Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1940, Blaðsíða 8

Magnús Magnússon skipstjóri frá ísafirði,
mun einkum vera fyrir íslendingum þar
vestra. Er hann duglegur og athafnamaður
mikill. Á hann stóran togara, „Heklu“, er hann
gerir út og stýrir sjálfur. Hefir Magnúsar áð-
ur verið minnst hér í blöðum og mjög að mak-
legleikum.
Diesel-togurum fjölgar þar vestra með ári
hverju. Reynast þeir vel, eru sparsamir, og
taka hinum fram að ýmsu leyti.
Bróðir Magnúsar, Þórður Magnússon, ung-
ui maður, sem verið hefir skipstjóri frá Bost-
on um tíu ár, hefir stýrt einum slíkum Diesel-
togara síðustu þrjú árm. Heitir togarinn ,,Surf“
og er vandað skip og snoturt eftir myndinni
að dæma er fylgir þessum línum. Tvö fyrri ár_
in á þessum togara, hafði Þórður hæstan afla
í Boston. Yfirleitt munu íslenzkir skipstjórar
vera eftirsóttir í Boston og starfa þar við góð-
an orðstír.
Er það íslenzku sjómannastéttinni mikill á-
litsauki, að þessum mönnum hefir tekist svona
vel starfið þar vestra, og sýnir, að það er ekki
tómt gaspur, þegar dugnaði íslenzkra sjó-
manna er á lofti haldið.
Sú viðleitni sem nú er hafin hér heima til
þess að styrkja Vestur_íslendinga í því, að
halda við þjóðerni sínu er vissulega mikils
verð, og ekki vonum fyr, að starf það er hafið
hér fyrir alvöru.
Það er vitað, að landar, er dvelja erlendis,
hafa undantekningarlítið mikla löngun til þess
að halda sambandinu við heimalandið, og gera
yfirleitt það sem í þeirra valdi stendur í því
efni.
Reynslan sýnir hinsvegar, eins og áður er
drepið á, að þeir eru taldir hinir nýtustu borg-
arar þar vestra. Það verður því að teljast hin
ákjósanlegasta auglýsing á þjóðinni að við-
halda sambandinu sem bezt. Við þurfum ekki
að skammast okkar fyrir landa okkar vestan
hafs. Störf þeirra og atorka er bezta auglýs-
ingin fyrir þá, sem heima eru. Islenzku sjó-
mennirnir í Boston hafa ef til vill enn betur
en aðrir vesturfarar, sýnt þann dugnað sem í
íslenzku þjóðinni býr, og má ekki minna vera,
en að við hér heima gerum okkur far um, að
fylgjast með lífi þeirra og starfi.
Víkingur hefir þegar eignast nokkra lesend-
ur í hinni litlu sjómannanýlendu í Boston og
vonast eftir að fá fleiri. Er honum bæði ánægja
og áhugamál að geta flutt sem oftast kveðjur
yfir hafið.
Vilhjálmur Þorsteirisson stýrimaður — Minningarorð
Hinn 11. apríl s.l. vildi það sviplega slys til, að 1.
stýrim. á Súðinni, Vilhjálmur Þorsteinsson, féll út af
hafnarbakkanum í Fleetwood og drukknaði.
Vilhjálmur heitinn var maður á bezta aldri, aðeins 45
ára gamall. Hann var borinn og barnfæddur Reykvík-
ingur, sonur Þorsteins Þorsteinssonar slátrara. Hann hóf
sjómennsku rétt eftir fermingu, og stundaði jafnan sjó
úr því. Hann tók skipstjórapróf við Stýrimannaskólann
árið 1923 og varð tveim árum síðar stýrimaður hjá Eim-
skipafélagi íslands, og var það til 1930. Hafði hann áð-
ur verið mörg ár í þjónustu félagsins, eða allt frá 1917,
ýmist sem háseti eða bátsmaður. Árið 1930 réðist hann
til Skipaútgerðar Ríkisins og var stýrimaður á skipum
hennar frá, því til dauðadags.
Vilhjálmur heitinn var góður sjómaður, duglegur og
samvizkusamur, enda var hann vel látinn og vinsæll af
öllum, sem með honum störfuðu eða kynntust honum á
einn eða annan hátt. Að honum er því mikil eftirsjá.
Hann var kvæntur Ólafíu Gísladóttur, og eignuðust
þau eina dóttur, sem nú er upp komin.
VIKINGUR
8