Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1949, Blaðsíða 26

Hjónin Kristín Magnúsdóttir og Gu'ömund-
ur Valdimar Jónsson. Myndin er tekin á
gullbrúðkaupsdegi þeirra 3. desember 19Jt8.
dóttir ljósmóðir. Kristín ólzt upp með foreldrum sínum
þar til hún var 6 ára; þá tók föðurafi hennar, Kristján
Oddsson, hana til fósturs, og konu hans, Sigríður Ólafs-
dóttir. Með þeim fluttist hún að Núpi í Dýrafirði. Þar
ólzt hún upp og fiutti svo með þeim aftur, þegar hún
var 16 ára, til Lókinhamra. Þar kynntumst við fyrst
og þar opinberuðum við trúlofun okkar. Vorið 1898
fluttum við að Álftamýri, sem vinnuhjú til heiðurs-
hjónanna Gísla Ásgreirssonar skipstjóra og Guðnýjar
Kristjánsdóttur konu hans, sem þá voru nýbyrjuð bú-
skap sinn. Á Álftamýri giftum við okkur 3. desember
1898. Þar eignuðumst við tvö fyrstu börnin, Kristinn
og Guðnýju. Á Álftamýri vorum við sem í foreldra-
húsum. Hjá Gísla Ásgeirssyni hefur öllum þótt gott
að vera, hvort heldur var á landi eða á sjó, og Guðný
Kristjánsdóttir kona hans, var ein sú bezta kona er
ég hefi kynnzt, sannnefnd kvennaval. Guðný var föð-
ursystir Kristínar konu minnar og var henni bæði sem
móðir og systir í föðurgarði.
Þegar ég íhuga hve mörg ár ég hefi stundað sjó-
mennsku, og ef ég tel með 4 ár fyrir fermingu, þá
hefi ég baslað við sjóferðir 56 ár, en ef ég tel aðeins
frá fermingu, þá eru árin 52. Þess ber að gæta, þegar
við tölum um árafjölda, þá er mikill hluti þessara tölu
ekki 12 mán. sjómennska. Mörg árin af þessari tölu
ekki nema 7 og 8 mánuðir af hverju ári. Það er ekki
fyrr en vélaöldin kemur til sögunnar, að ég stundaði
sjó allt árið. Þegar ég á að hluta það í tvennt, hvað
mörg ár ég var stýrimaður og hvað mörg skipstjóri,
þá brestur mig minni. En eftir því sem mig minnir
bezt, þá mun ég hafa verið 13 ár stýrimaður, skip-
stjóri 31 — skipstjóri og stýrimaður 44 ár samtals.
Við hjónin fluttum frá Álftamýri að Aðalbóli við
Lokinhamra 1901. Frá Aðalbóli til Bíldudals 1903, til
Reykjavíkur 1904, aðeins 3 mánuði, eins og áður getur;
höfum því átt heimili á Bíldudal síðan 1903. 12 börn
eignuðumst við, 4 misstum við í bernsku, 4 hurfu okk-
ur yfir landamærin á æskuskeiði, þrír synir og ein
dóttir.
Á fyrra helmingi hjúskapartímabils okkar var stund-
um þröngt í búi, en kona mín hafði alla kosti til að
bera, sem móðir, er þarf að annast mörg börn, sam-
tímis því að hún var afburða hagsýn, sparsöm, þrifin
og dugleg. Sú kona, sem eignast 12 börn, elur upp til
fullorðinsára 10, hefur aldrei notið hjálpar annarra
fyrri en dætur okkar fóru að létta undir með henni,
— sú kona, sem þannig vinnur, hefur skilað mikilli
og blessunarríkri vinnu.
Ég læt hér staðar numið að þessu sinni, en hefi á-
kveðið að senda Víking eitthvað af því markverðasta
úr sjómennskustarfi mínu. Ég held að það gæti orðið
ungum mönnum bending.
Til Gullbrúðhjónanna Kristínar Magnúsdóttur
og Guðm. V. Jónssonar, skipstjóra á Bíldudal.
Til cjulls er lcenndur þáttur þeirra Kjóna,
sem þrek og djörfung geymdu hálfa öld.
Hve sælt að mega þeirri gyðju þjóna,
sem þessi getur boðið máttarvöld.
I gulli sæmdar, gulli góðra verka,
í gulli sannrar tryggðar skal það sjást.
I gulli manndóms lifir stofnsins sterlca
hin stolta eigind, sú er aldrei brást.
Hve sælt að fá ei séð í gegn um tjaldið,
sem sviðið liylur, hvað sem lcoma skal.
Hver gæti oft þeim ógnarsköpum valdið,
sem örlaganna þungi sjónum fal ?
Nei eilíf, eilíf vizkan veit og skilur,
hvað veikir lcraftar mannsins borið fá.
Því þökkum vér að þannig tjaldið hylur
þann þátt, sem enginn veit né flúa má.
Vér lítum yfir langa æviveginn,
og launin eftir dagsins harða stríð.
26
VIKI N G U R