Skinfaxi - 01.04.1947, Qupperneq 30

30
SKINFAXI
bindindismönnum svarað því til, að þeirra þjóð sé
eina þjóðin, sem ekki kunni að fara með áfengið.
Áfengismenningin er alls staðar sögð að vera til i
öllum liinum löndunum.
Ég lief ekki beinar heimildir úr blöðum Suður-
landabúa, þar sem léttu, sætu vínin eru drukkin úr
kaffibollum, en lítið er um bindindisfélög, hömlur
og ofstæki, en ég tel mig hafa góðar heimildir fyrir
því, að þar sé líka til áfengisböl.
En ef eitthvað væri nú til í þvi, að áfengisböl ann-
arra þjóða væri bara svipur hjá sjón móts við okk-
ar áfengisböl, væru það þá rök fyrir því, að við ætt-
um að vinna minna en þær gegn þessari þjóðarógæfu?
Ef æskulýðsblöð Svia og forsætisráðberra Norðmanna
bafa ástæðu til að berjast gegn áfengisnautn, — livað
skal ]n\ um okkar blöð og okkar ráðlierra?
En hvað er að tala um slíkt hér, þar sem æðstu
menn á Alþingi og í rikisstjórn liafa komið sér sam-
an um að bæla kjör sin með ódýru brennivíni, tekið
sér þau forrétindi að fá áfengi tollfrjálst og álagn-
ingarlaust?
Önnur meginrökvilla og skyld hinni fyrri er sú, að
])að sé aðeins manndómur og viljastyrkur manna,
sem sker sig úr um það, hvernig þeir fari með vín.
Almenningsálit, sem þælti hófdrykkja fin, en of-
drykkja Ijót, myndi Iialda mönnum í bófi. 1 sam-
bandi við þetta er svo sagt við okkur bindindismenn,
að ]>að sé vantraust á manndómi okkar, að ])ora
ekki að taka glas í góðum hópi, eins og við treystum
okkur ekki til að kunna bóf.
Hér er því til að svara, að tilhneiging manna og
löngun i hina sterku drykki verður mjög missterk.
Það er eins og t. d. með tóbakið, en þar mun hver
maður þekkja dæmi til þess, að sumir eru tækifæris-
menn á tóbak langa ævi, án þess að þykja nokkurn
tíma nokkuð til þess koma, en aðrir verða svo að