Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1966, Side 13

skipsskrúfu
Hér eru kajararnir Andri HeiSberg og Kristbjörn Þórarinsson.
KaUaAaint Atar^
aí Mtarlayi
1 janúar síðastliðnum var und-
irritaður skipstjóri á M.s. Heklu
og varð fyrir því að skemma
skrúfur skipsins í ís á Akureyr-
arpolli. En skrúfurnar eru tvær,
eins og þarf að /vera á strand-
ferðaskipum. fsinn var ekki þykk-
ur, ca. 3 til 4 tommur. Skrúfurn-
ar eru úr kopar og ísinn fremur
harður á Pollinum að þessu sinni.
Skýringuna á þessum harða ís
mun vera að finna í því, að hafn-
ir, sem eru langt inni í landi og
vatnsföll liggja að, eru meira
vatnsbornar í fyrstu frostunum á
vetrum, en vérða svo saltari eftir
því, sem frostið varir lengur til
landsins og vatnið beinist þar
meira sökum þess. Sem svo leiðir
af sjálfu sér, að ísinn verður
meyrari eftir því sem sjórinn
verður saltari. Skemmdirnar á
á skrúfunum reyndust það mikl-
ar, að nauðsynlegt var að skipta
um þær. En þar sem stærsta
dráttarbraut Slippfélagsins í
Reykjavík var ekki í lagi, kom
til tals að senda skipið til Klakks-
víkur í Færeyjum, og taka það
þar á dráttarbraut.
En er hér var komið sömdu
þeir kafararnir Andri Heiðberg
og Kristbjörn Þórarinsson um að
skipta um skrúfur skipsins á því
á floti. Þetta framkvæmdu þeir í
tveim áföngum. Sína skrúfuna í
hvorri inniveru, þannig, að skip-
ið tafðist ekki vegna þessa
óhapps. Þetta verk tókst mjög vel
hjá þeim félögum og var yfirvél-
stjóri ánægður eftir hæfilegan
reynslutíma.
Það er meining mín með þess-
um línum, að ef menn verða fyrir
því að skemma skipsskrúfu, svo
að ekki er hægt að komast nema
takmarkað áfram, eða kannski
ekki, þá er hér dæmi, sem getur
ef til vill verið gott að vita um.
Eg vil meina, að þeir félagarnir
Andri og Kristbjörn hafi unnið
þetta verk af fyrirhyggj u og
dugnaði.
Stefán Nikulásson.
Nýju skrúfunni slakaS niður aS ásnum, þar sem kafarinn
tekur viS og festir.
VlKINGUR
195