Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1959, Síða 17

K T I N N I
Má ég bjóða yður handlegg minn,
sagði kurteis trúboði við konu höfð-
ingjans inn í miðri Afríku. Nei, takk,
ég er í grænmetinu.
•
Sigga litla við mömmu sína: Ég hef
enga trú á því að djöfullinn sé til.
Það er ábyggilega með hann eins og
jólasveininn, það kemur í Ijós að það
er bara hann pabbi.
Þekkirðu nokkurn mállausan bílstjóra, sem gæti ekið fyrir mig smá-partýi.
Nú á tímum eru ungir menn ragir
við að ganga í hjónabandið og hálf-
hræddir við að stofna heimili, sagði
Jón gamli. Það var nú eitthvað annað
í mínu ungdæmi. Áður en ég kvænt-
ist vissi ég ekki einu sinni hvað
hræðsla var!
Maður nokkur kom of seint í sam-
kvæmi og settist í autt sæti rétt hjá
gæsinni, sem húsbóndinn var að skera.
Ojæja, sagði hann, ekki er nú verra
að setjast hjá gæsinni.
í því leit hann til hliðar og sá að
frú nokkur sat við hlið honum. í fát-
inu, sem á hann kom sagði hann: Af-
*sakið frú. Ég átti auðvitað við þá
steiktu.
Það bregzt varla að um leið og hurð
lokast fyrir manni, þá opnast önnur
leið. En það er nú meinið að okkur
verður svo starsýnt á hurðina, sem
lokaðist að við komum ekki auga á þá,
sem opnaðist.
•
Akið þér bíl? spurði tryggingamað-
urinn mann nokkurn, sem vildi líf-
tryggja sig. Nei, fljúgið þér flugvél?
Nei. Því miður, við erum hættir að
tryggja gangandi fólk.
•
Af hverju sagði kærastan þér upp?
Hún reiddist þegar ég sagði henni að
sokkarnir hennar væru krumpnir. Ha?
Hún var ekki í neinum sokkum!
•
Mannsheilinn er undursamlegt líf-
færi. Hann tekur til ,starfa strax og
maður fæðist, og hættir ekki fyrr en
maður stendur upp til að halda ræðu.
Eftir þvi sem ég kemst næst, vilja þeir kaupa af okkur draslið, til þess að setja
forngripasafn hjá sér.
Lögregluþjónn rakst seint um kvöld
á drukkinn mann, sem hallaði sér upp
að girðingu við Tjarnargötuna og
starði án afláts út á Tjörnina. Hvaða
ljós er þarna út í Tjörninni? Það er
tunglið, svaraði lögregluþjónninn.
Tunglið, hrópaði sá drukkni. Hvað er
ég eiginlega að gera hér uppi!
•
Þegar stjórnmálamaður segir: „Við
erum öll í sama báti“, þá skaltu vera
vel á verði. Það getur þýtt að hann
sé skipstjórinn og að þú eigir að róa.
•
Sigurður settist áhyggjufullur við
barinn. Heyrðu, þjónn, segðu mér í
trúnaði, var ég hér í gærkveldi. Ekki
laust við það, svaraði þjónninn bros-
andi. Það mátti nú sjá minna. Eyddi
ég miklum peningum? Ja, ég gæti trú-
að að þú hafir verið 500 kallinum fá-
tækari, þegar þú fórst út. Áhyggju-
svipur hvarf af andliti Sigurðar. Guði
sé lof. Ég hélt nefnilega að ég hefði
týnt 500 krónum.
•
Tvær eldri konur tók sér fari með
flugvél. Strax og flugvélin var komin
á loft kölluðu þær á flugþernuna. Viltu
biðja flugmanninn frá okkur að fljúga
ekki hraðar en hljóðið. Okkur langar
til að tala saman á leiðinni.
•
Brezkur prófessor festi eitt sinn
svohljóðandi tilkynningu i kennslu-
stofuna: Ég hef þann heiður að til-
kynna yður að ég hef verið skipaður
líflæknir hennar hátignar drottning-
arinnar. í næsta kennsluhléi bætti
einn nemandinn við á miðann: God
save the Queen!
VÍKINGUR
81