áhugakona um
golfíþróttina og var félagi í Golf-
klúbbi Oddfellowa og Golfklúbbn-
um Oddi og var í stjórn Odds um
tíma. Jónína var einnig félagi í
Oddfellowreglunni.
Útför Jónínu fór fram frá Foss-
vogskirkju 17. júlí, í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
1.4. 1973. Synir
þeirra Hallgrímur, f.
25.8. 1998, Benedikt,
f. 10.1. 2002 og Aðal-
steinn, f. 17.12. 2005.
Jónína fæddist í
Reykjavík og bjó þar
fyrstu árin. Árið
1945 flutti fjölskyld-
an til Þórshafnar á
Langanesi og þaðan
til Akureyrar í
heimabyggð Frið-
finns, föður Jónínu,
árið 1947. Hún gekk í
barnaskóla á Akur-
eyri og í Glerárþorpi. Hún gekk
síðan í Menntaskólann á Akureyri
og brautskráðist þaðan sem stúd-
ent 1960. Jónína lauk kennara-
prófi frá Kennaraskóla Íslands
1963 og í BA gráðu í bókasafns- og
upplýsingafræði frá Háskóla Ís-
lands árið 1983. Hún stundaði nám
við Kennaraháskóla í Kaupmanna-
höfn 1990. Hún sótti ótal nám-
skeið, sem viðkomu störfum henn-
ar og áhugamálum í ýmsum
kennslu og fræðsluefnum. Hún
helt fyrirlestra og stjórnaði nám-
skeiðum, gaf út og skrifaði
fræðsluefni með öðrum og á eigin
vegum. Jónína var mjög virk í fé-
Jónína Friðfinnsdóttir tengda-
móðir mín er látin, eftir langa og
stranga baráttu við krabbamein. Ég
man vel þegar ég kynntist henni
fyrst, en það var fyrir rúmum 20 ár-
um, þegar við Halla urðum par og
fórum að búa saman. Jóna tók mér
vel frá fyrsta degi og fannst það ekk-
ert tiltökumál að ég flytti fljótlega
inn á einkadótturina. Allar götur síð-
an höfum við verið góðir vinir og hún
reynst mér vel.
Jóna eignaðist alls sjö barnabörn
og eitt barnabarnabarn. Hún var nú-
tímaleg amma og var á fullu í vinnu
og áhugamálum en fylgdist alltaf vel
með sínu fólki. Fyrir um 15 árum tók
hún golfbakteríuna og eftir það var
ekki aftur snúið. Þau Halli hafa
skemmt sér vel saman í golfinu allt
frá fyrsta höggi. Sumarbústaðurinn
þeirra í Skorradal var vinsæll við-
komustaður og gaman að heimsækja
þau þangað. Þar áttum við margar
góðar stundir fjölskyldan saman.
Jóna var alltaf pólitísk og hafði
sterkar og ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum. Hún veiktist
fyrst fyrir um 8 árum síðan en lagði
síður en svo árar í bát. Hún barðist
við veikindi sín af æðruleysi og hafði
Halla með sér í hverju skrefi. Und-
anfarin ár hafa skipst á skin og skúr-
ir en henni tókst þrátt fyrir allt að
taka virkan þátt í fjölskyldulífinu
öllu, fylgdist með barnabörnunum
stækka og þroskast, var í vinnu og
sinnti áhugamálum sínum. Hún ferð-
aðist mikið og skemmtilegast af öllu
fannst henni að fara í golfferðir með
Halla, vinum sínum og félögum. Ég
veit hún var þakklát fyrir þennan
tíma. Hún hélt alltaf í vonina og
ræddi aldrei mikið um veikindi sín.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
minnist ég Jónu með hlýhug og
þakklæti. Blessuð sé minning henn-
ar.
Birgir.
Elsku Jóna er búin að kveðja okk-
ur. Ég hitti Jónu fyrst fyrir rúmum
16 árum eftir að hafa vanið komur
mínar í kjallarann til Steina í nokkr-
ar vikur. Steina fannst tilvalið að ég
hitti mömmu sína þar sem ég var
nýbúin að hitta pabba hans í fyrsta
sinn. Það sem ég man helst eftir er
hvaða skóm ég var í (svörtum reim-
uðum með hælum), því ég horfði nið-
ur á þá nánast allan tímann, full af
feimni og hálfgerðri hræðslu. Steini
sagði: „Mamma, þetta er Ásta.“ Hún
svaraði: „Já, ert það þú sem hefur
verið að koma hingað undanfarnar
vikur?“ Sem betur fer var það rétt
því annars hefði samband okkar
Steina kannski ekki orðið lengra.
