Morgunblaðið - 13.09.2008, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. SEPTEMBER 2008 37
✝ Lilja Þorleifs-dóttir fæddist á
Gjögri í Stranda-
sýslu 17. júní 1922.
Hún andaðist á
sjúkradeild Heil-
brigðisstofnunar
Vestmannaeyja 4.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Þor-
leifur Friðrik Frið-
riksson sjómaður á
Gjögri, f. á Kjörvogi
í Strandasýslu 8.9.
1891, d. 12.10. 1964,
og Hjálmfríður Ragnheiður Sig-
urbjörg Hjálmarsdóttir húsmóðir,
f. á Gjögri 12.3. 1896, d. 15.7. 1973.
Systkin Lilju eru: 1) Ingibjörg hús-
móðir, f. 5.9. 1924, gift Magnúsi
Þorgeirssyni vélstjóra, d. 3.7.
2001, börn þeirra eru Hjálmfríður
Ragnheiður Sveinsdóttir, Þorgeir,
Þorleifur, Snorri og Viðar Magn-
ússynir. 2) Klara verkakona, f.
25.7. 1926, sonur hennar er Þor-
leifur Jónsson. 3) Hjálmar raf-
virki, f. 15.12. 1927, kvæntur
Kristínu Björnsdóttur húsmóður,
f. 22.5. 1925, börn þeirra eru
Hjálmfríður Ingibjörg, Ólafur,
Þorleifur og Soffía Birna. Fóst-
ursystkin Lilju voru Sigrún Guð-
mundsdóttir, f. 28.6. 1915, d. 26.8.
1998, og Auðunn Hafnfjörð Jóns-
son, f. 24.12. 1936, d. 9.9. 2007.
Lilja kom til Vestmannaeyja
1947 og giftist á aðfangadegi jóla
1948 Brynjúlfi Jónatanssyni raf-
virkjameistara, f. í Vestmanna-
eyjum 23.6. 1924 . Foreldrar hans
voru Steinunn Brynjólfsdóttir hús-
móðir, f. 4.5. 1887, d. 22.7. 1977,
og Jónatan Snorrason mótoristi
og trérennismiður, f. 6.9. 1875, d.
15.9. 1960. Börn Lilju og Brynjúlfs
eru 1) Steinunn meinatæknir og
leikskólakennara. Dætur þeirra
eru Hjálmfríður Bríet, Friðbjörg
Lilja og Jóhanna Brynja. 7) Bryn-
hildur starfsmaður Byrs og nemi í
HR, f. 10.1. 1960, gift Rafni Páls-
syni rafvirkjameistara. Synir
þeirra eru a) Páll Ívar, lofaður
Helenu Rut Einarsdóttur, sonur
þeirra er Einar Rafn, b) Jónatan
Helgi, d. 1.5. 2006, og c) Snorri
Benedikt. 8) Steinunn Jónatans-
dóttir kjördóttir, hjúkrunarfræð-
ingur, f. 20.9. 1973, gift Óðni
Steinssyni, synir þeirra eru Rúnar
Kristinn, Brynjar Ingi og Jónatan
Árni.
Lilja fluttist með fjölskyldu
sinni að Litlanesi ung að aldri.
Hún sótti sjóinn með afa sínum og
starfaði við þvotta á Djúpavík á
sumrin. Þar kynntist hún Brynj-
úlfi síðar eiginmanni sínum, sem
þar var rafvirki í síldarverksmiðj-
unni. Lilja fluttist til Vest-
mannaeyja haustið 1947 og hófu
þau Brynjúlfur búskap. Fyrstu ár-
in bjuggu þau í Breiðholti við
Vestmannabraut ásamt foreldrum
Brynjúlfs. Síðar fluttu þau í nýtt
hús á Hólagötu 39 og bjuggu þar
lengst af. Lilja var húsmóðir á
stóru heimili og oftar en ekki voru
rafvirkjanemar og vertíðarfólk
hluti af heimilisfólki. Um tíma
vann Lilja í þvottahúsinu Straumi
og í Lifrarsamlaginu. Lilja studdi
starf kvenfélagsins Líknar og
slysavarnafélagsins Eykyndils alla
tíð.
