Morgunblaðið - 06.08.2008, Blaðsíða 24

✝ Olgeir Sigurðs-son fæddist í
Reykjavík 9. nóv-
ember 1924. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 29. júlí síðast-
liðinn.
Hann var sonur
Guðrúnar Ágústu
Jóhannsdóttur, f.
2.8. 1893, d. 4.3.
1972, og Sigurðar
Jónssonar, f. 24.8.
1884, d. 27.1. 1958.
Eftirlifandi eig-
inkona Olgeirs er Ragnhildur
Gísladóttir, f. 5.9. 1932 í Reykja-
vík, foreldrar hennar Gísli Helga-
son, f. 18.7. 1902, d. 3.4. 1958, og
Þorbjörg Jónsdóttir, f. 5.3. 1891,
d. 15.9. 1977. Systir Ragnhildar:
Helga Gísladóttir, f. 12.3. 1929, d.
16.3. 2005.
Systir Olgeirs: Anna Clara Sig-
urðardóttir, f. 26.5. 1927, d. 24.5.
2005.
Hálfsystkin, sammæðra: Einar
Angantýr Jónsson, f. 26.5. 1920, d.
10.12. 1982.
Samfeðra: Ólöf Ósk Sigurð-
ardóttir, f. 3.8. 1939, Björn Heimir
Sigurðsson, f. 6.4. 1946. Olgeir
kvæntist Steinunni Berndsen, f.
20.11. 1925, þau skildu. Sonur
þeirra: Fritz Hendrik Berndsen, f.
16.8. 1944, maki Ásta Kristjáns-
dóttir, f. 2.3. 1945, Börn þeirra:
Birna, f. 11.5. 1963, Fritz Hendrik,
f. 24.5. 1965, Harpa Hrund, f. 21.3.
1981.
Olgeir kvæntist Guðrúnu Elsu
Halldórsdóttur, f. 27.10. 1929, þau
skildu. Börn þeirra:
1) Halldór, f. 14.6.
1949, sambýliskona
Svava Magnúsdóttir,
f. 17.5. 1959, sonur
hans og fyrrv. eig-
inkonu, Ástu Gunn-
arsdóttur, f. 18.1.
1955: Arnar Freyr, f.
2.12. 1979, synir
Halldórs og fyrrv.
eiginkonu, Agnesar
Olgu Jónsdóttur, f.
8.9. 1951: Halldór, f.
30.8. 1983, Haukur, f.
7.9. 1989, Olgeir, f.
7.9. 1989. 2) Guðrún, f. 28.2. 1953,
sambýlismaður Jens Arnljótsson,
f. 3.6. 1956, synir þeirra: Brynjar
Örn, f. 17.4. 1988, Davíð Örn, f.
13.5. 1995, sonur Guðrúnar og Jó-
hanns Arnar Skaftasonar, f. 7.8.
1954, Elías Rúnar, f. 16.3. 1976. 3)
Þórunn Elsa, f. 19.5. 1955, sam-
býlismaður Haraldur Pálsson, f.
25.3. 1956, dóttir þeirra Elva
Björk, f. 15.6. 1993. 4) Smári, f.
1.8. 1959, sambýliskona Sigríður
Benediktsdóttir, f. 28.7. 1965, syn-
ir þeirra: Rúnar, f. 29.11. 1986,
Bjarki, f. 13.7. 1993, sonur Smára
og Kristínar Bjarnadóttur, f. 27.5.
1960, Atli Már, f. 7.9. 1983.
Olgeir ólst upp í Reykjavík og
bjó þar alla sína tíð, hann starfaði
sem leigubílstjóri hjá Bæjarleiðum
nánast allan sinn starfsaldur, uns
hann lét af störfum 76 ára gamall.
Hann var félagi í Kiwanis-
klúbbnum Heklu í Rvík.
Útför Olgeirs fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
Þinn engil, svo ég sofi rótt.
(sb. 1871 – S.Egilsson)
Sú fregn að Olgeir hafði verið
fluttur á sjúkrahús kom frekar illa
við mig, en kannski ekki svo mjög á
óvart. En fréttir af sjúkdómi hans
kom eins og reiðarslag og vantrú að
svo langt væri komið.
