Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1959, Qupperneq 48

inum og kæling gufunnar mjög
ófullkomin, því að kælidæla
sleppti öðru hvoru vegna hall-
ans á skipinu.
Strax var tekið til við að reyna
að rétta skipið. Voru allir þeir
menn, sem voru aftur í og í
brúnni sendir í kolageymslurnar
til að moka til kolunum, en þeir
sem fram í voru, brutust niður
í fremstu lúgu í lestina, nema
tveir menn, sem lokuðu að því
búnu lestinni og skálkuðu lúg-
una svo að ekki færi sjór niður.
Eftir tveggja klst stöðuga vinnu
var búið að rétta skipið að mestu
leyti. Mestu erfiðleikarnir voru
að halda skipinu upp að vindi,
því að ekki var hægt að kynda
nema í tveim af þremur eldstæð-
um vegna hallans, sem verið
hafði og var að nokkru enn á
skipinu.
Kyndarinn, sem var á vakt,
var mjög duglegur maður, skorð-
aði hann öll kyndiverkfæri þann-
ig, að hann gæti staðið á þeim,
til þess að hann gæti komið kol-
um inn á eldana. Vinna vélstjóra
var að standa við aðalloka vélar-
innar og breyta ferðinni eftir
því sem hægt var vegna kynd-
ingar og svo skipunar frá skip-
stjóra í stýrishúsi. Varð vélstjór-
inn að standa með annan fótinn
á bekkbrún, sem var nálægt vél-
arlokanum til þess að geta hald-
ið sér við hann, vegna halla og
hreyfingar á skipinu.
í sjó þessum fóru í hafið allir
fiskiplankar á þilfarinu og flest-
ar þær tunnur, sem hafðar voru
undir lifur og ýmist voru á aft-
urdekki eða bátaiþilfari. Kýr-
auga, sem var á þilfari yfir her-
bergi stýrimanns brotnaði, öll
ljósastæði á þilfari voru brotin
og eyðilögð, annar lífbáturinn
bafði laskazt mikið og skipið
allt meira og minna beyglað og
brotið.
Eftir að tekizt hafði að rétta
skipið, var reynt að halda í átt-
ina upp að landi. Gekk það sæmi-
lega og komum við kl. 4 e. h.
þann 28. desember til ísafjarð-
ar og var lagzt þar upp að
bryggju utan á 2 þýzka togara,
Á ísafirði fengum við gert við
eftir því sem hægt var, það allra
nauðsynlegasta, sem úr lagi hafði
gengið. Eftirhreytur jólanna
voru hátíðlega haldnar í sam-
félagi við báðar skipshafnirnar
á þýzlcu togurunum sitrt á hvað
um borð í skipunum. Þann 5.
janúar gátum við farið út á
veiðar að nýju að loknum við-
gerðum og var veður sæmilegt
það sem eftir var af veiðiferð-
inni og komið var heim til
Reykjavíkur þann 12. januar
með góðan afla. Ekki sást það,
að nokkur maður fyndi til ótta,
meðan á 'hættu þeirri stóð, er
skipið var í í afvirðinu, sem hér
hefur verið frá skýrt. En menn
hentu fljótt gaman að og
skemmtu sér yfir því eftir á, að
ýmislegt spaugilegt kom fyrir.
Kyndari og vélstjóri, sem ekki
voru á vakt, en sváfu í kojum
sínum, þegar brotsjórinn skall
á skipinu, sagðist matsveininum
svo frá, sem einnig var staddur
í káetunni, að þeir hefðu rankað
við sér, en fallið samstundis aft-
ur í svefn, þar til þeir voru vakt-
ir til kolamokstursins.
168
VÍKINGUR