Árið 1999 fluttust þau hjón í
Kópavog og áttu góðar stundir í
Trönuhjallanum með fjölskyldu
sinni á höfuðborgarsvæðinu. Vor-
ið 2006 fluttu þau aftur til Eyja og
eignuðust fallegt heimili á Ás-
hamri 5. Heilsu Lilju hrakaði vorið
2007 og síðustu mánuði ævi sinnar
dvaldi hún á Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja.
Útför Lilju fer fram frá Landa-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
sálfræðingur, f. 30.9.
1948, d. 19.8. 2008,
gift Halldóri Guð-
bjarnasyni viðskipta-
fræðingi. Börn
þeirra eru a) Lilja
Dóra, gift Jónasi
Friðriki Jónssyni,
börn þeirra Steinunn
Dóra og Jónas Rafn-
ar, b) Elín Dóra, gift
Atla Knútssyni, synir
þeirra Halldór Andri
og Valur Björn, og c)
Brynjúlfur Jón-
atansson kjörsonur.
2) Ragnheiður skrifstofustjóri, f.
22.2. 1952, gift Smára Grímssyni
rafvirkjameistara, dætur þeirra
eru a) Sigrún Elsa, lofuð Vilhjálmi
Goða Friðrikssyni, börnin þeirra
eru Smári Rúnar Róbertsson,
Ragnheiður Anna Róbertsdóttir
og Guðrún Gígja Vilhjálmsdóttir,
b) Sigríður Bríet, lofuð Sigurði
Sigurðssyni, og c) Steinunn Lilja,
lofuð Kristni Matthíassyni. 3)
Hjálmar rafvirkjameistari, f. 22.3.
1953, kvæntur Margréti Ársæls-
dóttur sjúkraliða, börn þeirra eru
a) Ragnheiður Bríet, lofuð Arto
Olavi Rokolampi, dætur þeirra
Gabríella Margrét, Erika Mikaela
og Emelie Lilja, b) Ársæll, giftur
Matthíasi Matthíassyni, c) Jóna
Heiða og d) Þorgils Árni. 4) Jón-
atan rafvirkjameistari, f. 11.3.
1954, d. 17.3. 1984, fyrri kona hans
hét Árný Sigríður Baldvinsdóttir,
d. 19.5. 1979, þeirra börn eru
Steinunn og Bynjúlfur. Síðari
kona hans var Heiða Th. Krist-
jánsdóttir. 5) Anna, starfsmaður á
röntgen í Domus Medica, f. 13.7.
1955. 6) Rúnar Páll, starfsmaður
Valitors og sýningarmaður í Há-
skólabíói, f. 9.8. 1958, kvæntur
Eddu Sigurbjörgu Jóhannsdóttur
Það var gott að alast upp á Hóla-
götunni og fasti punkturinn í tilver-
unni var mamma.
Hún var alltaf til staðar, með heit-
an mat í hádeginu og mjólk og kökur
þegar maður kom heim úr skólanum.
Ef hún var ekki heima þá hafði hún
farið í kaffisopa til vinkvennanna í
nágrenninu, en það var mikið af góðu
fólki sem bjó þarna í kring og sam-
gangur á milli húsa var oft mikill.
Síðan þegar ég eignaðist maka og
börn tók mamma þeim opnum örm-
um og var til staðar þegar eitthvað
bjátaði á. Eins og fyrrum hópuðust
börnin á Götuna, eins og það var kall-
að, til ömmu eftir skólann, af því að
amma var alltaf heima og tilbúin með
mjólkurglas og meðlæti handa þeim.
Það var líka vinsælt að arka uppeftir
til ömmu og afa að horfa á barnaefnið
á laugardags- og sunnudagsmorgn-
um, oft fékk hundurinn okkar líka að
fara með. Það gilti einu hver var á
ferð, öllum var tekið opnum örmum,
mönnum sem og málleysingjum.
Á sumrin tíðkaðist það að fara í
sumarfrí upp á land og keyra um
landið, jafnt byggð sem óbyggðir, í
þá daga var ferðast með tjald, svefn-
poka og prímus. Mamma var oftar en
ekki í fallegri dragt á þessum ferða-
lögum og alltaf gat mamma töfrað
fram kræsingar, hvernig hún fór að
því vissi ég ekki alltaf, það var bara
eins og hún sveiflaði sprota. Ef ekki
viðraði til að gista í tjaldinu þá vissi
hún oftast um einhverja ættingja í
þeim landshluta sem við vorum
stödd í sem hægt var að banka uppá
hjá, og auðvitað gistum við þar í flat-
sæng á stofugólfinu.