Fyrstu mánuðina í sambandi okkar
Steina var ég alltaf hálfhrædd við
Jónu enda var hún mjög ákveðin
kona og kannski ekkert tilbúin að
bjóða hverjum sem var inn í fjöl-
skylduna. Smátt og smátt hleypti
hún mér þó inn og áður en langt um
leið urðum við bestu vinkonur. Ég
man sérstaklega eftir fimmtudags-
kvöldunum okkar saman þegar Hall-
grímur var á Oddfellow-fundum og
Steini á æfingum. Þá keypti ég alltaf
Fresca og Prins póló og við horfðum
saman á sjónvarpssápuna Sisters.
Stærstan hluta þessara 16 ára höf-
um við Steini annaðhvort búið í sama
húsi og Jóna og Hallgrímur eða
mjög nálægt svo samskiptin voru
mjög náin. Jóna var naglasúpusnill-
ingur og á háskólaárunum þegar við
komum oft upp til að sníkja mat,
banhungruð, var sama þótt þau
hefðu alls ekki átt von á okkur, Jónu
tókst að gera ýsuflakið sem var ætl-
að þeim hjónunum, að veislumáltíð
handa okkur öllum. Það var líka fátt
betra en að vakna á jóladagsmorgun
við jólalög Ellýjar og Vilhjálms og
koma upp í heitt súkkulaði og kökur.
Eftir að strákarnir fæddust tók Jóna
virkan þátt í að undirbúa þá fyrir
lestur og skólagöngu og kom mjög
oft með bækur, spil og verkefni
handa þeim í tengslum við það. Hún
var mikill listamaður og við hlógum
oft að því þegar hún kom heim og
sýndi okkur nýjustu ástríðu sína,
hvort sem það var slæðumálun,
postulínsmálun, bútasaumur eða
kertagerð, og allt lék þetta í hönd-
unum á henni.
Hún var einstök kona og það er
erfitt að hugsa til þess að næsti ju-
lefrokost, laufabrauðsgerð og fjöl-
skylduferðir til útlanda verði án
hennar. Ástar- og saknaðarkveðjur,
Ásta Laufey.
„Mikið er hún flott konan hans
Halla,“ fór í gegnum huga 13 ára ná-
granna við Langholtsveg um leið og
hún horfði lyst sína á þessa glæsi-
legu konu með heimsborgarastílinn
ganga niður tröppurnar á 31. Ekki
löngu seinna fréttist að konan hans
Halla væri ekki einungis að norðan
heldur einnig stúdent og var haldið
að hún færi utan til að sinna áhuga-
málum sínum, jafnvel án Halla. Það
örlaði á samúð. Slíkt þekktist ekki í
Kleppsholtinu á 7. áratugnum. Eig-
inkonur fylgdu mönnum sínum eða
sátu heima ella. Koma Jónínu á svið-
ið var sem ferskur blær fyrir ung-
lingsstelpuna, fulltrúi þess að konur
gætu stigið sömu skref og karlmenn
fyrir sjálfa sig í lífinu og átt svo í
þokkabót fallegan og góðan mann
eins og Halla.
Árin liðu. Jónína var ekki bara
stúdent lengur heldur kennari og
bókasafnsfræðingur. Hún hafði
brennandi áhuga á lestri barna og
beitti sér á þeim vettvangi, m.a. átti
hún þátt í stofnun Íslandsdeildar
IBBY árið 1985 og starfaði lengi í
stjórn samtakanna, bæði sem for-
maður og meðstjórnandi. Til fjölda
ára starfaði hún sem kennsluráð-
gjafi, fyrst á Fræðsluskrifstofu
Reykjaness og síðar við Skólaskrif-
stofu Reykjanesbæjar.
Leiðir okkar lágu saman af og til
vegna starfa okkar að kennslumál-
um almennt en síðari árin vegna
sameiginlegs áhuga á lestrarmálum.
Þá kynntist ég ekki einungis hinni
glæsilegu heimskonu, heldur einnig
þessari greindu, skynsömu, hlátur-
mildu og glaðværu konu sem Jónína
var. Hún fylgdist vel með nýjungum
og framförum á sínu sviði og var
ódeig við að leita góðra hugmynda
sem gætu bætt íslenskt skólastarf.
