Skinfaxi - 01.12.1942, Blaðsíða 30

78
SKINFAXI
Sé felling spjótsins rétt gerð, á að virðast sem spjót-
ið sitji eftir og líkaminn lilaupi frá því.
Samhliða fellingu spjótsins vinzt kasthliðin til lilið-
ar og í þeim skrefum, sem síðar eru stigin situr bolur
og spjót á vissan hátt eftir, meðan fætumir hlaupa á
undan þeim.
Þá er vinstri fótur lýkur næsta skrefi (2), er kast-
armurinn laust teygður aftur. Lófinn veit niður. Kast-
hliðin hefir fallið enn meir aftur og til hliðar.
Hægri fóturinn tekur nú næst seinasla skrefið (3) hið
svonefnda krossstig. Hægra fæti er stígið snöggt og
stutt fram fyrir vinstri fót, þannig að hnéð veit út til
hliðar og jarki fótarins nemur við jörðu þvert á kast-
stefnuna. Bolurinn verður nú enn nieir hliðhallur á
eftir fótunum og hönd hins laust teygða kastarms er
i mjaðmahæð. Hér má ekkert hik á verða.
Vinstri fætinum er nú stigið langt fram. Við þetta
hefir líkamsþunginn dregist aftur úr fótunum og lík-
aminn fallið til hliðar í stöðu, sem likist beygðri stál-
fjöður, en hvílir á fæli, sem. er í stöðu, er líkist sam-
anþrýstum gormi.
Hönd kastarmsins er nú búin að ná lengstu seil-
stöðu til spjótsins, sem stefnir nú upp á við í hæð
við munn. Höndin, sem hefir snúið lófanum niður,
hefir snúisl inn á við svo að lófinn veit upp. (3.
mynd G).
Kaststöðunni er náð um leið og vinstri fótur nernur
við jörðu og þá hefst ....
Kastið: Jafnskjótt og vinstri fæti er slígið á jörðu
nær því þverl við kaststefnuna, færist líkamsþunginn
af hægri fæti yfir á þann vinnstri, þvi að við það að
vinstri fótur nam beinn við jörð verkar hann sem, mót-
staða gegn hreyfingunni og beinir lienni upp og áfram.
(Sama og kemur fram er bíll eða hestur stöðvast
snögglega. Maður vill áfram í sömu átt og með