Skinfaxi - 01.04.1938, Síða 8

8
SKINFAXl
má segja, að hún sé grundvöllur og skilyrði æsku-
lýðsfélagsskapar.
Félagslegar þarfir og kröfur hinna misjöfnu ein-
staklinga eru mjög margbrotnar. Leiðtoginn þarf að
þekkja þau meginlögmál, sem slíkt fer eftir, og þeklcja
þá ungu einstaklinga, sem hann hefir með að gera,
til þess að liver fái hlutverk við liæfi þarfa sinna í
félagsskapnum. Sumir unglingar liafa hvatir og hæfi-
leika til að stjórna öðrum, finna leiðir og eiga frum-
kvæði. Þeir þurfa að fá tækifæri til að þjálfa þessa
hælileika sína, því að það eru hæfileikar, sem sam-
félagið liefir mikla þörf fyrir. Aðrir vilja láta stjórna
sér og gefa sig með gleði undir vald þess, sem þeir
vilja fylgja. Æskulýðsleiðtoginn þarf að vita um þetta
og taka tillit til þess. Ilann verður að iiafa tilhögun
félags sins þannig, að þessir tveir flokkar einstak-
linga fái það, sem við þá á, eða með öðrum orðum,
að láta félagið skþitast í starfshópa með sem eðlileg-
ustum takmörkunum, undir forystu þeirra ungliga,
sem til þess eru fallnir og liinir treysta. Með því móli
geta margir notið uppeldisgildisins af því, að hugsa
framkvæmdir, stýra þeim og hera ábyrgð á þeim,
og almennu störfin dreifzt á fleiri. Skipting æsku-
lýðsfélags í litla starfshóiia, sem næst þeirri stærð,
sem verður af sjálfu sér í frjálsum og óskipulögðum
leikum barnanna, 5—10 börn, tryggir, að svo milclu
leyti sem það verður gert, að engir einsta*klingar í
félagsskapnum verði óvirkir og utan við starf og
áhrif félagsins.
Yert er að gefa gætur að því algenga fyrirbrigði,
að unglingar þurfa að hafa einhvern einslakling að
átrúnaðargoði og fyrirmynd. Stundum eru þetta
sagnahetjur eða fjarlæg glæsimenni. En venjulega
eru það menn, sem unglingarnir þekkja og finna
hjá þá eiginleika, sem þeir dást að og óska eftir
sjálfum sér til handa. Eftir þessum mönnum líkja