Já, mamma var einstök kona og
við vorum heppin að eiga hana að.
Þau eru mörg minningabrotin sem
koma upp í hugann á þessum vega-
mótum lífsins.
Elsku mamma, ég veit það verður
vel tekið á móti þér þar sem þú ert
núna, minningin um þig lifir með
okkur öllum.
Við kveðjum þig með miklu þakk-
læti og virðingu.
Brynhildur.
Lilja tengdamóðir mín var
Strandamanneskja, fædd á Litlanesi
á Gjögri 17. júní 1922. Litlanes var
lítil jörð út úr landi Kjörvogs sem að-
eins dugði til framfærslu einnar kýr
og fáeinna kinda. Hjálmar faðir
hennar stundaði fyrst og fremst sjó-
róðra á trillu sinni og ýmsa land-
vinnu sem til féll til framfærslu fjöl-
skyldunnar. Af samtölum okkar
Lilju varð mér ljóst, að líf þeirra
þarna norður frá var efnahagslega
erfitt og halda þurfti vel á spöðunum
til að sjá fjölskyldunni fyrir brýnustu
nauðsynjum. Börnin urðu því
snemma að taka til hendinni til að
létta undir með foreldrunum og Lilja
var því ekki gömul þegar hún var
fyrst send af bæ í vist. Þegar síld-
arverksmiðjan í Djúpavík var í full-
um gangi, safnaðist þangað á sumr-
um hópur ungs fólks til starfa. Árin
1946 og -47 vann Lilja við verksmiðj-
una og þar starfaði líka ungur maður
úr Eyjum, Brynjúlfur Jónatansson,
sem var að læra rafvirkjun. Með
þeim Lilju tókust náin kynni og
haustið 1947 flutti hún með honum til
Eyja og giftu þau sig á aðfangadag
1948. Fyrir nýgift fólk á þessum tíma
var erfitt að koma yfir sig þaki. Þau
bjuggu því fyrstu hjúskaparár sín
inni á gafli hjá foreldrum Brynjúlfs
og þar fæddust þeim fyrstu 5 börnin.
Tvö þau síðustu fæddust svo eftir að
fjölskyldan var flutt í nýtt hús. Síðar
á lífsleiðinni tóku þau hjón að sér
Steinunni Jónatansdóttur, sonar-
dóttur þeirra, og ólu upp sem sitt
barn.
Nær öll háskólaár mín starfaði ég
á sumrum í Eyjum og bjó á heimili
tengdaforeldra minna ásamt eigin-
konu og elsta barni. Þótt þar bættust
við tveir nýir fjölskyldumeðlimir og
fjöldinn orðinn 11, virtist Lilju lítið
muna um þessa viðbót. Öll verk léku
í höndum hennar og hún var ósér-
hlífin og hafði vanist því úr æsku að
ganga í öll störf sem þurfti að vinna.
Lilja hafði yndi af ræktun garðs
síns, en slíkt var ekki alltaf auðvelt á
stað eins og í Eyjum. Ekki þurfti
nema eitt suðaustanrok til að eyði-
leggja í einni svipan fallegt blóma-
beð. Aldrei gafst hún þó upp, því
slíkt var ekki háttur hennar. Hún gat
verið þrjósk og fór það sem hún ætl-
aði sér. Hún var ættrækin og vinföst
og hafði gaman af að heimsækja ætt-
menni sín og vini víðsvegar um land-
ið. Á yngri árum ferðuðust tengda-
foreldrar mínir mikið hér innanlands
og síðar á lífsleiðinni tóku við ferðir
til útlanda og naut Lilja þessara
ferðalaga mjög. Hin síðari ár fór
heilsu hennar hrakandi, einkanlega
síðasta árið þegar hún var orðin
rúmliggjandi á sjúkrahúsinu í Vest-
mannaeyjum. Hún andaðist aðfara-
nótt 4. september sl., þrotin að kröft-
um.