Það er á svona stundum sem
minningarbrot um hinar ýmsu sam-
verustundir hrúgast upp, sumar
skýrar og hreinlega tærar.
Fyrir um það bil 24 árum beið
ungur maður eftir stúlkunni sinni,
það var laugardagskvöld og partí
framundan. Henni hafði verið boðið í
kvöldmat til pabba og Rönku en lof-
aði að vera eldfjót, svona í eina
klukkustund. Sveinninn ungi gafst
upp og hringdi eftir 2 1/2 tíma, ég fer
alveg að koma var svarið og maður
heyrði hlátursköll og gleði í bakrödd-
um. Hún kom eftir 270 mínútur.
Það var þarna sem ég hugsaði að
þennan mann verð ég að hitta, hon-
um verð ég að kynnast. Þessi pabbi
sem gat haldið börnunum hjá sér
heilt laugardagskvöld með gleði og
kátínu.
Undirritaður varð ekki fyrir von-
brigðum því alltaf upp frá því er við
sáumst færðist einhver vellíðan og
jákvæðni yfir mig.
Brosið og jákvæðni var honum
eðlislægt og var stundum unun að
sjá þau hjón koma inn í veislur, sjá
fólk standa upp til að heilsa og ein-
hver fallegur svipur kom yfir ásjón-
ur.
Ég gæti haldið áfram heila nótt að
rifja upp. Ég gæti sagt frá þegar
stoltur tilvonandi tengdasonur ók í
burtu á „Bjöllunni“ búinn að læra að
skipta um bremsuborða. Já það er
svo margt, já heill hellingur.
Olgeir er núna farinn, horfinn yfir
móðuna miklu til austursins eilífa.
Elsku Ragnhildur, hinn hæsti höf-
uðsmiður alls hefur nú tekið hann í
faðm sér og vona ég að hann gefi þér
styrk og okkur hinum sem eigum nú
um sárt að binda.
Haraldur Örn Pálsson.
Getur nokkuð glatt þig fremur,
Guð þinn sjálfur til þín kemur.
(Valdimar Briem.)
Þessar ljóðlínur koma upp í hug-
ann við fráfall elskulegs tengdaföð-
ur.
Á örfáum dögum tókst honum að
búa okkur öll undir brottför sína,
þannig að sorgin varð okkur léttbær-
ari. Hann tókst á við örlög sín með
brosi á vör og jafnvel tilhlökkun til
þess, sem framundan var. Hægt og
hljótt leið hann inn í ljósið á fund
Skapara síns og eftir stóðum við sátt
og þakklát fyrir lífið hans, alla hans
ástúð og umhyggju í okkar garð.
Alltaf fannst mér hann síungur,
gamansamur og glaður. Hann hafði
jákvætt og fallegt hugarfar og aldrei
heyrði ég hann leggja illt til nokkurs
manns.
Í lífinu voru börnin og fjölskyldur
þeirra hans stolt, en hans mesta
gæfa var eiginkonan, hún Ranka,
sem í áratugi stóð alltaf sem klettur
við hlið hans, þó efalaust hafi oft gef-
ið á bátinn.
Þessi fínlegi og smái maður, sem
samt var svo óumræðulega stór,
Olgeir Sigurðsson
24 MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ RagnheiðurMargrét fæddist
í Reykjavík 2. júlí
1964. Hún lést á líkn-
ardeild LSH í Foss-
vogi 28. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar eru Þóður M.
Adólfsson, f. 14. nóv-
ember 1938, og Jóna
M. Sigurjónsdóttir, f.
12. febrúar 1942, d.
6. maí 2005. Systkini
Ragnheiðar eru: a)
Margrét Þórunn, f.
26. febrúar 1960, d.
3. desember 1960, b) Sólborg
Hulda, f. 10. júní 1961, maki Atli
Karl Pálsson, f. 5. maí 1963 , barn
þeirra Margrét Heba, c) Sigurjón,
f. 8. mars 1963, maki Hrafnhildur
Garðarsdóttir, f. 9. mars 1962, börn
þeirra: Garðar Hrafn, Kristinn Örn
og Hanna Jóna, d) Gróa María, f.
16. júní 1967, maki Baldvin Kára-
son, f. 7. nóvember 1967, börn
þeirra: Páll Helgi og Gísli Mar-
teinn.
