Skinfaxi - 01.04.1938, Qupperneq 38

38
SKINFAXI
Magnús Guðmundsson:
Vonir æskunnar.
(Höfundur greinar þessarar er 20 ára gamall bóndasonur
frá Mykjunesi í Holtum. Skinfaxi hefir áður birt greinar
eftir liann).
Hftir því, sem viðhorfið er nú í íslenzku atvinnulífi, verð-
ur naumast annað sagt, en að útlitið sé óglæsilegt.
Það er æskan, sem ég ætla að snúa mér til með þessum
linum. Alþýðu-æskan fyrst og fremst; sú kynslóð eða stétt
þjóðfélagsins, sem ég tilheyri sjálfur. Þetta fátæka fólk, sem
verður að berjast með hnúum og hnefum fyrir rétti sínum
— og brauði. Atvinnuleysið kemur ekki sízt hart niður á
æskunni. Og það er einmitl þetta atvinnuleysi hinnar islenzku
alþýðuæsku, sem ég vildi víkja að nokkrum orðum.
Allt frá því að ísland líyggðist, hefir fólkið skipzt í tvo
flokka, eða tvær stéttir, yfirstétt og alþýðustétt, eða með
öðrum orðum: ríka og fátæka. Alla tíð hefir verið barátta
á milli þessara stétta. Það hefir reyndar ekki verið nein
barátta af bálfu yfirstéttarinnar; þess hefir ekki þurft með,
því að það' hefir verið talið sjálfsagt, að þeir, sem hefðu pen-
inga, liefðu einnig völd. Og svo hefir alla tíð verið litið nið-
ur á alþýðuna, hina viniiandi stétt, og oft á tíðum eins og hún
væri hundar, en ekki fólk með mannlegar tilfinningar. Það
hefir öldum saman verið hrækt á alþýðuna, og þetta fátæka
fólk hefir iðulega mátt deyja við dyr hinna ríku, úr kulda
og hungri. Og þó hefir ef til vill ekki verið nema ein hurð
á milli lífs og dauða.
En svöna er það; það eru svo hryggileg örlög, sem svo
oft biða hinna fátæku. Og þeir hafa tekið við þvi með þögn
og þolinmæði, að vera píndir áfram með hnútasvipum hinna
ríku, þeirra, sem hafa völdin — og ráða.
En nú er þetta að vissu leyti að batna og færast i rétt
liorf. Alþýðan hefir þekkt sinn vitjunartima. Hún hefir fund-
ið köllun sína á hinni frjósömu fósturjörð.
En nú skulum við atliuga lífsskilyrði alþýðæskunnar og
þau kjör, sem hún á við að búa.
Það tíðkast mjög, að unglingar fari úr foreldrahúsum, þeg-
ar eftir ferminguna, til að leita sér atvinnu. Og þá verður
þetta unga fólk að leita á náðir háborgaranna, og biðja þá
auðmjúklega um eitthvert starf. Þetta á nú cf til vill ekki