Skinfaxi - 01.12.1942, Blaðsíða 25

SKINFAXI
73
algengustu gripin. Grip b er nú í seinni tið notað meira
og er það sökum hinnar nýrri aðferðar að láta kast-
arminn falla niður og aftur í seilstöðuna, i stað færsl-
unnar (seilingarinnar) aftur í axlarliæð. Lega s])jóts-
1. mynd.
ins i hendinni er eins í háðum gripunum þ. e. a. s.
ntilli jaðra liandarinnar frá rót vísifingurs á slcá yfir
lófann eftir hvilftinni. (Sjá 2. mjuid A).
Grip a) er aðeins hægt að nota með því að færa
spjótið aftur í seilstöðuna um axlarhæð, því að það
liefur í för með sér meiri bindingu iiandar og hand-
Ieggs. Gripið er þannig að vísifingur beygist yfir spjót-
ið við rönd vafningsins og gómur þumalfingurs leggst
aftur með og aftur fyrir vafninginn, en fingurgómum
hinna þriggja fingranna er stutt á vafninginn.
Grip b). Langatöng beygist yfir spjótið aftan við
rönd vafningsins og grípur yfir að þumalfingrinum,
sem liggur aftur með vafningnum og aftur fyrir hann.
Baug- og litlafingri er stutt á vafninginn. Með þess-
ari aðferð verða tveir fingur, auk þumalfingui-s, aftan
við vafninginn. Þetta grip hefur marga kosti; höndin
er óþvingaðri, sterkasti fingurinn hefur bezta átakið
á spjótinu, og betra að halda spjótinu í jafnvægi,
því að vísifingurinn veitir spjótsendanum stuðning gegn
því að falla of mikið í kaststöðunni. Þetta grip um
spjótið notar t. d. Finninn Járvinen. Finnarnir stað-