Ragnheiður giftist Jóni Oddi
Magnússyni , f. 31. október 1959,
hinn 24. júní 1983. Foreldrar hans
laug Þóra, þá Sigrún Ósk og Hanna
María. Nokkur ár bjó fjölskyldan á
Patreksfirði en svo í Skerjafirði og
síðustu ár hafa þau búið á Seltjarn-
arnesi, heimabæ Jóns Odds. Magga
vann ýmis störf með barneignum
og uppeldi, við verslun, bankastörf
o.fl. Hún sótti tíma tölvunarfræði í
Háskóla Íslands enda átti hún afar
auðvelt með að vingast við heim al-
nets og átti vini víða sem hún var í
sambandi við í gegnum það. Magga
var völundur í höndunum og eftir
hana liggja hannyrðastykki sem
þykja listaverk. Hefur hún m. a.
farið með verk sín á bútasaumssýn-
ingar, bæði í Bretlandi og Banda-
ríkjunum. Undanfarin ár hefur hún
miðlað eldri borgurum úr þessum
hannyrðasjóði sínum með kennslu í
tómstundastarfi. Magga átti afar
auðvelt með að kynnast fólki, dæmi
um það er að rétt nýfarin að tala
sat hún á tröppunum í Stigahlíð þar
sem hún ólst upp fyrstu 4 árin og
ávarpaði þá sem framhjá gengu: ég
heiti Magga, hvað heitir þú?
Útför Ragnheiðar Margrétar
verður frá Seltjarnarneskirkju í
dag, miðvikudaginn 6. ágúst, og
hefst athöfnin kl. 15.
eru: Magnús I. Jón-
asson, f. 7. febrúar
1934, d. 28. apríl 2006,
og Áslaug Jónsdóttir,
f. 16. apríl 1938. Börn
Ragnheiðar og Jóns
eru: a) Margrét Þór-
unn, f. 26. janúar
1981, maki Björgvin
H. Fjeldsted, f. 26.
september 1976, börn
þeirra: Óliver Dofri, f.
1998, Mímir Máni, f.
2004 og Þrymur Orri,
f. 2005, b) Þórður Ingi,
f. 22. október 1988, c)
Áslaug Þóra, f. 22. september 1992,
d) Sigrún Ósk, f. 17. september 1995,
e) Hanna María, f. 5. desember 1996.
Ragnheiður ólst upp í Skerjafirð-
inum frá 4 ára aldri, gekk í Mela-
skóla, Hagaskóla og eftir það lá leið-
in í Verslunarskóla Íslands þar sem
hún lauk verslunarprófi. Ragnheið-
ur, eða Magga eins og hún var köll-
uð, kynntist manni sínum, Jóni Oddi,
mjög ung og hófu þau búskap á Vita-
stíg. Fljótlega fæddist Margrét Þór-
unn og flutti fjölskyldan í Graf-
arvoginn. Næstur í heiminn var
Þórður Ingi og svo koll af kolli; Ás-
Síðustu vikur hafa verið skrítnar.
Þeim er ég búin að eyða meira og
minna á góðum stað, en samt stað
þar sem enginn vill vera, líknardeild
LSH í Kópavogi. Það er sárt að horfa
upp á móður sína verða svona veika
og ekkert hægt að gera fyrir hana,
nema gera lífið ögn bærilegra með ís
með rjóma eða kakói, líka með rjóma.
Ég talaði við mömmu í símann á
hverjum degi, stundum oft á dag,
stundum í fimm mínútur, stundum
tvo tíma. Mamma vildi fá daglegar
fréttir af ömmusnúðunum sínum,
enda mikið um að vera hjá þeim,
enda er varla sest niður í hálfa mín-
útu í Hábrekkunni. Strákunum
fannst ofsalega gaman að tala við
ömmu í símann, þótt hún skildi
kannski ekki alltaf allt, bæði vegna
þess að þeir eiga það til að tala hratt
og svo kemur fyrir að framburðurinn
er ekki endilega skiljanlegur í síma,
en þeir urðu nú ekki varir við það,
þar sem amma þóttist bara skilja
þetta allt.