Meðal annars stóð hún fyrir þýðingu
og staðfærslu skimunarprófa fyrir
nemendur í 1. og 2. bekk. Þegar við-
horf um lesþroska (reading read-
iness) voru lögð til hliðar og sjón-
armið „emergent literacy“ orðin
allsráðandi, kom hún, eftir því sem
ég best veit, með þetta fallega orð
„bernskulæsi“ inn í tungumálið.
Við urðum einnig samverkamenn.
Hún kom til Akureyrar og kenndi
við góðan orðstír norðlenskum kenn-
urum um læsi og skimun hjá yngri
börnum og saman unnum við vetr-
arlangt að lesskilningsmálum í skól-
um á Reykjanesi.
Veikindi Jónínu hófust á sama
tíma og Dröfn systir hennar lést af
völdum krabbameins. Hún og Halli
og börnin þeirra hafa því haft þenn-
an óboðna gest um talsverða tíma.
Stundum voru hlé milli stríða hvað
veikindin áhrærði, en lengst af hélt
Jónína ótrauð áfram að leggja kenn-
urum lið varðandi lestur. Þegar hún
féll frá var hún í miðju kafi með
vinnufélögum sínum að kynna sér
nýja erlenda kennsluaðferð í lestri
með það í huga að gera hana að-
gengilega fyrir skóla.
Ég sakna Jónínu, ekki einungis
núna heldur einnig áður. Það var of
langt á milli okkar landfræðilega.
Við ræddum af og til í síma til að
viðra hugsanir okkar og fá á þær
endurspeglun. Þessi samtöl voru of
fá, við fundum það báðar. Þegar ég
sá Jónínu síðast var hún vissulega
veik, en hún var með glampa í auga
og stutt í spaugið og lágan hláturinn.
Innilegar samúðarkveðjur til
Halla, barna og þeirra fjölskyldna.
Blessuð sé minning Jónínu.
Rósa Eggertsdóttir.
Við fráfall Jónínu Friðfinnsdóttur
viljum við minnast hennar sem góðr-
ar vinkonu og samstarfskonu í Snæ-
landsskóla, en einnig sem lærimeist-
ara okkar og frumkvöðuls í kennslu
á skólasöfnum. Jónína hóf störf á
skólasafni Snælandsskóla haustið
1986. Hún kom með ótal hugmyndir
inn í skólastarfið um það hvernig
virkja skyldi nemendur til lestrar og
lagði ríka áherslu á samvinnu heim-
ila og skóla í þeim málum. Hún
viðaði að sér víðtækri þekkingu, sótti
ráðstefnur og námskeið heima og er-
lendis, og þessari þekkingu miðlaði
hún áfram. Í hennar huga var ekkert
ómögulegt eða óframkvæmanlegt,
hvort sem var að hanna tölvukerfi
fyrir skólasöfn, semja námsefni í
safnkennslu eða halda námskeið og
fundi fyrir foreldra og kennara. Hún
lagði grunn að fjölmörgum lestrar-
hvetjandi verkefnum sem eru notuð
víða í skólum landsins og þar kom
hugmyndaauðgi hennar og brenn-
andi áhugi best í ljós. Við nutum
góðs af þekkingu hennar og víðsýni
og því viðhorfi að skólasafn sé lifandi
menningarmiðstöð í skólanum, og
ekki má gleyma öllum gögnunum
sem hún miðlaði svo fúslega til okk-
ar. Eftir að samstarfi lauk héldum
við góðu sambandi og hittumst
reglulega. Hún hvatti okkur áfram í
starfi á allan hátt, og sýndi jafnframt
hlýju og væntumþykju í garð okkar
og fjölskyldna okkar. Fyrir allt þetta
viljum við þakka og heiðra minningu
hennar.
Hallgrími og fjölskyldunni send-
um við innilegar samúðarkveðjur.
Guðmunda Hrönn
Guðlaugsdóttir,
Þóra Sjöfn Guðmundsdóttir.
Okkar kæra samstarfskona Jón-
ína Friðfinnsdóttir lést 11. júlí sl.
Hún hafði átt við erfið veikindi að
stríða síðustu árin en barðist af
miklu hugrekki allt til hinsta dags.
