Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1959, Qupperneq 6

eyjar til nyrsta odda Engeyjar. Ég
er þessu sammála að öðru leyti en
því, að Engeyjarmegin sé hann lát-
inn enda í litlu nefi rétt innan við
norðurenda eyjarinnar. Við það
styttist hann um nokkra metra.
Á uppdrættinum, er fylgir grein
Einars, er garðurinn látinn ná frá
norðurenda örfiriseyjar, eins og hjá
Halldóri, en Engeyjarmegin kemur
hann á eyjima miðja. Á uppdrætt-
inum er garðurinn með beygju inn
á við. Ég get ekki gert mér ljóst
hvaða tilgangi þessi beygja á að
þjóna. Sé ástæða til að hafa beygju,
þá finnst mér hún eigi að vera út
á við. Með þvi að láta garðinn beygj-
ast inn, á sjórinn auðveldara með
að brjóta hann, fyrst og fremst í
sjálfum olnboganum. Sé garðurinn
hafður beinn, og enda yzt á Eng-
ey, vinnst tvennt, aukið rými í höfn-
inni, og að sjórinn kæmi þá snið-
halt á hann, og lenti því ekki á
honum með eins miklum þunga. Á
garð, er endar é Engey miðri, kem-
ur sjórinn næstum því fallbeint og
með fullum krafti. Garðurinn yrði
ekki lengri, þótt hann kæmi út í
fyrmefnt nef á Engey, og af sjó-
korti má sjá, að dýpi er svo að segja
það sama, nema ef til vill á örstuttu
svæði í miðju sundinu.
Garðarnir út frá suðurodda Eng-
eyjar og norður úr Laugarnesi
mj'nda hafnarmynnið, og verja
höfnina fyrir norðan og austlægum
áttum. Auðveldast og ódýrast væri
að gera þessa garða þannig, að Eng-
eyjargarðurinn fylgdi Engeyjar-
rifi í rétt suður, og Laugamesgarð-
ur fylgdi norðausturbrún grunns-
ins út af Laugamesi og hefði stefnu
í norður 60 gráður að vestri. Garð-
arnir lægju þá á mjög gmnnu vatni.
Væri hins vegar Engeyjargarður
látinn stefna í suður 35 gráður
austur, og Laugarnesgarður í norð-
ur 45 gráður vestur, myndu þeir
gefa höfninni miklu meira skjól.
En þá yrðu þeir báðir á dýpra
vatni, og dýrari af þeim sökum.
Þeir kæmu þó hvergi á meira dýpi
en 10 metra. Með þvi að láta þá ná
út á 10 metra dýptarkörfu, yrði bil-
ið á milli þeirra, þ. e. a. s. hafnar-
mynnið, um 300 til 350 metrar. Ég
tel varhugavert að hafa það
þrengra. Flóðhæð er hér mikil sem
kunnugt er, og sjávarföll valda
miklum strainni í þröngu opi svo
stórrar hafnar, sem hér verður um
að ræða. Því þrengra upp því meiri
straumur. Vestansjórinn er áleitinn
og mun efalaust beygja inn með
Engey að austanverðu, þegar hann
kemst ekki inn Engeyjarsund, og
ávaðandi í austan og norðaustan átt-
um yrði þá einnig minni, ef garð-
arnir stefndu meira til austurs, eins
og þeir eru sýndir á uppdrættinum
með óbrotnum línum.
Eins og áður er getið, þá felli ég
mig ekki við hugmynd Halldórs
Sigurþórssonar um tilhögun inni í
þessari höfn. Tel ég ekki annað
koma til greina, en að nota fyrst
strandlengjuna frá Ingólfsgarði inn
að Kirkjusandi fyrir vöruflutninga
og farþegaskip, enda hafa þegar
vérið reistar vöruskemmur á því
svæði. Laugamésvikin virðast bezt
fallin fyrir fiskihöfn. Þyki dýpi þar
ekki nægilegt, sé grafið upp, en ekki
fyllt upp. Ekki kemur til mála, að
gera hafnarbakka meðfram fyrr-
nefndri strandlengju. Engu skipi
yrði þar vært í norðanátt. f þess
stað komi bryggjur út frá landi,
sem skip geta legið upp með.
