Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1949, Blaðsíða 15

EFTIR GÍBLA HALLDPRBBDN VERKFRÆÐING
Árin 1938 og 1939 var ég forstjóri fyrir einni
stærstu fiskniðursuðuverksmiðju Dana, Esbjerg
Hermetikfabrik, öðru nafni Scandinavian
Canning Company.
Verksmiðja þessi var reist fyrir um það bil
25 árum, af konsul Lauritzen, stofnanda J.
Lauritzen fyrirtækjanna, sem eru einhver fjár-
sterkustu og öflugustu fyrirtæki Danaveldis,
eiga m. a. yfir 50 stór skip, Aalborg Skibsværft,
Esbjerg Tovværksfabrik og fleiri yfirtæki.
Ég hafði verið ráðinn til þess að veita þess-
ari verksmiðju forstöðu af núverandi forstjóra
fyrirtækjanna Knud Lauritzen. En hann er
sonur gamla Lauritzens. Verksmiðjan hafði
aldrei, síðan hún var stofnuð, getað svarað
kostnaði. Nú var ætlunin að sjá hvort mér tæk-
ist að gera hana að öflugra fyrirtæki, enda þótt
ég hefði aldrei komið nálægt niðursuðu áður.
Ég hafði verið á ferðalagi í Danmörku og
hitt Lauritzen. Ég var orðinn þreyttur og leið-
ur á þeim illindum og deilum, sem sífellt stóðu
um Síldarverksmiðjur ríkisins, sem ég veitti
þá forstöðu. Mig langaði að losna burt og.finna
mér betra starf. Ég greip fegins hendi þetta
tilboð, sem mér bauðst. Það kom í ljós eftir
tveggja ára þrotlaust starf, að það var ekki
hægt á þeim tímum að sjóða niður í Esbjerg
smásíld, rækjur, humar og ýmsar aðrar fisk-
tegundir, sem kaupa varð á uppboði við Skag-
ann eða Hundested eða einhvers staðar langt
frá verksmiðjunni og sem síðan varð að flytja
á ís, með ærnum kostnaði, á bílum eða með
járnbrautarlest til Esbjerg.
Aftur á móti stóðum við vel að vígi með
niðursuðu á fiskibollum, fiskirönd, frikadell-
um og þess háttar vörum, þar sem við feng-
um efnið, ýsu og þorsk, frá uppboðshöllinni
í Esbjerg. Voru fiskibollur okkar þekktar um
alla Danmörku og álitnar hinar beztu og ódýr-
ustu á markaðnum. Kostnaðarverð okkar á 1
kg. dós af fiskibollum var aðeins 31 eyrir.
Ég gerði ýmsar tilraunir til að koma fiski-
Ég veit ekki hvar ég ætti að fá 3.15. Hún þarf nauð-
synleg? að fá skóna. Sleit hinum skónum sínum svo
fljótt, því það er svo langt að heiman til spítalans, þar
sem hún vinnur. Hún verður orðin útslitin þegar þessu
stríði lýkur. Kannski verðum við þá bæði orðin aum-
ingjar. Hvar get ég fengið 3.15. Mér þætti fróðlegt
að vita hvort við stýrum rétta stefnu heim. Ég leit í
dagbókina, þar sem ég hafði fært stefnuna inn. Jú,
þar stóð 315.
$3:15. Guð almáttugur. Við stýrum alls ekki rétta
stefnu heim. Við stýrum eftir skóverðinu.
Ég hafði einhvern veginn á tilfinningunni, að við
stefndum nokkuð norðarlega, og datt strax í hug að
segja flugstjóranum að stýra í vestur á meðan ég væri
að reikna út rétta stefnu. Þá kom allt í einu upp í
huga mér ein af reglunum úr skólanum: „Ef þú ert
villtur, haltu þá áfram sömu stefnu, þar til þú hefur
fundið skekkjuna. Varastu að fljúga eitthvað út i blá-
inn, því þá verðurðu rammvilltur“. Ég lagði mig allan
fram við að reikna allt upp að nýju. Bar það saman
við kortið og dagbókina. Jú, það stóð allt saman heima.
Ég mældi afdriftina og gerði allt, sem hægt var. Ég
skrifaði stefnuna á kortröndina og einblíndi á töluna
315!
Allt í einu heyrði ég flugstjórann kalla í símann.
„Ég sé vitann, Dick. Vel af sér vikið, sannarlega vel
af sér vikið!“
Litlu síðar heyrði ég að hjólunum var hleypt niður
og loks fann ég fínan titring, er flugvélin lenti.
Ég andvarpaði af feginleik, hallaði mér aftur á bak
í sætinu og lagði höfuðið upp að járnþilinu að baki mér.
Mér fannst það svo mjúkt viðkomu, að ég bókstaflega
píndi mig til að opna augun, og sá þá að ég lá á hvít-
um, mjúkum svæfli! Og ég heyrði einhvers staðar sagt:
„Þetta er betra, þú kemur fljótt til“. Ég leit í kringum
mig og sá þá hjúkrunarkonu ganga frá rúminu, en
við rúmið stóð flugstjórinn. „Halló, skipper! Hvernig
í skrambanum er ég kominn hingað?“
„Þú misstir meðvitund um það bil, sem við lentum,
en nú er þér að batna. Þú verður að láta þér batna
fljótt, því við komumst aldrei rétta leið án þín“.
Þetta er kannski eina viðurkenningin, sem við liljót-
um. En er það ekki nóg hverjum siglingafræðingi sem
er, ef félögunum finnst þeir ekki geta án manns verið?
M. Jensson þýddi.
V I K I N G U R
15