Að leiðarlokum þakka ég tengda-
móður minni allt það sem hún var
mér. Ég kom inn á heimili hennar
tvítugur og hún tók mér eins og syni
og hefði ég ekki viljað eiga öðruvísi
tengdamóður. Hún var ákaflega
raungóð kona og var börnum mínum
mikil og góð amma. Síðastliðin ár
hefur tengdafaðir minn alfarið helg-
að sig umönnun hennar af framúr-
skarandi alúð og dugnaði. Bið ég
góðan Guð að styrkja hann og aðra
ástvini Lilju. Blessuð sé minning
hennar.
Halldór Guðbjarnason.
Enn eitt skarð er höggvið í stór-
fjölskylduna. Fyrir örfáum dögum
kvöddum við Steinunni mágkonu og í
dag kveðjum við Lilju tengda-
mömmu.
Ég kynntist Lilju um haustið 1973
þegar ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að kynnast Binnu, eða eins og
þú sagðir svo oft: að ég hefði komið
upp Hólagötuna og stolið henni.
Þær voru ógleymanlegar stund-
irnar á „Götunni“ eins og við köll-
uðum heimilið, m.a. páska- og jóla-
boðin þar sem borðin svignuðu
undan kræsingum og ekki má
gleyma sögum og kvæðum frá æsku-
stöðvunum.
Við móðurmissi minn reyndist þú
mér styrk stoð, alltaf traust eins og
Heimaklettur og það var gott að leita
ráða hjá þér þegar á þurfti að halda.
Mér er minnisstætt þegar við fór-
um í blíðskaparveðri á tónleika sem
haldnir voru í Kerinu í Grímsnesi, þó
þér hafi ekki fundist þörf á að klappa
fyrir öllum hafðir þú lúmskt gaman
af tónlistinni, og þú elskaðir að fara í
góðan bíltúr.
Ég kveð Lilju með söknuði og
virðingu.
Blessuð sé minning hennar.
Kveðja
Rafn
Elsku amma mín,
þó að þú hafir kvatt þennan heim
mun minningin um þig lifa áfram í
hjarta okkar. Í þessum löngu veik-
indum þínum barðist þú eins og
hetja, en við vissum þó báðar að einn
daginn myndu leiðir okkar skilja.
Á þessari stundu þykja mér allar
þær minningar sem ég á um þig dýr-
mætar og ofarlega í huga. Það veitir
mér ró að rifja þær allar upp og
skrifa sumar þeirra á blað. Þar sem
ég á bara góðar minningar um þig
veita þær mér ákveðinn styrk á þess-
um erfiðu stundum.
Þegar ég hugsa til baka eru mér
alltaf efst í huga þeir dagar sem ég
ákvað að labba heim til afa og ömmu
á Hóló í stað þess að fara beint heim
eftir skóla. Oftast mátti finna ilminn
af nýbökuðu bakkelsi og oftar en
ekki var nefið látið ráða ferðinni.
17. júní á hverju ári kom öll fjöl-
skyldan saman hjá þér. Þá varst þú
búin að baka og dekka borð og skella
upp dýrindis veislu án þess að depla
auga. Þú sagðir alltaf að öll þjóðin
væri að halda upp á afmælið þitt,
enda ekkert skrítið, þú værir fædd
löngu áður en Ísland fékk sjálfstæði.
Á hverjum jólum, eftir að allir
höfðu opnað pakkana sína, var farið
á Hólagötuna. Þar var afi búinn að
útbúa heitt súkkulaði og þú búin að
bera á borð allar þær sortir sem þú
hafðir bakað. Vorum við krakkarnir
látnir stilla okkur upp í stiganum og
afi tók eina stigamynd.
Þegar megnið af fjölskyldunni tók
þá ákvörðun að flytja til Reykjavíkur
og setjast þar að ákváðuð þið afi að
selja Hólagötuna og fylgja á eftir.
Alltaf var jafn hlýtt og gott að koma
til ykkar á Trönuhjallann. Alltaf var
eitthvað í boði þó að afi hafi tekið við
bakstrinum eftir að þú veiktist. Ég
verð þó að viðurkenna það að alltaf
sakna ég þess að geta ekki komið við
á Hólagötunni.
Nokkrum árum seinna þegar
heilsuleysið fór að ágerast fluttu þið
aftur til Eyja og keyptuð ykkur fal-
lega íbúð í Áshamrinum.
