Morgunblaðið - 30.09.2008, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. SEPTEMBER 2008 35
Ég vil þakka Stellu fyrir allt
sem hún hefur gert fyrir mig
síðan ég var lítil.
Ég hlakkaði alltaf til að
heimsækja Stellu og Fjólu,
bestu vinkonu mína.
Okkur í fjölskyldunni þótti
mjög vænt um Stellu og okk-
ur fannst mjög gott að hafa
hana hjá okkur. Við munum
aldrei nokkurn tíma gleyma
henni.
Emilíana Birta.
HINSTA KVEÐJA
heldur einnig góður félagi og um-
hyggjusöm móðir. Ég minnist henn-
ar jafnframt sem ungrar stúlku á
Nesinu en hún var tveimur árum
eldri en ég, gerðarleg, hávaxin eftir
aldri og yfirveguð í fasi. Einnig yljar
minningin um stutta fundi á mánu-
dagsmorgnum í vinnunni þegar
Stella færði mér vikulegt yfirlit um
fjárreiður bæjarins. Skyndilegt frá-
fall hennar í blóma lífsins gerir
harminn hálfu verri fyrir okkur sem
eftir sitjum. Dauðinn er harmþrung-
inn en ef svo væri ekki mundi lífið
sjálft rúið tilgangi. Samt er það svo
að dauðinn verður nær yfirþyrmandi
þegar fórnarlömb hans eru á meðal
hinna ungu og góðhjörtuðu.
Lífið virðist á stundum grimmi-
legt en samt er það í eðli okkar
flestra að þrá það. Lífslöngun
mannsins hefur frá upphafi vega
gert okkur kleift, bæði sem einstak-
lingum og samfélagi, að yfirstíga
raunir og sigrast á aðstæðum. Það er
því einkar hryggilegt þegar skyndi-
lega rennur upp að ein úr okkar hópi
skuli horfin óvænt og á óskiljanlegan
hátt. Eftir sitja áleitnar hugrenning-
ar og sársauki sem einungis trúin á
Guð almáttugan, æðri tilgang og ei-
líft líf getur linað. Við getum ekki
gleymt þjáningunni sem sárum missi
fylgir en engu að síður strengt þess
heit um leið að snúa harmi í sigur.
Sigur vonarinnar, sigur minning-
anna, sigur kærleikans. Á myrkum
næturhimni skína stjörnur. Látum
minninguna um Stellu verða okkur
herhvöt um að leita ávallt ljóssins,
yfirstíga raunir og hlúa að okkur
sjálfum, samstarfsfólki og okkar
nánustu.
Í dag skilur leiðir. Á kveðjustund
er vert að minnast Stellu og þakka
jarðvist hennar, störf og nærveru.
Fyrir hönd bæjarstjórnar Seltjarn-
arness og samstarfsmanna bið ég
minningu hennar guðs blessunar og
færi fjölskyldu, vinum og aðstand-
endum okkar dýpstu hluttekningu
og einlæga ósk um styrk til að stand-
ast þessa raun.
Jónmundur Guðmarsson.
Það er erfitt að sætta sig við þá
staðreynd að Stella okkar sé látin.
Eftir tíu ára samstarf á bæjarskrif-
stofum Seltjarnarness er margs að
minnast. Eftirminnilegast er hvað
hún var einstaklega samviskusöm,
dugleg og áreiðanleg í sinni vinnu,
alltaf mætt fyrst á morgnana og
sinnti verkum sínum af alúð. Í starf-
inu þurfti hún gjarnan að svara og
leiðbeina forstöðumönnum stofnana
Seltjarnarnesbæjar og gerði það af
ljúfmennsku og hógværð. Hún hafði
góða nærveru og það var gott til
hennar að leita.
Í okkar litla samstarfshópi verður
nándin mikil. Stella var ekki auðtek-
in og gaf í fyrstu ekki mikið upp um
sig og sína hagi. Með tímanum opn-
aði hún sig meira og við fundum að
samfélag okkar var henni mikils
virði og var það gagnkvæmt. Hún
tók þátt í spjalli okkar og gríni. Hún
las mikið og við ræddum efni bók-
anna. Við fengum að fylgjast með
framgangi barnanna hennar, skóla-
göngu þeirra og áhugamálum.
Stella var reisnarleg, falleg kona
sem bar sig vel og vakti eftirtekt
þar sem hún fór, dökk á brún og
brá. Hún vildi standa á eigin fótum
og þótti erfitt að þiggja annarra
hjálp í lífsbaráttunni. Það reynist
ekki alltaf auðvelt og varð henni ef
til vill um megn að geta ekki leitað
eftir nauðsynlegri hjálp.
