Morgunblaðið - 30.09.2008, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. SEPTEMBER 2008 37
Þær voru ófáar
stundirnar sem ég
eyddi með þér, amma mín, og ég var
alltaf eins og lítill ungi í kyrrlátu
hreiðri hjá þér.
Það er sunnudagsmorgun á Sól-
heimum og ég vakna við útvarps-
messuna og „honey nut cheerios“ og
þú ert löngu vöknuð, amma, og byrj-
uð að baksa, annaðhvort við prjón-
ana eða eldhúsið. Mér hefur enn ekki
tekist að vakna á undan þér en ég
verð bara að reyna aftur á morgun.
Þegar ég er búin að borða og jafnvel
prjóna nokkra garða sjálf förum við í
göngutúr. Ljósá, Sellækur, Kerl-
ingará, í minningunni göngum við 40
Arnþrúður
Gunnlaugsdóttir
✝ ArnþrúðurGunnlaugsdóttir
fæddist á Eiði á
Langanesi 3. maí
1921. Hún andaðist
á sjúkrahúsinu á
Egilsstöðum að
kvöldi þriðjudags
16. september síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Egilsstaðakirkju 27.
september.
km út í sjoppuna á
Hallormsstað en
stundum förum við
líka niður að fljóti og
fleytum kerlingar og
horfum yfir í Geita-
gerði á skóginn hans
afa sem er í laginu eins
og kanína á hlaupum.
Heima spilum við kas-
ínu upp í 21 og svipp-
um og byggjum kónga
og drottningar en það
er bannað að byggja
ofan á. Við horfum á
Einar Þór spila með
KR í sjónvarpinu og einstaka sinnum
bandaríska þvælu þegar fréttirnar
eru búnar. Uppi í rúmi lesum við
Bestu vini eftir Arnald Indriðason
þangað til þú byrjar að hrjóta með
óhljóðum svo ég þarf að halda fyrir
eyrun til að sofna.
Nú ertu komin á betri stað, elsku
amma mín, og skilur eftir í huga mín-
um ógleymanlegar minningar sem
hlýja mér inn að hjartarótunum þeg-
ar ég hugsa til baka. Hvað ég met nú
mikils í dag að hafa notið þessara
stunda með þér, elsku amma mín!
Andrea Júlía Gunnlaugsdóttir.
Elsku afi. Margar
skemmtilegar stundir
áttum við saman í bústaðnum, oft
fengum við að gista hjá ykkur ömmu
í húsbílnum fyrir utan bústaðinn,
það var svaka gaman og sérstaklega
Guðmundur
Valdimarsson
✝ GuðmundurValdimarsson
fæddist í Fjalli á
Skeiðum 24. mars
1942. Hann lést á
heimili sínu á Efri-
Brúnavöllum á
Skeiðum 17. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Skálholts-
kirkju 26. sept-
ember.
að fara í heita pottinn.
Þegar við komum á
sumrin þá var grasið
orðið svo hátt að við
systkinin fórum í felu-
leik í því og Guðbjörg
Eva sást ekki þar sem
grasið var hærra en
hún. Eins þegar við
vorum að reka gæsirn-
ar af lóðinni, það var
gaman.
Þú fórst alltof fljótt
frá okkur og viljum við
þakka þér fyrir allt
sem þú gerðir fyrir
okkur.
Hvíl í friði elsku afi.
Símon Haukur og Guðbjörg
Eva.
Það er með virð-
ingu og söknuði sem
við kveðjum heiður-
skonuna Giselu E.
Halldórsdóttur.
Leiðir okkar Giselu lágu fyrst
saman er dóttir hennar Ingibjörg
stundaði nám við Hólaskóla á
fyrstu árum okkar þar. Þau kynni
voru traust og góð. Síðar lágu leiðir
saman við stofnun félags Vinstri
grænna í Dölum. Þá voru þau
Reynir fyrir nokkru flutt í Búð-
ardal í litla íbúð við elliheimilið.
