Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1940, Blaðsíða 22

ISLENDINGURINN
cc
.... eina loítsl<eytal<ona heimsins á hafinu
Ung íslenzk stúlka ryður nýjar brautir.
Fyrir skömmu síðan átti danskur blaðamað-
ur viðtal við ungfrú Alice Riis í Kaupmanna-
höfn og er viðtalið birt í „Politikens Magasin“
ásamt mynd af henni. Blaðamaðurinn telur,
að eftir því, sem bezt verði vitað sé ungfrú
Riis eini kvenlegi loftskeytamaðurinn, sem
starfi á höfunum. Starfar hún um borð í gufu-
skipinu ,,Birthe“ frá útgerðarfélaginu Holm
& Wonsild og var skipið að leggja af stað frá
Kaupmannahöfn til Englands eftir kolafarmi,
þegar blaðamaðurinn heimsótti hana í loft-
skeytaklefa hennar um borð í skipinu. Var
þetta fyrsta sjóferð hennar sem loftskeyta-
maður.
Viðtalið fer hér á eftir í lauslegri þýðingu:
— Hvort ég sé hrædd að fara þessa ferð?
spurði hún. Ekki hót! Það fer allt vel.
— En þetta er óvenjulegt starf fyrir kven.
mann. Hvernig stendur á því, að yður datt í
hug að leggja út á þessa braut?
— Það er útþráin, sem knúði mig til þess.
Ég hefi alltaf þráð það að fá að litast um í
veröldinni og ég er vön sjóferðum frá barns-
aldri. Faðir minn er skipstjóri og bræður mínir
tveir eru stýrimenn, svo ég er í sjómanna-
fjölskyldu. Ef til vill rennur víkingablóð í
æðum okkar; faðir minn og móðir eru íslenzk,
en ég er sjálf fædd hér í Danmörku. Þegar ég
var lítil telpa lofaði faðir minn mér oft með
sér í sjóferðir og sjórinn varð þannig brátt
annað heimkynni mitt.
*— Já, hún hefir alltaf verið ófyrirleitin,
skaut bróðir hennar inn í. Hún var reglulegt
VÍKINGUR
villidýr þegar hún var stelpa og hlífðist ekki
við að slást við okkur strákana, ef svo við
horf ði!
— Segðu mig ekki verri en ég er, sagði
Alice hlæjandi. En hvernig á ung stúlka að
geta orðið sjómaður? Ég fann ráð til þess. Ég
réði mig sem frammistöðustúlku (steward-
ess) á eitt af skipum Austur-Asíufélagsins
og á þann hátt komst ég alla leið til Austur-
landa. Síðar meir var ég í förum með ,,Pils-
udski“ og ,,Batory“ í New-York. En ég kærði
mig ekkert um að gera þessa frammistöðu-
mennsku að æfistarfi mínu — og þá var það
að ég tók mig til og fór að lesa undir loft-
skeytapróf. Allir réðu mér frá því, en ég sat
við minn keip. Og prófskírteinið fékk ég.
— En hvað svo með að komast til sjós?
— Ja, það var þrautin þyngri! Til þess að
geta orðið loftskeytamaður á farþegaskipi,
verður maður að hafa áður starfað að minnsta
kosti í tvö ár á flutningaskipi. Og á flutninga-
skipum má enginn kvenmaður vera — svo nú
voru góð ráð dýr. Öll sund virtust lokuð. Þeg-
ar svo faðir minn, í síðastliðnum októbermán-
uði, fór til Bandaríkjanna til að taka þar við
skipstjórn á olíuflutningaskipi, fór ég þang-
með honum í þeirri von, að ástandið væri öðru
Framhald á bls. 24.
22