Skinfaxi - 01.04.1938, Qupperneq 53

SIÍINFAXl
53
nes. Bera þær me'ð sér, að skíðaferðir hafa komið þar mjög
við sögu í daglegu velrarlífi, bæði í gamni og alvöru. En um
Suðurland virðist litið hafa horið á iðkun skíðalistarinnar,
og hér í Reykjavík er hennar að engu getið, fyrr en veturinn
1904—1905. En þá liófust hér skíðaferðir, og má j)á jafnframt
telja þann stórviðburð hinn fyrsta raunverulega fyrirboða
þess, að ungmennafélagshreyfingin festi hér eina af sínum
fyrstu og sterkustu rótum, en það fór saman, að þeir, sem
fyrstir vöktu máls á skíðalistinni, Helgi Valtýsson, Theódór
Árnason og Magnús Kjaran (þá Tómasson), gengu bezt fram
í því, að stofnað var hér Ungmennafélag Reykjavíkur. Þeir
Helgi og Theódór rituðu um skíðaferðir og vöktu með þvi
löngun okkar og áhuga, og bentu þeir þá einnig á það, að
skíðalistin væri ein af þeim sögulegu íþróttum, sem vér mætt-
um ekki glata. Riði oss nú á því, að verða ekki eftirbátar
annarra. Voru þá nýlega gengin um garð þau tímamót, bæði
í Sviþjóð og Noregi, að í stað þess, að skíðalistin hafði nær
eingöngu verið lieiguð athafnalifinu í þessum löndum, dýra-
veiðum og hernaði, voru nú i þeim báðum risin upp félög
í því skyni, að stofna til íþróttalegra athafna á sviði skíða-
listarinnar.
í Svíþjóð var „Föreningen för skidlöpningens framjande“
stofnað árið 1892 og heldur það liið fyrsta skíðamót ári síð-
ar (1893). í Noregi var „Foreningen til Skiidrettens Frennne“
stofnað árið 1883, en mcginstarfsemi sína virðist þetta merka
félag hafa hafið með skiðamóti árið 1888, til þess svo árið
1902, að hrinda af stað merkustu skíðamótum heimsins, Hol-
menkollen-skíðamótunum. En skíðamótið frá 1888 er talið hið
fyrsta þeirra.
Með þessum atburðum hefst nýtt timabil á sviði skíðalist-
arinnar, bæði að þvi leyti, að þá byrja fyrst fyrir alvöru
skipulagsbundnar íþróttaathafnir, sem smátt og smátt liafa
orðið að aðalalriði, og að ýmsu leyti á kostnað hinnar eigin-
iegu skíðalistar, sem i eðli sínu er háinarkslist sjálfrar göngu-
listarinnar, og á að geta verið öllum jafn ósjálfráð og hún,
og þá miklum mun þægilegri og í raun og veru auðveldari.
Einnig breiðist nú skiðalistin til margra landa, þar sem
hennar er lítt eða ekkerl getið áður, t. d. Mið-Evrópu-landa
þeirra, sem liggja að Alpafjöllunum, og þar verður hún fyr-
ir barðinu á styrjaldar-brjálæðinu 1914—1918, og liefir ekki
enn beðið þess l>ætur.
Sá, sem ég man fyrst eftir að væri á skiðum hér í Reykja-
vík, var Magnús Kjaran, í nóv. eða des. árið 1904, og skipti