Skinfaxi - 01.02.1994, Blaðsíða 8

Jónas Halldórsson sundkennari en
hann var samstarfsmaður minn og góð-
ur félagi um áratuga skeið.“
Stendur upp úr
- Stendur eitthvert mótanna upp úr í
huga þínum?
„Mótið á Laugarvatni 1965 stendur
upp úr í minningunni af ýmsum ástæð-
um. Bæði var veðrið stórkostlegt alla
mótsdagana auk þess sem aðstaðan var
mjög góð til flestra hluta. Þó er aðeins
eitt sem setur svolítinn skugga á.
Þannig var að við áttum mann í úrslit-
um í 100 metra hlaupi, Ragnar Guð-
mundsson. Hann varð fyrir því að hon-
um var vísað úr úrslitahlaupi fyrir það
að hafa þjófstartað. Mér fannst það
ekki réttmætt en maður deilir ekki við
dómarann.
Við hér á Sauðárkróki höfum alltaf
átt fólk í fremstu víglínu hvort sem er í
frjálsum íþróttum, sundi, handbolta,
knattspyrnu og í körfubolta. Ég man
aðeins eftir þessu eina atviki sem var
svolítið leiðinlegt.
í minningunni er bjart yfir lands-
mótunum og hefði ég ekki viljað missa
af neinu þeirra. Hvert fyrir sig var stór-
viðburður í hugum þeiira sem þátt tóku
í þeim. Núna eru mótin orðin svo stór í
sniðum að ekki er hægt að fylgjast með
öllu því sem þar gerist. Ég hef oft velt
því fyrir mér hvort mótin séu að verða
of umfangsmikil og hvort ástæða sé til
að minnka þau. Þá kemur aftur hitt að
íþróttagreinum fjölgar og forystumenn
allra greina vilja koma sínu að.“
Hugsjónin flúði á brott
- Þú hefur unnið fyrir Ungmenna-
sambandið og UMFÍ um áratuga skeið
og varið til þess þúsundum vinnu-
stunda. Er ekki óhætt að fullyrða að þú
sér hugsjónamaður?
„Ég hef sagt það á prenti að það
væri hálfgert skammaryrði nú til dags
að vera hugsjónamaður, það þykir svo
ófínt. Ég held að hugsjónir verði alltaf
að vera með - mér virðist auðshyggjan
og veraldarhyggjan vera orðin svo á-
berandi á öllum sviðum þjóðlífsins,
slíkt er hættulegt menningu okkar.
Fyrr á árum starfaði ntaður án end-
urgjalds sem leiðbeinandi eða þjálfari.
Það var aldrei borgað fyrir slíkt. Eins
og nú þurfti fólk þá að vinna sér inn
peninga til að geta lifað en þá var það
talið brot á hugsjóninni að taka
greiðslu fyrir. Þegar farið var að taka
peninga fyrir þessi störf flúði hugsjón-
in á brott.
Það fór býsna mikill tími hjá mér í í-
þróttir og stjórnsýslu í tengslum við
þær. Sannleikurinn er sá að maður get-
ur ekki farið út í slíkt nema að gefa því
einhvern forgang. Ég viðurkenni að oft
bitnaði þetta á fjölskyldu minni þegar
ég hljóp kannski burtu þegar síst skyldi
til að sinna félagsmálum.
En mér hefur liðið vel í þessu starfi
og notið þess að vera með. Þó verður
það að segjast eins og er að stundum
komu stundir sem maður var ekki neitt
sérstaklega áfjáður að leggja sitt af
mörkum. Það var svo sem ekki alltaf
brennandi löngun. Maður þarf hins
vegar að gera sér grein fyrir því að
maður hefur tekið að sér verk sem
maður verður að ljúka.“
Að sýna tillitssemi
- Virðist þér vera munur á ungu í-
þróttafólki í dag og fyrir 50 árum?
„íþróttafólk virðist taka hlutina
mjög alvarlega í dag - af miklu meiri
alvöru en áður. Fyrr á árum tók ég tíma
í kappreiðum hestamanna hér á Sauð-
árkróki. Það sarna sé ég þar, alvaran er
orðin miklu meiri. Menn komu jafnvel
góðglaðir til þess að taka þátt í kapp-
reiðum, þá var ekki nema einn og einn
knapi sem fór með sitt hross eins og
vera bar. Nú er allt annað uppi á ten-
ingnum. Mér virðist hlutirnir hafa þró-
ast í rétta átt. ‘ ‘
- Getur þú gefið ungu íþróttafólki
góð ráð?
„Ég held varla, nema þá að taka
hlutina alvarlega en vita um leið að
Sundfélagar á Sundmeistaramóti lslands
1944, Logi Einarsson, Guðjón Ingimund-
arson og Ingi Sveinsson.
Guðjón setur Sundmeistaramót unglinga á Sauðárkróki 1965. Erlingur Pálsson formaður
Sundsambands íslands lengst til vinstri.
8
Skinfaxi