Mamma var tölvufrík. Hún gat yf-
irleitt aðstoðað mig í gegnum símann
ef ég þurfti aðstoð við eitthvað. Þegar
hún kom á líknardeildina núna í júlí
var hún að sjálfsögðu með tölvuna
með sér, en hún var ekki í neinum
vandræðum með að segja hjúkkunni
hvernig ætti að tengja tölvuna og
koma þessu öllu í gang þótt hún væri
hálfsofandi sjálf. Bútasaumur var
líka eitt af áhugamálum hennar. Hún
reyndi nú að koma mér af stað í það
en það skilaði ekki tilætluðum ár-
angri. Mömmu dugði ekki að taka
mynstur upp úr blöðum, heldur bjó
hún líka til sín eigin. Í gegnum búta-
sauminn eignaðist hún vinkonur um
allan heim með sama áhugamál. Eftir
að mamma var greind með krabba-
mein í október sagði hún við mig að
hún vildi nú ekki alltaf vera að tala
um veikindin, því lífið héldi áfram, en
það er einmitt það sem við verðum að
sætta okkur við, að lífið heldur
áfram. Við höfum ekkert um þetta að
segja.
Eftir að mamma kvaddi okkur
uppi á líknardeild vorum við við rúm-
ið hennar og elsti sonur minn sagði:
Alltaf þegar einhver er að sjúga upp í
nefið er ég að vona að það sé amma.
Ég, pabbi og systkini mín viljum
þakka því indæla fólki sem vinnur
dag og nótt við að létta fólki lífið á
líknardeildinni og í heimahlynningu
LSH. Þetta fólk á þökk skilið fyrir
það starf sem það vinnur.
Margrét.
Þegar mamma var tveggja ára var
hún ekki enn byrjuð að tala. En einn
morguninn vaknaði amma og þá var
mamma vöknuð og var talandi við
dúkkurnar sínar eins og við tölum
núna.
Mamma sat stundum á bekk í
Stigahlíð og þar komu strætóbílar og
mikið af fólki. Hún spurði einn sem
labbaði framhjá: Hæ, ég heiti Magga,
hvað heitir þú og hvert ertu að fara?
Blessuð sé minning hennar. Elsku
mamma, við fengum ekki nógu mörg
ár saman, nú ert þú farin en ég veit
að þú ert alltaf hjá mér í hjartanu.
Hanna María.
Ragnheiður Margrét Þórðardóttir
 Fleiri minningargreinar um Ragn-
heiði Margréti Þórðardóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Leiði þig í hæstu heima
höndin Drottins kærleiks blíð.
Ég vil biðja Guð að geyma
góða sál um alla tíð.
Öðrum stærra áttir hjarta
æ þín stjarna á himni skín.
Myndin geymir brosið bjarta
blessuð veri minning þín.
(Friðrik Steingrímsson.)
Elsku afi minn,
hafðu þökk fyrir allt.
Þín,
Harpa Hrund.
HINSTA KVEÐJA
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLI G. JÓNSSON,
Austurströnd 12,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 17. júlí.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför hans.
Guðmundur Snorri Ólason, Hrönn Ásmundsdóttir,
Ægir Örn Ólason, Guðbjörg Magnúsdóttir,
María Óladóttir, Örn Smárason
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
móður minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Víðimel 21,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
elliheimilisins Grundar, fyrir góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Guðmundur Gaukur Vigfússon, María Guðmundsdóttir,
Vigfús Guðmundsson, Lára Guðmundsdóttir,
Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir, Svanur Guðmundsson,
Kristján Guðmundsson, Elín Anna Helgadóttir
og barnabarnabörn.
✝
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát
elskulegrar móður okkar, tengdamömmu, ömmu,
langömmu, systur og mágkonu,
SIGRÍÐAR KRISTÍNAR PÁLSDÓTTUR,
Stóru-Sandvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunar
Suðurlands, Selfossi, fyrir góða umönnun.
Ari Páll Tómasson, Guðrún Guðfinnsdóttir,
Rannveig Tómasdóttir, Viðar Ólafsson,
Magnús Tómasson, Líney Tómasdóttir.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra fjölmörgu sem sýndu
okkur samúð og vinarhug vegna andláts og útfarar,
HALLDÓRS BJÖRNSSONAR
frá Stóru-Seylu.
Sérstakar þakkir til starfsfóks á deild 5, dvalar-
heimili aldraðra á Sauðárkróki fyrir góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Aðstandendur.