Það fór ekki framhjá neinum hve
börnin voru henni dýrmæt enda eru
þau bæði einstaklega mannvænleg.
Fjóla dóttir hennar hefur verið
„heimagangur“ hér á skrifstofunum
frá unga aldri og okkur finnst við
eiga svolítið í henni. Þær mæðgur
voru nánar og Stella var og hafði
svo sannarlega ástæðu til að vera
stolt af Fjólu sinni. Auðun var henni
ekki síður kær, stoð hennar og
stytta. Við fylgdumst með að komin
var í hópinn tilvonandi tengdadóttir
og hafði Stella orð á því hve þau
væru falleg og góð saman. Börnin
hennar bera móður sinni fagurt
vitni. Þeirra missir er mikill.
Við minnumst Stellu með miklum
söknuði en erum jafnframt þakklát
fyrir að hafa átt samleið með henni
og mátt kalla hana vin okkar.
Við vottum Fjólu og Auðuni okk-
ar innilegustu samúð svo og allri
fjölskyldu Stellu.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgrímur J. Hallgrímsson)
Guð blessi minningu Stellu Auðar
Auðunsdóttur. Hún hvíli í friði.
F.h. samstarfsfélaga hjá Sel-
tjarnarnesbæ
Auður Daníelsdóttir.
Það var morguninn 18. septem-
ber. Úti lamdi rokið með ógnar-
krafti allt sem fyrir varð. Það var
sárt að sjá þá ofsafengnu eyðilegg-
ingu á augnayndi sumarskrúðans.
Laufin fuku stjórnlaust til og frá og
var sem þau leituðu skjóls hjá
veggjum og gangstéttum. Sum tré
jafnvel rifnuðu upp með rótum og
um huga mér flögruðu þessar sönnu
ljóðlínur: „því sumarið, líður allt of
fljótt …“ Ég gat stuttu seinna bætt
við í huganum „Lífið það líður, svo
oft, allt of fljótt …“ því þegar Stefán,
sonur minn, hringdi til mín þennan
morgun fann ég strax að eitthvað var
að, það var tóm í röddinni sem ann-
ars er svo hressileg og það kom í ljós
þegar hann tilkynnti mér að Stella
hefði dáið kvöldið áður. Ekki vissi ég
að höfuðverkur hennar hefði verið
svo alvarlegur sem raun varð á.
Æi, Stella, svo prúð og ljúf alla
tíma ástrík móðir barna sinna, hún
sem var nýkomin úr velheppnaðri
sólarlandaferð með dóttur sinni.
Ég fann sáran söknuð sonar míns
og varð hugsað til barna hennar og
móður sem væru í þeirri aðstöðu.
Öll mín kynni af Stellu voru góð.
Hún var dæmigerð móðir, kærleiks-
rík og verndandi þegar Fjóla fædd-
ist löngu fyrir tímann og var vart
hugað líf fleiri daga. Þá vék hún aldr-
ei frá henni og dáðist sonur minn
takmarkalaust að styrk unnustu
sinnar þá. En litla dóttir þeirra dafn-
aði til líkama og sálar í ástríki hjá
foreldrum sínum og bróður.
Þegar afmæli barnanna var fór ég
(héðan frá Akureyri) til að samgleðj-
ast. Þá var glatt á hjalla. Stefán tók
vídeómyndir og öll fjölskyldan var
saman komin á hlýlegu heimilinu við
vel skreytt veisluföng sem Stella
útbjó af miklum myndarskap.
Hún vann sér ekki bara virðingu
og vináttu sonar míns heldur okkar
allra í fjölskyldu hans. Um sam-
starfsfólk sitt á bæjarskrifstofunni,
þar sem hún vann til fleiri ára, allt
fram á síðasta ævidag, talaði hún
ávallt svo hlýlega.
Elsku Stella, þú varst eins og feg-
urð sumarsins, sem hvarf á einni
nóttu, en minningarnar lifa og lýsa
upp hugann.
Hafðu þökk fyrir allt og ég vona
og veit að þér líður vel á nýju til-
verustigi. Ég bið Guð að vernda ást-
vini þína, Fjólu, Auðun, Stefán, móð-
ur þína og aðra ástvini.
Fjóla Kr. Ísfeld.
✝ Margrét Sím-onardóttir Muc-
cio fæddist í Vest-
mannaeyjum 11.
maí 1923. Hún lést
á St. Jósepsspítala
23. september síð-
astliðinn.
Foreldrar hennar
voru Pálína J. Páls-
dóttir húsmóðir,
fædd 29. september
1890, látin 23. nóv-
ember 1980 og Sím-
on Guðmundsson
útgerðarmaður í
Vestmannaeyjum, fæddur 19.
maí 1881, látinn 2. apríl 1955.