Tilhögun innan hafnarinnar þarfn-
ast mikillar og vandlegrar athug-
unar, og mun ég því ekki ræða það
mjd nánar hér. Ég vil þó geta þess,
að mér þykir ekki ráðlegt að áætla
skipaviðlegur innan á brimbrjótn-
um milli örfiriseyjar og Engeyjar.
Til þess yrði að hafa hann miklu
hærri, og gera háan og sterkan
skjólgarð utan til á honum. Hann
yrði þó tæplega öruggur fyrir sjó-
roki. Þessi garður á fyrst og fremst
að vera brimbrjótur til varnar vest-
ansjónum, sem leggur inn Faxaflóa
alla leið suðvestan af Atlantshafi,
og getur oft orðið býsna þungur,
eins og mönnum er kunnugt. Hann
verður að vera breiður, og með
miklum sniðhalla að utanverðu.
Hallinn dregur mikið úr krafti sjó-
anna, sem á honum skella. Sem
brimbrjótur þarf hann ekki að ná
hátt yfir hæsta sjávarmál. Þótt
sjór gangi yfir hann í verstu veðr-
um, yrði sá sjór kraftlaus, og myndi
enga ókyrrð skapa í höfninni nema
lítið eitt allra yzt, en það kæmi ekki
að sök, ef skipalegur yrðu þar ekki
í nánd. Það hefur alls staðar gefist
illa, að hafa skipaviðlegur innan á
brimbrjótum, og ætti að læra af
þeirri reynslu.
Viðeyjarsund.
í nágrenni Reykjavíkur eru fleiri
staðir en Engeyjarsund er til greina
koma sem hafnarsvæði. Er þar fyrst
og fremst um að ræða Viðeyjar-
sund, Eiðisvík og Skerjafjörð.
Skerjafjörður er grunnur, og hann
liggur opinn fyrir versta óvininum,
vestanáttinni. Sjálf innsiglingin yzt
í fjarðarmynninu er mjög grunn, og
getur oft orðið ófær. Eiðisvík er
ágætlega fallin fyrir höfn, en hef-
ur þann ókost, að vera nokkuð langt
frá bænum. Hér á eftir varður Við-
eyjarsund gert að umtalsefni.
Viðeyjarsund liggur milli Við-
eyjar og strandlengjunnar suðaust-
ur frá Laugarnesi inn að Elliða-
árvogi, sem skerst inn úr því ásamt
Grafarvogi. Sé gerður garður út
eftir Skarfaskerjum, er liggja norð-
ur af Laugarnesi, og annar verður út
frá Viðey, er lægi því sem næst í
suðvestur eftir utanverðu grunninu
vestur af Viðeyjarvík, eins og með-
fylgjandi uppdráttur sýnir, væri
sundið lokað og trygg höfn komin
þar fyrir innan. Bryggjur kæmu svo
út frá landi á svæðinu frá Skarfa-
skerjum inn undir Vatnagarða, og
þaðan inn undir Klepp. Vatnagarða-
tjörnin yrði þá tilvalinn staður fyr-
ir þurrkvíar og skipasmíðastöð.
Olíutankar BP verða inni í höfninni.
Það er að vísu ókostur, en viðlegu-
pláss fæst þá fyrir olíuskip innan
á Skarfaskerjagarðinum. — Yzta
bryggja komi út í Skarfaklett og
svo hver af annarri inn undir Vatna-
garða. Uppfyllingu verður að gera
á milli bryggjanna, en efnið til þess,
og einnig í bryggjurnar og Skarfa-
skerjagarðinn er nærtækt úr bökk-
unum þar fyrir ofan. Ströndin þarna
er grýtt, en mér þykir ólíklegt að
það grjót nái langt út. Má þá dýpka
eins nærri landi og unnt er, svo ekki
þurfi að fylla eins mikið upp.
Bryggjurnar ættu helzt að vera það
breiðar, að unnt sé að reisa á þeim
vöruhús. Það langt sé haft á milli
bryggjanna, að skip geti legið við
uppfyllinguna á milli þeirra. Má
þá einnig hafa vöruhús á uppfyll-
VÍKINGUR
70