Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1946, Qupperneq 5

Pálmi Loftsson:
NYJU VARÐBATARKIR
ocf ýmóar Lag-tei^ing-ar í fouí óamLandi
Eins og lensendum ,,Víkings“ mun í fersku minni, birtist grein í janúarhefti blaðsins um hina
nýja varðbáta, sem keyptir voru frá Bretlandi. Um þaS leyti sem febrúarblaSið fór í prentun, barzt
ritstjóra löng grein frá hr. Pálma Loftssyni, forstjóra SkipaútgerSar ríkisins, með ósk um að
hún yrði birt í blaðinu. Sér Víkingur enga ástceðu til að neita forstjóranum um rúm, og verður
greinargerð hovs hirt hér á eftir.
Svo sem lesendur munu ganga úr skugga um við lestur greinarinnar, kemur forstjórinn víða
við og fjallar að miklu leyti um efni, sem snerta helzt til lítið hið umdeilda mál: Hœfni varðbátanna
til strandgœzlu og björgunarstarfa. Af þeim sökum sér blaðið enga ástœðu til að svara grein for-
stjórans lið fyrir lið, sízt af öllu þar sem svo er komið, að allir íslenzkir aðilar, sem um málið hafa
fjallað, dæma skipin óhæf til björgunarstarfa og lítt nýtandi sem strandgæzluskip. Mun fullvíst
mega heita, að ríkið verði losað við frekara tjón og vanda af skipunum. Hafa þessi dœmalausu
kaup orðið þjóðinni cerið dýr, ekki sízt vegna þeirra tafa, sem á því hefur orðið að fá nothœf skip
til umrceddra nauðsynjastarfa. Vcenta sjómenn þess, að dómsmálaráðherra, sem er mjög kunnugur
þörfum sjávarútvegsins, taki mál þessi föstum tökum og greiði fram úr þeim með þeim hcetti, að
landsmenn geti vel við unað.
Forstjóri skipaútgerðarinnar rceðir hér á eftir mikið vm skipagerðir, og þá einkum kosti svo-
netndra léttbyggðra skipa, en galla hinna þungbyggðu. Má mikið vera ef það eru allt spekinnar
orð, sem hann lcetur sér þar um munn fara. Vceri fróðlegt að heyra álit skipasmiða vorra á þeirri
kennslu í skipasmíðum, sem forstjórinn lcetur þeim í té. Hitt vceri heldnr ekki úr vegi, að grennslast
eftir því, hvað skipaskoðun ríkisins hefur að segja um skoðanir hans á útbúnaði skipa. Þá er það
mikið gleðiefni landsmönnum öllum, ef satt reynist, að bátar slíkir sem þessir, geti með tilstyrk
RADAR-tcekis ,,séð síldartorfur í 10 mílna fjarlcegð, þráit fyrir þoku og náttmyrkur“, eins og for-
stjórinn fullyrðir.
Víkingur er sammála forstjóranum um það, að nauðsynlegt sé að hafa varðskip hraðskreið,
svo að þau geti hceglega elt uppi fiskiskip, sem kynnu að brjóta landhelgislöggjöfina. En skoðun
bhðsins er sú, að engu siður verði að leggja áherzlu á sjóhcefni skibanna, svo að þau geti bjargað
hátum, sem eru í háska staddir af völdum veðurs. Munu flestir íslendingar, jafnt sjómenn sem
aðrir, fremur kjósa hcefni til björgunar en gífurlegan hraða. Bezl er að sjálfsögðu, ef hvort tveggja
gceti farið saman, og cetti það að reynast kleift. Vitað er, að mikið af skipum var smíðað á stríðs-
árunum, sem bceði voru nokkuð hraðskreið og höfðu mikla sjóhcefni.
Hugleiðingar forstjórans um ,,illvígan áróður“ gegn varðbátunum og ,,árásir“ á sig út af
þessu máli og öðrum, snerta Víking lítið. Blaðið fordcemir hvers konar rógburð og illmœli um
menn og málefni. Það mun hvorki veitast að forstjóra Skipaútgerðar ríkisins né neinum öðrum, af
löngum til að draga niður af þeim skóinn persónulega. Hitt mun Víkingur kosta kapps um eftir
megni, að halda uppi heilbrigðri og rökstuddri gagnrýni, hvencer sem nauðsyn krefur og hver sem
í hlut á. Sízt af öllu getur blaðið þagað um þau mál, sem snerta hag og heill sjómannastéttarinnar
í mjög ríkum mceli. Ritstj.
Hvers vegna varðbátarnir voru keyptir.
Á síðastliðnu sumri, þegar stríðinu lauk, var ástand
varðskipanna orðið það slæmt, eftir samfellda notkun
öll stríðsárin, að mjög aðkallandi var að senda Ægi
til útlanda til þess að láta fram fara mikla aðgerð á
vélum skipsins. Sæbjörg gat ekki gengið lengur en fram
í októbermánuð, og þurfti þá að gera aðgerðir og end-
urbætur á skipinu, sem vitað var, að mundi taka hálft
ár eða meira. Þór hafði verið tekinn til fiskflutninga
og skipinu breytt samkvæmt því. Það var því aðeins
V I K I N G U R
69