Morgunblaðið - 20.07.2008, Blaðsíða 52

Björk Guðmundsdóttir
er nösk á
ferska tónlist og frumlega
listamenn … 54
»
reykjavíkreykjavík
00
00
00
00
Eftir Helga Snæ Sigurðsson
helgisnaer@mbl.is
H
ildur Elín Ólafsdóttir
og Pantelis Zikas eru
íslensk-grískt dans-
par. Þegar þau ganga
inn á kaffihúsið 10
dropa við Laugaveg horfa gestir á
þau, enda eru þau hreystin uppmáluð
og greinilegt að þau eru í betra formi
en meðalmaðurinn. Vægt til orða tek-
ið.
Hildur og Pantelis hafa dansað
nær alla ævi og hefðbundinn vinnu-
dagur hjá þeim, í dansflokki rík-
isóperunnar í Hannover í Þýskalandi
(Staatsoper Hannover), felur í sér
um 7-8 klukkustunda dansæfingar.
Reyndar er teygt inn á milli, spjallað
og menn fá sér auðvitað að borða
enda eru hitaeiningarnar ófáar sem
dansparið brennir á degi hverjum.
Þau segja líka blaðamanni að þau
borði það sem þeim dettur í hug, þeg-
ar talið berst að steiktu fleski. Lyktin
af því fyllir nefnilega loftið á kaffi-
húsinu lungann úr viðtalinu. Sam-
keppnin er gríðarlega hörð í dans-
heimi Evrópu, órafjöldi dansara
keppist um örfáar stöður hjá dans-
flokkum og málið verður enn flókn-
ara þegar danspar sækist eftir stöð-
um í sömu borg, hvað þá hjá sama
dansflokki.
Það verður því að teljast þó nokk-
urt afrek og mikil viðurkenning fyrir
Hildi og Pantelis að geta unnið sam-
an, hjá sama dansflokki. Þau dansa
reyndar sjaldan hvort við annað í
uppfærslum, þau eru of nálægt hvort
öðru í hæð. Þau gera grín að þessu og
segja það bara betra, annars væru
þau ábyggilega sífellt að rífast og
kenna hvort öðru um það sem aflaga
fer á æfingum. „Þess vegna erum við
ennþá saman,“ segir Hildur og hlær.
Þau reyni að taka vinnuna ekki heim
með sér en veiti þó hvort öðru góð
ráð.
Bláeygði Grikkinn
Hvar kynntust þið og hvenær?
Hildur brosir hálffeimnislega en
Pantelis er prakkaralegur þegar
spurningin er borin upp. Þau hlæja
innilega og Hildur ríður á vaðið.
„Vinur hans var í sama skóla og ég
(Konunglega listdansskólanum í Hol-
landi) og þegar ég sagði honum að ég
hefði fengið vinnu í Düsseldorf sagð-
ist hann eiga vin sem væri að fara að
vinna þar líka, hann væri grískur
með falleg blá augu,“ segir Hildur
brosandi og Pantelis verður góður
með sig, sýnir bláu augun. Hildur
segist svo hafa farið að líta eftir
gríska stráknum, þau hafi farið að
spjalla saman og eitt leitt af öðru.
Pantelis grípur hér inn í sögu:
„Hún neitaði mér í fyrstu,“ segir
hann og hlær stríðnislega. Hildur
hafi sagst vilja einbeita sér að
vinnunni og hann hafi verið ljón í
veginum. Honum hafi þó tekist á
endanum að næla í hana. „Ég bjó áð-
ur í Danmörku og þessar hávöxnu,
ljóshærðu og bláeygu konur, fallegar
og sterkar...,“ byrjar Pantelis og er
orðinn dreyminn á svip og engu lík-
ara en hann ætli að fara að ljóstra
einhverju upp um Danmerkurár sín.
En þá brosir hann stríðnislega til
Hildar og segir enn meiri fegurð-
ardís hafa birst sér í dansflokknum í
Düsseldorf. Hún hafi heillað hann
upp úr skónum.
Aðskilin í eitt ár
Hildur og Pantelis störfuðu í sex
ár í dansflokki Rínaróperunnar í
Düsseldorf en ákváðu svo að tími
væri kominn á breytingar. Þau segja
að það hafi verið erfið ákvörðun, það
sé ekkert grín að leita sér að vinnu í
dansbransanum og hvað þá sem par.
Mörgum hafi þótt þetta hálfgert
brjálæði hjá þeim, gríðarleg áhætta
að taka. Hildur bendir á að áhætta sé
ekki aðeins að fara úr öruggu starfi
eða út í óvissuna. Það sé líka áhætta
að vera um kyrrt á sama stað með
sömu þægindin því þá geti maður
verið að missa af tækifærum annars
staðar. „Svo fyrir okkur var það bæði
áhætta að vera kyrr og að fara ann-
að,“ segir Hildur. Þau hafi svo þurft
Enginn dans á rósum
Hildur og Pantelis þurfa svo sann-
arlega að vera á tánum í vinnunni
Morgunblaðið/Valdís Thor
Á háhest? „Hún neitaði mér í fyrstu,“ segir Pantelis stríðinn um upphaf sambands þeirra Hildar. Þau kynntust í
dansflokki Rínaróperunnar í Düsseldorf fyrir einum níu árum og dansa enn saman, við ríkisóperuna í Hannover.
Glæsileg Hildur Elín sýnir ótrúlega
fimi listdansarans.