Skinfaxi - 01.02.1994, Blaðsíða 11

Nú taka allir saman höndum og styðja...
Reyklausar íþróttir
í gegnum tíðina hefur mátt sjá þess
merki, að reykingar unglinga tengist
tilteknum tískubylgjum. Þegar íþróttat-
ískan var sem mest ráðandi í kringum
1990, reyktu rnjög fáir unglingar. Nú
má aftur á móti sjá tengsl milli reyk-
inga og hippatískunnar, þannig að
reykingar unglinga virðast vera í aukn-
ingu, þótt það hafi enn ekki verið sýnt
með tölum. Svo virðist sem ungling-
arnir taki þá tísku, sem ráðandi er
hverju sinni, alla upp í stað þess að
skilja á milli. Með öðrum orðum, í
þessu tilviki tileinka þeir sér allan
„pakkann“ í stað þess að taka upp
fatastílinn, en sleppa reykingunum.
En þótt reykingar fylgi tískubylgjum
hverju sinni, þá er það staðreynd að
aukin fræðsla og áróður vega þungt í
baráttunni gegn hvers konar tóbaks-
notkun. Þá er iðkun íþrótta mikilvægur
þáttur í baráttunni gegn henni. Það er
vitað, að þeir sem stunda íþróttir reykja
minna en þeir sem stunda ekki íþróttir.
Þetta er í rökréttu framhaldi af þeirri
skaðsemi sem reykingar valda. Sá sem
reykir dregur úr hæfileikum sínum, lík-
amlegum sem andlegum, til að ná góð-
um árangri í íþróttum. Með öðrum orð-
um, einstaklingur sem stundar íþróttir
og reykir, næði mun betri árangri ef
hann reykti ekki.
Sjónir manna hafa nú í æ ríkari
mæli beinst að íþróttahreyfingunni og
öllum þeim fjölda fólks sem starfar á
einn eða annan hátl innan vébanda
hennar. Greinarhöfundar vinna báðir
að forvörnum gegn reykingum. Hall-
dóra er formaður tóbaksvarnarnefndar
og Hilmar starfar í forvarnarnefnd
gegn reykingum, sem skipuð er af heil-
brigðisráðuneyti.
Akveðið hefur verið að gera mikið
átak gegn reykingum í samvinnu við I-
þróttasamband Islands, forsvarsmenn
íþróttamannvirkja, sérsambönd, ung-
mennafélög, íþróltabandalög og í-
þróttafélög. Markmiðið er aðeins eitt:
Reyklausar íþróttir. Verður allt kapp
lagt á að svo megi verða í góðri sam-
vinnu við ofangreinda aðila. í þessu
sambandi mætti hugsa sér að ákveðnir
íþróttaviðburðir yrði tileinkaður því að
samvinna hefði tekist við viðkomandi
samband eða félag um reyklausar í-
þróttir. Til dæmis mætti hugsa sér að
Reykjavíkurmótið í handbolta yrði
reyklaust. Sama máli gegnir um lands-
mót UMFÍ, sem haldið verður að
Laugarvatni í sumar. Þar er um að
ræða umfangsmikla íþrótta- og fjöl-
skylduhátíð, seni tilvalið væri að halda
reyklausa.
Forgangshópur
Það væri sannarlega mikil bjartsýni
að halda, að þeir sem starfa innan í-
þróttahreyfingarinnar með einum eða
öðrum hætti, og reykja, hætti því allir
sem einn. Hins vegar mætti gera þá
kröfu til hennar að hún gerði þá sent
ekki reykja að forgangshóp. Það
mætti hugsa sér að íþróttamiðstöðvar
væru undantekningarlaust gerðar
reyklausar. Eins og málum er háttað
nú, er réttur þeirra sem ekki reykja
borinn fyrir borð í sumum íþrótta-
mannvirkjum, að minnsta kosti. Þar
gildir réttur hinna, sem reykja, meðan
reykingar eru látnar óátaldar. Þeir lelja
sig hafa rétt til að menga andrúmsloft-
ið fyrir hinum reyklausu. Væru íþrótta-
miðstöðvarnar reyklausar gætu þeir,
sem ekki reykja farið ferða sinna án
þess að eiga það á hættu að lenda inni í
miðju reykjakófi, eins og gerist til
dæmis í Laugardalshöllinni, ætli menn
að kaupa sér drykk í hálfleik. Það er
skýlaus réttur hvers einstaklings að fá
að vera í reyklau.su umhverfi ef hann
kýs það.
Rétt er að benda á að gildandi
tóbaksvarnarlög kveða á um, að alls
staðar þar sem almenningi er ætlaður
aðgangur til þjónustu, skuli vera reyk-
laust loft. Þá má benda á að í nýjum
tóbaksvarnarlögum, sem verið er að
vinna að þessar vikurnar, er kveðið
með eindregnum hætti á um rétt þeirra
sem ekki reykja. Við setjum samasem-
merki milli íþrótta, hollustu og rétt lífs-
stíls. Krafan hlýtur því að vera sú, að
Iðkun íþrótta er mikilvægur þáttur í baráttunni gegn hvers konar tóbaksnotkun.
Skinfaxi
II