Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1957, Blaðsíða 31

ITINNI
Jón bóndi kom á nágrannabœinn
og hitti húsmó'Surina bálreiða.
— Geturðu hugsað þér, bvað hann
Górus minn hefur gert í morgun?
Hann fór á fætur á venjulegum tíma
og út í fjós. Þegar hann kom ekki
hoim til morgunverðar fór ég að
svipast um eftir honum, og hvað sá
ég. Hann Lárus hékk í krók uppi
undir þaki og liaf'Si ekki unnið hand-
tak-
*
Hlerað á veitingahúsi: — Fyrsti
eiginmaður minn vill gjarnan ná í
mig aftur, — en ég gruna hann um
að vilja ná í peningana, sem var
ástæðan til að ég giftist honum
forðum.
*
— Svo ætla ég að fá stcik handa
hundinum.
— Kemur ekki til mála, hér fá
engir hundamat, noma fastir gestir.
*
Salómonsdómur. I smábæ í Litháen
bjó slátrari nokkur saklaus og ein-
faldur. A kvöldin var hann vanur að
telja peningana og leggja þá til hlið-
ar í skrín nokkurt. Hann hafði þann
ósið að telja peningana í háum hljóð-
um, svo að nágranni hans fylgdist
mikvæinlega með talningunm. Ná-
grannanum datt þá gott ráð í hug.
Hann kærði slátraran fyrir þjófnað,
°g þegar lögreglan kom, gat hann
sagt nákvæmlega hve mikil upphæð
var í skríninu, og var lögreglan ekki
1 efa um sekt slátrarans.
Aumingja slátrarinn fór nú til
rabbínans og tjáði honum vandræði
sín. Rabbíninn lét kalla fyrir sig
lögreglumann og ákæranda og bað
um að sér yrði færð fata með vatni
í. Síðan lét hann hella öllum pening-
unum í vatnið. eftir nokkra stund
var yfirborð vatnsins þakið fitu.
Sáu þá allir, að slátrarinn var
saklaus.
*
Við jarðarför konu einnar voru
viðstaddir aðeins eiginmaðurinn og
friðill hennar. Eiginmaðurinn var
hinn rólegasti en friðillinn mjög óró-
legur. Að jarðarförinni lokinni gekk
eiginmaðurinn til lians, lagði liönd á
öxl lionum og sagði: „Örvæntu ekki
vinur minn, hver veit nema að ég
gifti mig aftur“!
*
Móðirin í símanum: „Heyrðu,
Sigga mín, er þér ekki sama, þó að
börnin þín verði heima hjá þév og
Lárusi í kvöld. Pabbi þinn og ég
erum nefnilega boðin út.
*
— Hvað gengur að þér, kunningi1?
— Konan mín fyær mig, hún
heimtar pels úr apaskinni.
*
Jón bóndi situr og syrgir konuna
sína. -— Það er aðeins vonin um end-
urfundi, sem heldur lífinu í mér.
*
Læknirinn: og skyldi maðurinn
yðar falla í öngvit aftur, skuluð þér
gefa honum góðan köníaksnaps.
— Það myndi hann aldrei fyrir-
gofa mér.
*
Veðurfræðingurinn: Það er annars
mjög þægileg tilfinning að ganga
úti í rigningu, sem maður hefur
sjálfur spáð fyrir.
ALMENNINGUR TRYGGIR HJA
,,ALMENNUM“
»
TRYGGING ER NAUÐSYN!
ALMENNAR TRxGGINGAR H.F.
Austurstræti 10 — Reykjavík
Útvegsbanki
íslands h.f.
REYKJAVÍK
Ásamt útibúum á
Akureyri,
ísafirði,
Seyðisfirði,
Vestmannaeyjum.
*
Annast öll venjuleg banka-
viðskipti innanlands og utan.
Vextir lagðir við höfuðstól
tvisvar á ári.
*
Ábyrgð ríkissjóðs er á öllu
sparisjóðsfé bankans og úti-
búum hans.
ÍSLENDINGAR!
Fyrir stríðið fluttum vér út að
meðaltali árlega 250—300 þús.
tunnur síldar til Norðurlanda.
Auk þess framleiddu þessar
þjóðir annað eins til neyzlu af
íslenzkri sild.
Lærlð af reynslu þcssara þjóða
og borðið meiri síld.
+
íslenzk síld inn á hvert heimili.
SÍLDARÚTVEGSNEFND
SJOSTIGyEL
HH m tUUHi OtiHilÍMO
HÍUOSM* SHÍÍ.4U
lariis c mmm
143