Þessi lágvaxna en kvika kona lét
sig allt mannlegt varða. Og þegar
Gisela lagði til málanna þá hlustuðu
allir, hún naut sannarlega virðingar
samferðafólks síns. Gisela hafði
ríka réttlætiskennd, bar fé-
lagshyggju og jafnrétti allra fyrir
brjósti og flutti mál sitt af hógværð
en festu.
Ég minnist þess við stofnun fé-
lags VG að hún var ekki viss um
hvort hún ætti að skrá sig sem fé-
laga. Því fylgdu skuldbindingar um
vinnu sem hún, komin á þennan
aldur, var ekki viss um að geta innt
Gisela Halldórsdóttir
✝ Gisela Halldórs-dóttir fæddist í
Þýskalandi 3. apríl
1934. Hún lést á
sjúkrahúsinu á
Akranesi 17. sept-
ember síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Reykhólakirkju
24. september.
af hendi. Henni og
þeim hjónum var boð-
ið að gerast heiðurs-
félagar strax við
stofnun og liðsstyrk-
ur þessarar reyndu
og góðu konu var
okkur öllum mikils
virði.
Þegar leiðin lá um
Dali var fastur liður
að koma við hjá þeim
hjónum í Búðardal,
þiggja góðgerðir og
eiga stutt spjall. Hús-
ið þeirra litla var svo
einstaklega fullt af hlýju og gest-
risni. Í júlí síðastliðnum litum við
hjónin inn hjá þeim Giselu og
Reyni. Ekki datt okkur þá í hug að
sú stutta stund yfir rjúkandi kaffi-
bolla í eldhúsinu væri okkar síðasta
með Giselu hér í þessum heimi.
Elskulegheitin og hlýjan fylgdi
okkur út á hlað. Nú á kveðjustund
er Gisela mér sem ljóslifandi þar
sem hún stendur á stéttinni, veifar
og óskar okkur góðrar ferðar.
Nú erum það við sem fylgjum við
Giselu til dyra og óskum henni
góðrar ferðar. Við þökkum henni
fyrir samverustundirnar og geym-
um hlýjar minningar um góðan vin
og baráttukonu sem bæði leiddi og
miðlaði samferðafólkinu ríkulega af
hugsjónum og mannkærleik. Við
hjónin sendum Reyni og fjölskyld-
unni allri innilegar samúðarkveðj-
ur. Blessuð sé minning Giselu.
Jón Bjarnason og
Ingibjörg Kolka.
Hinn 18. september
var kvaddur í Dóm-
kirkjunni í Reykjavík Árni Ingvar
Magnússon fimleikakappi, en það
má kalla menn eins og hann sem
leggja sig fram á öllum sviðum fim-
leikanna, ekki bara sjálfum sér til
ánægju heldur fjölda annarra til
heilla og hreyfingunni til framdrátt-
ar.
Um árabil var hann óþreytandi í
starfi og leik fyrir fimleikahreyf-
inguna í landinu. Uppeldisfélag hans
var KR, þar var hann keppnismaður
alveg til 1970, stjórnarmaður frá
1946-73, og formaður árin 1950-68.
Þá minnast margir eldri félagar hans
hversu vel honum fórst hlutverk
fánabera og virðing hans fyrir ís-
lenska fánanum. Þá tók hann þátt í
fjölda fimleikasýninga bæði innan-
lands og utan.
Þá lagði hann gott starf af mörk-
um fyrir fimleikahreyfinguna í land-
inu með þátttöku í stjórn Fimleika-
sambands Íslands á
upphafsárununum frá 1970-79.
Hann þótti sérstaklega liðtækur
varðandi tækninefndarmál, nám-
skeiðahald og síðast en ekki síst var
hann alltaf tilkippilegur þegar þurfti
Árni Ingvar
Magnússon
✝ Árni IngvarMagnússon
fæddist á Þórodds-
stöðum í Grímsnesi
18. október 1928.
Hann lést á Land-
spítalanum 12. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 18.
september.
að flytja áhöld, sem
var erfitt og tímafrekt
og lagðist reyndar
ekki af fyrr en á allra
síðustu árum með til-
komu nýrra sérhann-
aðra fimleikahúsa.