Alls eignuðust þau 14 börn en 10
komust til fullorðinsára. Elst var
Sigríður fædd 1914, látin, Fjóla
fædd 1918, Einar Símonarson,
fæddur 1920, látinn, Helga fædd
1925, Karl fæddur 1926, látinn.
Sigríður Svanborg fædd 1927,
Magnús fæddur 1929, látinn,
Sverrir fæddur 1930 og Svein-
björg fædd 1934.
Margrét giftist
árið 1948 John F.
Muccio en hann lést
árið 1988. Sonur
þeirra er Rúnar
Gregory fæddur 25.
febrúar 1963 og
hans dóttir er
Metta Margrét,
fædd 28. júlí 1996.
Margrét fluttist
til New York árið
1951 með manni
sínum og bjó þar til
1955 er þau komu
aftur til Íslands og
bjuggu hér til ársins 1963. Þá
fluttu þau til Kúbu, þar sem þau
dvöldu í 2 ár og síðan aftur til
New York.
Árið 1972 flutti Margrét al-
komin til Íslands með son sinn og
settist að í Hafnarfirði. Hún
starfaði lengst af við versl-
unarstörf.
Útför Margrétar verður gerð
frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin kl. 15:00.
Elskuleg systir okkar, Margrét, er
látin eftir langvarandi veikindi. Hún
er sú fimmta sem kveður okkur af tíu
systkinum. Okkur fannst ævintýra-
ljómi yfir lífi þessarar glæsilegu
systur okkar sem upplifði viðburða-
ríka ævi bæði hér á landi og erlendis.
Hún upplifði bæði gleði og sorg í líf-
inu sem hún tókst á við með reisn.
Hún var bæði gjafmild og góður
vinur og þökkum við systkinin allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Blessuð sé minning hennar.
Systkinin.
Margrét Símonar-
dóttir Muccio
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
KRISTINN ÁSGRÍMUR EYFJÖRÐ
ANTONSSON,
Stafnaseli 4,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 28. september á krabbameins-
deild 11E.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hjördís Hjörleifsdóttir,
Agnes Eyfjörð Kristinsdóttir, Elías Óskarsson,
Ástþóra Kristinsdóttir, Magnús Eiríksson,
Anton Ásgrímur Kristinsson, Helga Sveinsdóttir,
Hjörleifur Kristinsson,
Kristinn Ásgrímur Kristinsson, Hrund Grétarsdóttir,
Hulda Sjöfn Kristinsdóttir, Jón Ólafur Jóhannsson,
barnabörn, fjölskyldur og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
stjúpfaðir, afi og langafi,
ÁSGEIR SVERRISSON
hljómlistarmaður,
Prestastíg 11,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans, Landakoti,
laugardaginn 27. september.
Útför hans verður auglýst síðar.
Sigríður Maggý Magnúsdóttir,
Margrét Ásgeirsdóttir, Marteinn Másson,
Ásgeir Ásgeirsson, Vilborg Lofts,
Guðmundur Baldvinsson, Helga Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Okkar ástkæri
ÞORVALDUR SVEINBJÖRNSSON
rafmagnsverkfræðingur
frá Kothúsum í Garði,
Hraunbæ 103,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn
27. september.
Hann verður jarðsettur í New Hampshire í
Bandaríkjunum.
Fyrir hönd aðstandenda,
Agnes Marinósdóttir,
Dawn S. Greene,
Karen Chyung,
Guðrún Sveinbjörnsdóttir,
Edda Sveinbjörnsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
KJARTAN KRISTÓFERSSON,
Skipastíg 12,
Grindavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð í Grindavík,
sunnudaginn 28. september.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju, föstudaginn
3. október kl. 13.30.
Hafdís Guðmundsdóttir,
Þráinn Kristinsson, Sigurborg Kristjánsdóttir,
Valgerður Áslaug Kjartansdóttir, Guðmundur Árnason,
Þorgerður Kjartansdóttir,
Ingibjörg María Gísladóttir,
Ásta Þorvaldsdóttir
og barnabörn.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKAR ÞÓRIR GUÐMUNDSSON,
áður til heimilis að Skólavörðustíg 38,
Reykjavík,
andaðist á Droplaugarstöðum í Reykjavík
fimmtudaginn 25. september.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
6. október kl. 13.00.
Björn Óskarsson,
Skorri Óskarsson,
Klara Óskarsdóttir,
Guðmundur Logi Óskarsson,
Sixten Lindström,
Benedicte Gren,
barnabörn og barnabarnabörn.