Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1949, Blaðsíða 46

á að halda inn þangað til Keilir ber sunnan
til við Krúnutótt (þ. e. syðsti bær í Vogum,
af byggðum bæjum), úr því má halda beint á
Keili, en hvorki norðar né sunnar. — Þessari
stefnu má svo halda — sé um opin skip að
ræða — þangað til Fálkaþúfa ber í Tangahúsib
(Kristjánstangahús, það er eyðihús, fyrir sunn-
an Vogana). Þá er komið á móts við sker, sem
er að norðanverðu við leiðina og nefnt er Stóru-
Voga-tangi. (Miðið á honum er Keilir beint um
Krúnutótt og Fálkaþúfa um Tangahúsið. —
Úr því má halda í austur-landnorður inn í lend-
ingu í Stóru-Vogum.
Minni-Vatnsleysa.
(Þrautalending „fyrir innan heiói“).
Undirmið verða eigi brúkuð að innanverðu.
Þegar komið er utan með, þ. e. vestan með
landi, má ekki halda nær landi en svo — ef
illt er í sjó — að byrgi, sem er fyrir ofan
Flekkuvíkurbæ, komizt upp að svonefndu
Klulclcunefi, sem er næsta klapparnef fyrir inn-
an (austan) Flekkuvík; skal því miði halda
þar til Keilir er kominn um stóran grænan hól,
neðst við sjó, — inn með sjónum, góðan spöl
fyrir austan Vatnsleysu — og nefndur er
StekJchóll, skal svo halda á hann þar til hús,
sem er upp á Minni-Vatnsleysusjávarstíg fer
að sjást fram undan (suður undan) ö'öru húsi,
sem stendur nyrzt við sjóinn; skal því miði
haldið þar til varir sjást, bæði á Minni- og
Stóru-Vatnsleysu.
Bezt lending er í Minni-Vatnsleysuvör, sér-
staklega ef elcki er hátt í sjóinn.
Hvassaliraun.
Frá Keilisnesi er bein stefna rétt fyrir norð-
an nyrztu húsin við sjóinn. En grynnra skal
ekki fara í Víkina en efri (syðri) „Hafnhóll"
(það eru tveir hæstu hólarnir upp í heiðinni
fyrir ofan Vatnsleysu nálægt í útsuður [S.V.]
frá Kúagerði) sé vel frí fyrir framan hornið
á Afstapahrauninu, þar sem það fellur í sjó-
inn. Og skal þeirri leið halda þar til Sundmerkin
bera saman, sem eru tvær vörður með krosstré
upp úr. Og skulu þau bara saman þar til inn
undir þangflúð (Klöpp), sem er austanvert
við vesturvörina (og oftast er upp úr), og skal
fara vestanvert við hana inn í vörina.
Með lágsjávuðu er betra að lenda í vestur-
vörinni, en þegar hásjávað er, í austurvörinni.
SJÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
Útgefandi:
Farmanna- og fiskimannasamband fslands.
Kitstj. og ábyrgðarm.: Gils Guðmundsson.
Kitnef nd:
Júlíus Kr. Ólafsson, Pétur Sigurðsson, Jónas Sig-
urðsson, Halldór Jónsson, Grímur Þorkelsson,
Gísli Ólafsson. Blaðið kemur út einu sinni í mán-
uði, og kostar árgangurinn 30 krónur.
Ritstjórn og afgreiðsla ér í Fiskhöllinni,
Reykjavík
Utanáskrift: „Víkingur", póstliólf 425, —
Reykjavík. Sími 5653.
Prentað í fsafoldarprentsmiðju h.f.
Slarh
Yfir slceiðir öldur brjóta
úti á breiðum, sollnum mar.
Hátt á leiðum hásar þjóta
Hræsvelgs reiði-drunurnar.
Átök herja æstra boða,
eru hverjum þrekraun nóg,
föllnum verja fákinn voða,
fram að berja um reiðan sjó.
Hrannir þar sig háar ygla
og hamast knarar súðum á,
skal með varúð skipi sigla,
og skoða hvar er höfn að ná.
Mun þá varinn heim til hafnar
hlunna-marinn sækja fram,
þó að skari dætra Drafnar
djöflist bara í trylltum ham.
Þótt brjóti á síðum báðum megin,
bylji á hríð og skvetti inn,
eigi að síður einhvern veginn
áfram skríður báturinn.
J. B.
★
Siglingavísa.
Segl upp dregið hátt við hún
hratt það fleyið knúði.
Yfir regiin rostungs tún
ránarmeyjan spúði.
46
V I K I N G U R