Hann þótti athugull
og samviskusamur og
reyndist betri en eng-
inn þegar þurfti að
grípa til útgáfumála
varðandi íþróttina og
nutu félagarnir þar
leiðsagnar og hag-
stæðra kjara hjá
prentmyndasmiðnum.
Það kemur líka í ljós að fleiri fé-
lagssamtök fengu að njóta krafta
hans eins og Fornbílaklúbburinn
þannig að hann má líka flokka í þann
hóp sem kallast félagsmálatröll.
Fjölskyldan tók líka virkan þátt í
fimleikunum og dóttirin Halla Mar-
grét, sem var á sínum tíma fimleika-
maður ársins í KR, keppti einnig fyr-
ir Ísland og þótti fylgin sér eins og
hún átti kyn til.
Fyrir hönd KR vil ég þakka þess-
um formanni fimleikadeildarinnar til
18 ára fórnfúst og gifturíkt starf og
að skila félaginu framávið til næstu
kynslóðar.
Fjölskyldunni votta ég samúð og
þakka þann mikla stuðning sem Árni
fékk á fimleikaárunum til að sinna
íþróttinni. Minning hans mun lifa á
meðal vor.
Árni Þór Árnason,
fyrrverandi formaður fim-
leikadeildar KR og FSÍ.
Þegar Árni I. Magnússon lést á
sjúkrahúsi hér í borg fyrir skömmu
kom mér í hug sá ferill þar sem lífs-
leiðir okkar lágu saman. Árni starf-
aði lengi sem prentmyndasmiður,
traustur og góður starfsmaður í hví-
vetna, og ég sem annaðist um rekst-
ur minnar prentsmiðju. Þannig lágu
leiðir okkar saman á starfsvettvangi
um lengri tíð en þær lágu ekki síður
saman þar sem áhugamálin voru því
við vorum báðir miklir KR-ingar. Við
höfðum af þeim sökum um margt að
spjalla þegar við hittumst, hvort sem
var á vettvangi vinnunnar eða knatt-
spyrnunnar, enda voru fundirnir
margir. Oft átti ég leið af Hverfisgöt-
unni yfir Vitatorgið og upp á fjórðu
hæð við Vitastíg 3, þar sem ganga
mátti að Árna vísum. Það var eins og
hann þekkti fótatakið því oft var ég
ekki alveg kominn á leiðarenda inn
til hans þegar ég heyrði setningar á
borð við „ert það þú Kiddi minn“,
„segirðu nokkuð“, „þetta er tilbúið“,
eða þá setningu sem yljaði okkur
báðum ef svarið var jákvætt; „er
ekki allt gott að frétta hjá KR“.
Árni var afburða fimleikamaður.
Ég man eftir honum frá því að ég var
smástrákur. Upp úr 1950 var hann
farinn að sýna ásamt félögum sínum
í fimleikadeild KR undir stjórn
Benedikts Jakobssonar. Þeir voru
allir frábærir en Árni var þeirra
„flottastur“. Bæði voru það kostir
hans og hæfileikar sem fimleika-
manns en einnig áhugi á íþróttinni
sem urðu til að hann var virkur í fim-
leikadeildinni í áratugi. Í fyrstu sem
keppandi, síðan keppandi og stjórn-
armaður og að lokum formaður
deildarinnar í tæp tuttugu ár.
Nú er farsælu samstarfi okkar
lokið sem aldrei bar skugga á og sem
fyrrverandi formaður KR vil ég í
nafni félagsins þakka Árna mikil og
góð störf í þágu okkar „gamla góða
KR“. Árni var hvergi hálfur maður,
hvorki í starfi né í leik, þar sem hann
sinnti áhugamáli sínu af kostgæfni.
Fjölskyldu hans sendi ég samúðar-
kveðjur.
Kristinn Jónsson.
Það er erfitt að setj-
ast niður og skrifa
nokkur orð um Ella
afa. Ég gæti skrifað
margar blaðsíður af minningum sem
tengjast honum og afahúsi á Þing-
eyri. Þegar ég var agnarlítil þótti
mér afi mjög merkilegur maður, þá
helst fyrir þær sakir að hann átti
handjárn, alvöru lögregluhandjárn.