Ég er mjög þakklát að hafa fengið
að annast þig og hugsa um þig þessa
síðustu mánuði og ég held að ég geti
aldrei þakkað Steinunni og stelpun-
um á sjúkrahúsinu fyrir að gefa mér
það tækifæri.
Ég gæti haldið endalaust áfram að
skrifa minningar um hana ömmu
mína þar sem hún var með hjarta úr
gulli úr gulli og vildi allt fyrir okkur
krakkagríslingana gera, en læt þetta
nægja.
Dreymi þig sólskin og sumarfrið,
syngjandi fugla og lækjarnið.
Allt er hljótt, allt er hljótt
ástin mín, góða nótt.
(Ási í Bæ.)
Vil ég þakka starfsfólkinu á
Sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum
fyrir umönnun og auðsýnda samúð á
þessum erfiðu stundum. Elsku afi,
pabbi og systkini, Guð geymi ykkur
og veri ykkur styrkur og stoð.
Hvíl í friði, elsku amma mín,
Jóna Heiða.
Lilja Þorleifsdóttir
Mig langar að
kveðja Ingimar Frið-
riksson, vin og læriföður minn, í
hinsta sinn. Ingimar var hreint ótrú-
legur maður. Ég kynntist honum
fyrst í gegnum fjölskyldutengsl, en
við kynnumst svo síðar fyrir alvöru
þegar ég hóf störf hjá þeim hjónum,
Ingimari og Systu. Það er eins og
það hafi verið í gær þegar Ingimar
bað mig að hitta sig heima í Stapas-
íðunni og sýna mér smáhugmynd,
sem reyndar síðar varð að miklu
meira en smáhugmynd. Á stofu-
borðinu var stílabók og penni. Á
✝ Björgvin Ingi-mar Friðriksson
framkvæmdastjóri
fæddist á Selá á Ár-
skógsströnd 31. jan-
úar 1951. Hann lést
á heimili sínu 29.
ágúst síðastliðinn
og
fór útför hans
fram frá Gler-
árkirkju 9. sept-
ember.
síðu eitt í stílabókinni
var blýantsteikning af
verslun og á þeirri
næstu var teiknað
lógó, þetta var Lita-
land. Okkur samdist
um að ég starfaði hjá
þeim hjónum í þrjá
mánuði, svona meðan
væri verið að koma
þessu nýbakaða fyrir-
tæki á legg. Þetta var
árið 1996, en mánuð-
urnir þrír urðu að átta
árum, hreint frábær-
um árum. Það var
ekki að ástæðulausu að þessir þrír
mánuðir urðu að átta árum, betri
vinnuveitendur er ekki hægt að
hugsa sér. Þau hjón voru ekki ein-
ungis vinnuveitendur heldur afar
góðir vinir og ég er ekki frá því að
þegar ég varð fyrir föðurmissi mín-
um þá hafi Ingimar að vissu leyti
gengið mér í föðurstað. Það var al-
veg sama hvað bjátaði á, alltaf end-
aði það með spjalli við Ingimar. Það
var svo gott að tala við þennan ynd-
islega mann. Hann var ávallt tilbú-
inn að hlusta og ráðleggja eða
leggja lið. Ingimar var einstaklega
góður maður, öfundarlaus með öllu,
maður sátta og samninga, alveg ein-
stakur ljúflingur. Margar góðar
stundir áttum við saman, bæði í leik
og í starfi. Ein ánægjuleg hefð sem
gaman er að minnast var að oftar en
ekki eftir vinnu á föstudögum þá
fórum við saman í pottinn í Tungu-
síðu, Ingimar, Ómar, Maggi og ég.
Þar áttum við notalega stund, spjöll-
uðum um heima og geima, hlógum
mikið og gerðum grín. Að pottferð-
inni lokinni röltum við í Stapasíðuna
þar sem Systa bar fram hreint stór-
kostlegar heimabakaðar, hvítlauks-
hjúpaðar pizzur, já góðar minningar
þetta.
Ég þakka fyrir að hafa verið svo
heppinn að fá að kynnast Ingimar
og að hafa eytt með honum frábær-
um stundum. Kæra Systa, Elli, Óm-
ar, Eva og fjölskyldur. Ég og fjöl-
skylda mín vottum ykkur dýpstu
samúð. Ingimar, þú lifir í hjörtum
okkar, hvíldu í friði.
Birkir.
Björgvin Ingimar Friðriksson
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800