Skinfaxi - 01.12.1942, Blaðsíða 22

70
SKINFAXI
voruni vér hervernduð |),jóð, þ. e. vernduð af her eins
heimsveldis samkvæmt eigin ósk. Eftir liernám lands
ins vorið lí)4() liefir útlendur her, geysi fjölmennur.
dvalið hér i landi. Hernám landsins og langdvalir hinna
útlendu manna liafa haft í för með sér ýms breytt við-
liorf og ýms erfið úrlausnarefni. Skal sú saga ekki rakin
nánar hér, því að hún mun nú flestum sæmilega kunn
orðin.
Ýinsum liefir virzt, að á yfirstandandi tímum og
undir núverandi kringumstæðum væri þeim verðmæt-
um liætt, sem voru styrkasta stoðin í sjálfstæðisbaráttu
þjóðarinuar og eru grundvöllur tilveru hennar sem full-
valda og sjálfstæðrar ])jóðar, ]). e. þjóðerni, tungu og
sérstæðri menningu.
Þannig er því farið. Margar og margvíslegar hættur
sækja að frelsi voru og fullveldi. Sumar utan að, aðrar
innan að. Aldrei hafa þessar hættur verið alvarlegri en
einmitt nú á þessari nýju, ægilegu Sturlungaöld.
Það er erfitt að leysa úr ])ví, á livern liátt vér bezj
fáum stýrt þjóðarskútu vorri fram lijá blindskerjum i
því gerningaveðn, sem nú geisar.
Eg liygg þó að flestir verði sammála um, að eitt hezta
ráðið sé, að þjóðin standi svo vel saman, sem unnt er,
að ekki sé efnt að ástæðulitlu til úlfúðar og innanlands
flokkadrátla, að hagur heildarinnar, þjóðarinnar sjálfr
ar, sé settur ofar sérliagsmunum, að menn sýni þegn-
Iyndi í stað óþegnlyndis, að memi selji ekki gullkálfinn
í hásæti, og siðast en ekki sízt, að haldið sé fast við
þjóðleg og söguleg vei ðmæti, en þeim ekki kastað hugs-
unarlitið á glæ. Það er sú kjalfesta, sem ekki má varpa
fyrir borð.
Með þeim útvarpskvöldvökum, sem Stúdentafélag
Reykjavikur hefir gengizt fyrir og séð um, liefir það
einmitt viljað benda á ])etla. Það hefir fyrst og fremst
viljað efla samlmg þjóðarinnar, vekja og glæða ]>jóð-