Jónína kom til starfa á Fræðslu-
skrifstofu Reykjanesbæjar sem
kennsluráðgjafi í janúar 1998. Henn-
ar sérsvið var lestrar- og
móðurmálskennsla og átti hún
drjúgan þátt í mörgum af þeim verk-
efnum sem unnin hafa verið undan-
farin ár á Fræðsluskrifstofunni. Hún
var áhugasöm og drífandi fagmaður
allt fram á síðasta starfsdag, sífellt
leitandi og hvetjandi til umbóta í
skólastarfi. Jónína var stöðugt að
leita að nýju efni, las mikið og aflaði
gagna sem hún miðlaði til annarra.
Jónína var frumkvöðull að lestrar-
verkefninu „Lestrarmenning í
Reykjanesbæ“. Í vor tók Jónína á
móti styrk úr Manngildissjóði sem
ætlað er til að vinna nýtt verkefni
varðandi lestrarkennslu. Þá átti Jón-
ína einnig hugmyndina að verkefn-
inu „Lesum saman, það er gaman“
Jónína Friðfinnsdóttir Hetja er fallin frá.
Mamma er dáin, í mínum
augum var hún ofurhetja.
Takk fyrir lífið, uppeldið,
takk fyrir að vera fyrirmynd
okkar, takk fyrir að sýna
okkur hvernig á að taka á
mótlæti, hvernig á að taka
sigrum og ósigrum, takk fyr-
ir að sýna okkur sannan bar-
áttuanda.
Hvíl í friði mamma, þú átt
það skilið.
Þorsteinn Hallgrímsson.
HINSTA KVEÐJA
Elsku Nína tengdó.
Ég veit ekki hvað ég á
að skrifa en það fyrsta
sem kemur upp í huga
minn er þegar þú
keyrðir Maggý fyrir
utan Sogaveginn á bláa Lettanum og
flautaðir og kallaðir Nonni minn,
Nonni minn og Maggý roðnaði mik-
ið.
Jónína
Guðmundsdóttir
✝ Jónína Guð-mundsdóttir
fæddist 1. október
1942. Hún lést á
heimili sínu 3. júlí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Bústaðakirkju
14. júlí.
Það var mikið hlegið
að þessu eftir á. Ég
man að mér var alltaf
tekið vel í Rjúpufell-
inu. Og þú treystir
mér fyrir henni
Maggý þinni, að hugsa
vel um hana, eins og
ég gerði. Ég gat nú
hrellt þig og það
fannst þér nú gaman
og hann Sigurgeir gat
slegið á létta strengi
og gantast með mér
þangað til þú sagðir
Sigurgeir, ekki þessi
læti, ég er að horfa á sjónvarpið – og
þá var hlegið. Ég vil þakka þér fyrir
góða ferð til Lanzarote, það var mjög
gaman að vera öll saman. Takk fyrir
Hamingjusamur og
skemmtilegur, stríð-
inn og sterkur, fynd-
inn og góður. Þetta er
það sem kemur upp í
hugann þegar við
hugsum til þín, elsku
Lalli. Alltaf varstu tilbúinn að passa
okkur systur og leika við okkur. Það
var margt sem kom upp þegar við
fórum að rifja upp góðar minningar
Lárus Stefán
Þráinsson
✝ Lárus StefánÞráinsson fædd-
ist á Akureyri 30.
maí 1987. Hann lést
21. júní síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 3. júlí.
eins og þegar við
hjálpuðum þér að kitla
Kristján þangað til
hann og við öll velt-
umst um af hlátri.
Hvernig þú dróst okk-
ur á teppinu um alla
íbúð svo það var eins
og við værum á fljúg-
andi teppi. Einnig er
okkur mjög minnis-
stæð helgin í Þjórsár-
dal þar sem þú varst
okkar einkabílstjóri og
farartækið voru hjól-
börur. Þá hljópstu
með okkur hlæjandi og skríkjandi
um allan dalinn í börunum. Í þessari
sömu ferð fórum við með ykkur
bræðrum á gúmmíbát niður á sem
var sko engin smá svaðilför og þá
þótti okkur nú eins gott að hafa stóra
frænda með í för til að passa upp á
okkur. Þessi helgi er okkur systrum
ógleymanleg og leita á hugann núna
ásamt svo mörgu öðru þegar við sitj-
um hér með mömmu til að skrifa
nokkrar línur til að segja þér hve
mikið við söknum þín og hvað þú
varst okkur mikilvægur frændi. Við
vitum að þú ert á góðum stað og að
Guð og allir englarnir á himnum taka
vel á móti þér.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Tvíbökurnar þínar,
Tinna og Tanja.