Skinfaxi - 01.07.1954, Blaðsíða 2

50
SIÍINFAXI
Því er hún um mcirgt óviss í háttum, reikul og tvíráð.
Enginn skgldi furða sig á því.
Von liins unga Igðveldis er, að í æskulgðnum búi
það gull, sem sldrist og hreinsast í eldskírn deiglunn-
ar. En til þess þarf þjóðin að skilja, hvar luin er á
vegi stödd. Öld dreifbglis er liðin, hugsunarháttur
aldamótanna gildir ekki lengur. Fgrir fáum árum
bjuggu tveir þriðju hlutar þjóðarinnar í sveitum. Nú
er þessu snúið við: Meira en tveir þriðju hlutar þjóð-
arinnar búa nú í bæjum. Það er því kgnslóð bæjanna,
sem ráða mun stefnu í framtíðinni.
Margir vantregsta þessari ungu kgnslóð bæjanna.
Er það skiljanlegt í öðru. Fulltrúar á þingi, ráðamenn
þjóðarinnar, embættismenn og prédikarar eru margir
hverjir sveitamenn í hugsun. Þeir eru gestir í bænum,
þótt þeir hafi búið þar lengi. Hugsun þeirra mótast
af uppvextinum í sveitinni. Þeir hafa verið atorku-
samir í framkvæmdum, féð hefur runnið um greipar
þeirra í stríðum straumum, og þeir hafa kunnað að
njóta þess, en þeir skilja ekki þá kgnslóð, sem ólst
upp við hinar ngju aðstæður, með gjallandi hljóm
gjaldsins í egrum. Þeir þekkja ekki sitt eigið barn. 1
þessu er hættan fólgin.
Að skilja er að fgrirgefa, að skilja er undirrót hins
rétta lífs. Forráðakgnslóð þjóðarinnar verður að láta
sér skiljast, að æskulgðurinn er dgrasti málmurinn í
deiglunni. Hann er sjálft Igðveldisgullið. Ekkert má
því til spara, að liin ngja bæjakgnslóð þroskist á
réttan veg. Engin ráð eru þar of dgr, hvorki skólar,
tómstundaheimili, vinnubúðir, skólaskip. Athafnir í
sveitum voru góðar uppvaxandi kgnslóð. Þessar at-
hafnir eru nú ekki fgrir hendi nema að litlu legti.
Finni þjóðin bæjaræskunni ekki viðfangsefni í þeirra
stað, er vá fgrir dgrum.
Hin unga kgnslóð hins unga íslenzka Igðveldis er
sjálft líf þess. Heitstrenging á áratugarafmæli skgldi