Skinfaxi - 01.12.1942, Blaðsíða 24

72
SKINFAXI
l>orsteinn Einarsson:
íþróttaþættir III.
Spjótkast.
Spjótið: Fyrir drengi skal spjótið vega minnst 600
g og lengd þess minnst 2.30 m, en fyrir fullorðna á
þyngd þess að vera minnst 800 g og lengdin minnst
2.60 m. Þungamiðja spjótsins sé mest 1.10 m og minnst
0.90 m frá oddi þess. Um þungamiðjuna er 16 sm lang-
ur vafningur. Ummál lians má ekki vera yfir 2.5 cm
lengra en ummál spjótskaftsins.
Æfingaspjót: Spjót úr bambus eru beztu æfingaspjót-
in. Þau eru létt og festa þvi síður í þér gallana, vegna á-
laka. Fáðu þér liæfilega langan bambus. Rektu upp i
fremsta liðinn (þann gildasta) odd úr eik eða öðrum
hörðum viði. Utan um liðinn, sem tréoddurinn gengur
upp í spennir þú hóllc úr einhverjum málmi. Finndu
síðan þungamiðjuna og vefðu um hana með vörpu-
gami eða öðru þjálu og hóflega gildu garni 16 cm lang
an vafning. Lögleg spjót eru dýr og brothætt. Til þess
að æfa þarf ekki liin dýru og löglegu keppnistæki. Not-
aðu smásteina og bambus.
Kastbrúnin: Lengd atrennunnar er ótakmörkuð, en
í keppni má ekki fara fram yfir vissa línu. Sú lína er
gerð áberandi á þann hátt að hvitur planki er felldur
í völbnn að jafnsléttu. Breidd plankans skal vera 7
cm, en minnsta lengd hans 3.66 m. Fram fyrir plank-
ann eða á hann má ekki stiga, þvi að þá er kastið ógilt.
Sama ákvæði gildir um framlengingu hans til beggja
enda.
Grip handarinnar um spjótið: Önnur grip um spjót-
ið, en um vafning þess, eru ólögleg. 1. mynd sýnir tvö