Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1940, Blaðsíða 14

Minningarord um
Ágúst Guðmundsson Waage, skipstjóra
Hinn 7. júní s.l. ár barst sú sorgarfregn
hingaS til lands, að Ágúst G. Waage, skip-
stjóra frá Grimsby, hefði tekið út af skipi
sínu, togaranum ,,Rutlandshire“, og drukkn-
að, sunnudaginn 4. júní. Ágúst. kom inn til
ísafjarðar 30. maí til þess að hafa tal af
lækni. Eftir stutta viðdvöld þar, sigldi hann
skipi sínu út á fiskimið fyrir Vestfjörðum. —
Skipið var á heimleið til Grimsby, þegar slys-
ið vildi til, og urðu skipverjar þess ekki varir
fyrr en eftir á.
Ágúst var fæddur 18. ágúst 1889, að Stóru-
Vogum í Vogum í Vatnsleysustrandarhreppi.
Faðir hans var Guðmundur Jónsson Waage,
þáverandi bóndi þar, en hann var sonur Jóns
Magnússonar Jónssonar Daníelssonar stór-
bónda og dannebrogsmanns í Stóru-Wogum.
Magnús Jónsson fór utan og tók sér fyrstur
ættarnafnið Waage. Móðir Guðmundar og
amma Ágústs var Guðrún dóttir Guðmundar
Péturssonar verzlunarstjóra í Reykjavík, en
amma Guðmundar og kona Magnúsar var
Guðrún Eggertsdóttir prófasts í Reykholti. —
Kona Guðmundar og móðir Ágústs, Jósefína
Jónsdóttir Waage, er enn á lífi, 82 ára að
aldri. Jósefína er dóttir Jóns Jónssonar prent-
ara í Reykjavík og Jóhönnu Tómasdóttur
Zoega.
Vorið 1899 fluttist Ágúst með foreldrum sín-
um til Keflavíkur og um haustið árið eftir til
Reykjavíkur, þá 11 ára, og ólst hér upp. Hann
fór ungur að vinna fyrir sér. Innan við ferm-
ingu var hann í sveit á sumrum og sat hjá. —
Hafði hann oft orð á því síðar, að fegurð lands-
ins upp til fjallanna hefði heillað sig þá.
Snemma hneigðist hugur hans að sjónum.
Var það eðlilegt, því að forfeður hans höfðu
verið mestu sjógarpar og aflasælir.
Seytján vetra gamall réðst hann á skútu.
Haustið 1908 settist Ágúst í Stýrimannaskól-
ann og lauk þar prófi 1910, tvítugur að aldri.
Hann undi ekki skútuverunni lengur. Vildi
hann kynnast veiðiaðferðum Englendinga.
Á Englandi lauk hann prófi í annað sinn og
stað hinna snúnu bátauglna. Ennfremur að
fyrirskipaðar séu nægilega þéttar æfingar um
meðferð björgunartækjanna, svd menn séu
orðnir öruggir um meðferð þeirra, ef hættu
ber að höndum.
3) Ferðaöryggi sumra mótorskipanna er
mjög ábótavant, og því nauðsynlegt að fyrir-
skipað sé, að öll mótorskip hafi nauðsynleg.
ustu varahluti til vélanna, og enn fremur að
setja það sem skilyrði að þau verði talin hæf
til millilandaferða, að þau séu þannig útbúin
með segl, að þau geti bjargað sér á þeim ef
vélin bilar.
Að sjálfsögðu gildir sama um útbúnað
björgunarbátanna hjá mótorskipunum og hjá
togurunum og aðrar reglur viðvíkjandi þeim.
B.v. Tryggvi gamli, 15. apríl 1940.
Þorkell Sigurðsson, vélstjóri.
VÍKINGUR
14