Skinfaxi - 01.04.1953, Qupperneq 30

SKINFAXI
30
__^xcí ij>eneclilt:
ióon .
íitiríinr Smmrssnn ntj hin
nninlnnsu tnúiiir
(Brot úr erindi, er flutt var á samkomu Umf. Iteykhverfinga
á siðastliðnu sumri.
„Það máelti niín móðir, að
mér skyldi kaupa fley og
fagrar árar“, kvað Egill
Skallagrímsson.
„Flýði ég til þín, móðir
mín, því mildin þín grát og
gleði skildi", kvað Örn Arn-
arson rúnnnn 1000 árum síð-
ar.
A dögum þeirra Egils og
Arnar, og á öllum þeim tima,
sem leið milli lífstíða þeirra,
liafa skáld kveðið um frum-
kvæði móðurinnar að athöfnum þeirra og hugmynd-
um, og merkir menn talið sig hafa allt silt bezta hafl
frá móðurhendi.
Móður Egils SkallagrímssQnar er sjaldan getið. En
um Egil hefur verið rituð ævisaga, sem er eitt mesta
listaverk heimsbókmenntanna. Þar hefur nafn móður
hans geymzt, annars efa ég, að nafn hennar væri nú
þekkt, og hræddur er ég um, að nafn móður Arnar
Arnarsonar gleymist fljótt öllum þorra Islendinga.
„Maðurinn deyr, en merkið stendur“, segir gamalt
spakmæli. Verk og hvatningar mæðranna lifa um ár-
þúsundir, þótt nöfn þeirra gleymist. Þær eru svo marg-
ar, sem „skrifa í öskuna öll sín beztu ljóð“.
Eg vil að þessu sinni rifja upp litla sögu, sem snertir
AXEL BENEDIKTSSDN