Skinfaxi - 01.04.1953, Síða 6

6
SKINFAXI
Það var unaðslegt að liorfa á stúlkur keppast við
að leggja á horð. Það var nýstárleg keppni, sem sumir
íþróttagarparnir litu háðskum augum i fyrstu, en eftir
því, sem á keppnina leið, fylgdust menn með lienni
af stakri eftirtekt og fundu, að hér var á ferðinni í-
þrótt, sem að vísu lét ckki mikið yfir sér, en var i
nánu sambandi við lífið sjálft. Starfsíþróttir eru
þekktar hér á landi. Umf. höfðu áður fyrr sláttu-
keppni i ýmsum félögum. Má einnig minna á þá mörgu
hópa ungmennafélaga, sem komið hafa saman, þar
sem veikindi eða annað ólán hefur að borið, og kep])zl
við að slá sem mest fyrir þann sjúka; láta dagsverk-
ið verða sem niest.
Sjómenn hafa einnig starfskeppni á sínum hálíðis-
degi. Það er þýðingarmikið fyrir þjóðina, að þegnarn-
ir líli ekki á vinnuna sem böl. Vinnusvilc og hyskni
eru lestir, sem fevja þjóðarmeiðinn. „Það sloða lítið
stórir menn, ef starfsennl þeirra er litil“. Geymum
ekki til morguns ])að, sem hægt er að gera i dag, er
gullvæg regla. Eins og maðurinn sáir, mun hann og
uppskera!
Starfsíþróttum er ætlað að glæða áhuga og virð-
ingu íyrir vinnunni. Afreksmaður á sviði íþrótta kepp-
ir við sjálfan sig um að ná betri og betri árangri. Það
er trú mín og von, að með keppni í störfum takisl
Umf. að tendra áhugaeld og velvild lil allra góðra
starfa, sem sluðli að því, að menn vinni með meiri
gleði og nái betri árangri.
Við ungmennafélagar megum að vísu ekki loka
augunum fyrir því, sem miður fer, en þó sé það eink-
um okkar starf að benda á þær brautir, sem til heilla
horfa og halda ótrauðir inn á þær leiðir. Játum trú
okkar á lífið, vinnuna og framtíðina með því að reyna
ætíð að gera það, sem við vitum sannast og réttast. Þá
mun okkur vel farnast.