Ég montaði mig mikið af honum afa
mínum, að hann hefði einu sinni ver-
ið lögga og ætti sko handjárn. Ég
man vel eftir því þegar afi sýndi mér
þessi handjárn og það er ein fyrsta
minningin mín um hann.
Hann afi var stórkostlegur maður,
hann var ótrúlega þolinmóður, lífs-
glaður og kátur og hann var aldrei
reiður þótt maður gerði einhver
prakkarastrik, hann hló bara svona
afahlátri, það var svo skemmtilegt.
Hann kunni líka að flétta hár, oftar
en einu sinni fléttaði hann á mér hár-
ið þar sem ég sat í eldhúsinu hjá hon-
Elís Kjaran
Friðfinnsson
✝ Elís KjaranFriðfinnsson
lést á Heilbrigð-
isstofnun Ísafjarð-
arbæjar 9. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Þingeyr-
arkirkju 20. sept-
ember.
um og borðaði kleinur.
Mér fannst það líka al-
veg stórmerkilegt, að
afar gætu fléttað hár,
og ég montaði mig yfir
því að eiga slíkan afa.
Ég áttaði mig smám
saman á því þegar ég
eltist að hann afi minn
var engum líkur og
hann var ekki bara
merkilegur fyrir það
að eiga handjárn eða
að kunna að flétta hár,
hann var merkilegur
fyrir allt sem hann
var, allt sem hann gerði og allt sem
hann gaf okkur með návist sinni.
Það var svo yndislegt, afi minn, að
heimsækja þig um síðustu jól. Við
áttum gott spjall og þú gafst mér
bókina þína, Svalvogaveg, sem þá
var nýkomin út. Í bókinni lýsirðu því
hvernig þú og pabbi rudduð þennan
veg um mestu ófærur Vestfjarða á
hetjulegan hátt. Ég man þegar þú
keyrðir með mig veginn einu sinni,
það er nokkuð langt síðan, og ég var
svo hrædd að ég lagðist niður í sæt-
inu og þorði ekki að horfa út, þetta
var svo hrikalegt. Ég er mikið búin
að skoða bókina, lesa hana fram og
til baka og kvæðabókina þína líka,
þær eru svo lifandi og skemmtilegar
að það er næstum eins og þú birtist
sjálfur, farir með kvæðin og segir
frá.
Með þessum orðum kveð ég þig
elsku Elli afi minn. Minning þín lifir
um aldur og ævi og þú færð að hvíla
um ókomna tíð á þeim stað sem þú
fæddist á og ólst upp, þeim stað sem
þú unnir mest, Kjaransstöðum í
Dýrafirði.
Sólrún Lilja.
Þú sem studdir okkur og stóðst
okkur við hlið þegar mest á reyndi.
Þú sem gafst okkur hluta af sjálfum
þér. Þú sem með huga þínum, gjörð-
um og kærleik gafst okkur styrk til
að byggja okkur upp sem ný fjöl-
skylda í trausti og faðmi kærleika.
Þú sem ert á leið í faðm fjölskyldu og
forfeðra sem kvöddu þennan heim á
undan þér, þú sem með þínum eigin
orðum, í skartklæðum, ýtir úr vör
þínu fleyi mót ríki Guðs. Þig vil ég
kveðja og þakka fyrir allt sem þú
gerðir með þessum orðum:
Líttu í kringum þig og lát blik
augna þinna ferðast frá milljörðum
stjarna þarna uppi í himinhvolfinu,
til steinanna, vatnsins, til plantna og
dýra. Þú ferðast um hluti sem ekki
hafa raddir. Líttu í kringum þig, ein-
beittu sjóninni þangað til þú sérð það
ósýnilega – þá kemur þú til með að
voga inn fyrir þögn englanna og til
Guðs. Og þá fyrst; tala.
Guðjón Ingi Sigurðsson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birt-
ist valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Minningargreinar