Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1949, Blaðsíða 44

Oddur V. Gíslason
Önnur grein.
Leiðir 02 lendingar við Faxaflóa
Minni-Vatnsleysa.
(Þrautalending „fyrir innan heiði“).
Undirmið verða eigi brúkuð að innanverðu,
þegar komið er utan með, þ. e. vestan með landi,
má ekki halda nær landi en svo — ef illt er í
sjó — að byrgi sem er fyrir ofan Flekkuvíkur-
bæ, komist upp að svo nefndu Kluklcunefi, sem
er næsta klapparnef fyrir innan (austan)
Flekkuvík; skal því miði*halda þar til Keilir
er kominn um stóran grænan hól, neðst við sjó,
— inn með sjónum. góðan spöl fyrir austan
Vatnsleysu -— og nefndur er StekJchóll, skal
svo halda á hann þar til hús sem er upp á Minni-
Vatnsleysu-sjávarstíg■ fer að sjást fram uridan
(suður undan) öðru húsi, sem stendur nyrzt
við sjóinn; skal því miði haldið þar til varir
sjást, bæði á Minni- og Stóru-Vatnsleysu.
Bezt lending er í Minni-Vatnsleysuvör, sér-
staklega ef elclci er hátt í sjóinn.
Hvassahraun.
Frá Keilisnesi er bein stefna rétt fyrir norð-
an nyrztu húsin við sjóinn. En grynnra skal
ekki fara í Víkina en efri (syðri) „Hafnhóll"
(það eru tveir hæstu hólarnir upp í heiðinni
fyrir ofan Vatnsleysu nálægt í útsuður [S.V.l
frá Kúagerði) sé vel frí fyrir framan hornið
á Afstapahrauninu, þar sem það fellur í sjóinn.
Oj skal þeirri leið halda þar til SundmerJcin
bera saman, sem eru tvær vörður með kross-
tré upp úr. Og skulu þau bera saman þar til inn
undir þangflúð (Klöpp) sem er austanvert við
vesturvörina (og oftast er upp úr), og skal
fara vestanvert við hana inn í vörina.
Með lágsjávuðu er betra að lenda í vestur-
vörinni, en þegar hásjávað er í austurvörinni.
Kirkjuvogssund.
Þegar komið er með landi fram hjá Reykja-
nesi, þá er ekkert að athuga nema að fara ekki
nær en svo sem 100 faðma frá landi, þar til
komið er móts við Junkaragerði, syðsta bæ í
Höfnunum, þá á bæinn upp frá því að bera í
hnúkmyndaða hæð með stöllum utan, sem nefnd
er Bæli, og er þar upp og suður í heiðinni, þar
til komið er inn á Kirkjuvogssund, og ekki má
taka sundið grynnra, þó komið sé norðan að.
Sundið byrjar þegar landfast sker, sem nefnt
er Svartiklettur og er sunnan við sundið en
norðan við Kirkjuvog ber í Keili; á þá að halda
dálítið til landnorðurs, þangað til Sundvarðan
ber í Keili. Sundvarða þessi er syðst við Ósana,
sem liggja inn frá Kirkjuvogi, og sést þar hólmi
í Ósunum norðan við og niður undan Sund-
vörðunni. Sé hásjávað og brim, er bezt að halda
þessum merkjum (þ. e. að Sundvarðan og Keili
beri saman) inn í Ósa, en sjáist ekki Keilir,
verð'ur að nota Ósrásina milli eyjarinnar og
lands, að hún beri i Sundvörðuna; en sé lág-
sjávað og góður sjór, verður að þverbeygja við
suður í vörina, þegar inn fyrir brimgarð er
komið. Eru þá sker á báða bóga. Að sunnan-
verðu (á stjórnborða) eru tvö sker, samföst,
hið ytra hærra, en hið innra lægra, og á að
beygja nálægt í suður laust við lægra skerið,
en ekki er gott að fara mjög nærri skerinu,
sem er á bakborða, því briminu kastar fremur
að því. Á þá nyrzti eldhússstrompurinn í Kirkju-
vogi að bera í vesturgaflinn á hjalli, sem stend-
ur á hól við sjóinn ofan við vörina, og snýr í
austur og vestur, og á að halda því marki inn
í lendingu.
Þórshöfn
er sunnan á móti milli Stafness og Ósanna, og
er þar lægi fyrir smá, haffær skip. Miðin inn
á Þórshöfn eru að austan Sandfell um bæinn
Kotvog í Höfnum, en innsiglingarmiðin er
varða, sem stendur á klöppinni upp undan höfn-
inni, og önnur varða einstök á aflögum hól uppi
í hrauninu. Vörður þessar eiga að bera saman
á innsiglingunni alla leið.
Hamarssund sunnan við Sandgerði á Miðnesi.
Þegar lagt er á sundið, eiga Stafnesshjallar
að bera í Skál á Reykjanesi, (sem er kúlu-
mynduð hæð með ,dálítilli laut í miðju dálítið
44
VIKINGUR