Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1949, Blaðsíða 1

SJOMAIMINIABLAÐIÐ
f 4 f .
UIKIH6UR
ÚTGEFANDI: FARMANNA- OG FISIiIMANNASAMDAND ÍSLANDS
XI. órg. 1.—2. tbl. Reykjavik, janúar — febrúar 1949
Ásgeir Sigurösson
Á glapstigum
Öllum hugsandi Islendingum er það ljóst, að
oss er mikil nauðsyn að sækja sjóinn til veiði-
fanga. Mönnum eru og kunnir þeir örðugleik-
ar, er íslenzk sjávarútgerð á nú við að búa.
Það liggur einnig í augum uppi, að eigi er hægt
að reka útgerð til langframa með árlegu tapi.
En menn eru ekki á eitt sáttir um það, hvað
gera skuli sjávarútveginum til viðreisnar og
styrktar. Við slíkar kringumstæður hættir oss
við að deila í það óendanlega, en ekki sam-
einast um að leysa vandann. En ef eitthvað
verður sjálfstæði þjóðarinnar að grandi, sem
er sjálfrátt, þá verða það einmitt þessar sífelldu
deilur um leiðir að markinu. öll sérsjónarmið
flokka, sem miða að því að styrkja einn gegn
öðrum, eru stórhættuleg lítilli þjóð, sem er ekki
megnug að halda frel^inu, nema því aðeins, að
allir þeir, sem nokkurs mega sín, vinni í sam-
einingu að velferð lands og þjóðar.
Ég held einnig að allir séu sammála um það,
að sifelldar tolla- og skattahækkanir til þess
að afla ríkissjóði fjár til niðurgreiðslna á af-
urðum landsmanna, þegar svo er komið, að öll
framleiðsla til lands og sjávar er sömu sökinni
seld, sé hið mesta örþrifaráð og stefni að voða
fyrir þjóðina.
Sérstaklega er það hörmulegt, þegar þarf að
fara að styrkja þann atvinnuveg með beinum
framlögum úr ríkissjóði, sem áður hefur verið
styrkasta stoð allra framfara í landinu, beint
og óbeint.
En án þess að fara út í deilur í þessu sam-
bandi, þá er ýmislegt, sem þarf að segja. Án
utanaðkomandi umræðna fæst engin niðurstaða
V í K I N G LJ R
um vandamál þjóðarinnar, enda sjálfsagt í lýð-
frjálsu landi, að menn láti skoðanir sínar í ljós,
ef það verður til þess, að menn glöggva sig
frekar á málunum.
Allar tolla- og skattahækkanir eftir að vísi-
talan var fest, svo og verðhækkanir á þörfum
manna, verða kauplækkanir til þeirra, sem taka
laun í reiðu fé. Ef sanngjarnt var að hækka öll
laun, svo sem gert var, sem allir rettsýnir menn
munu álíta, þá er það, sem nú er verið að gera,
ranglátt. Það er vart hugsanlegt, að það hafi
legið til grundvallar fyrir ráðbreytni stjórnar-
valda og atvinnurekenda, að alltaf væri hægt
að taka með annarri hendinni það, sem rétt
var að mönnum með hinni. Sú aðferð til þess
að halda atvinnuvegunum gangandi, sem nú er
viðhöfð, er ekkert annað en sjálfsblekking. Eng-
in þjóð getur bjargað sér til lengdar með þessu
lagi. Atvinnuvegirnir, sérstaklega höfuðat-
vinnuvegir, þurfa að bera sig.
Sjávarútvegur landsmanna ætti líka að geta
það, með því verðlagi, sem enn er á afurðun-
um, ef hann ekki væri blóðsoginn svo herfi-
lega, sem raun ber vitni á margan hátt. Menn
þurfa að fara að læra betur að haga seglum
eftir vindi um álögur á sjávarútveginn,
Það er alveg ótækt, hve allar viðgerðir hjá
okkur á skipum og veiðarfærum eru dýrar og
ganga seint. Það þarf að bæta skilyrðin til
skipaviðgerða, þar sem flotinn er stærstur, það
er í höfuðstað landsins. Upp þarf að koma full-
kominni skipasmíða- og viðgerðastöð við Elliða-
árvog, þar sem landrýmið er nóg og við er
hægt að koma öllum nýjustu tækjum og að-
^aúdséSkás^nI i
—
JVl ;
TsLAK'hs"