Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1973, Blaðsíða 8

/J ' / /7
.....
mt-r/fa t-t/t/ á í' ... i jv -i /,/ -í /., x
i a tt.jj* C.A’ “IZ* ■>■ ■*'* "t "-■ y- < < ' */•'//t *

. vk y cri/z f+» /**(/■
4-/i 'ú-i V Hi i’ fi <7 >:/-U j; •: í *}■<'/) -i tfti’’
A ^ V^"Í- 777 • v ■'
' / (/ /' / , -
• AM/

2// - ” ’
/ýjf tn sfi'V/i < 2i 2
/Wfj/ < ■■
Cj. fi/ . /• 9 . ■ ' '■’ ■ '
ftu/i / ; ' ’< ‘ << 2a-C ’ ■■< • ■
’ ■:■■ /1 /: '■- C ■ ' ’ /
(j////2//1 / <Z /-' i* v'; ,.////
• / k <- J-h-4- //-‘/Á-'"/////yj r i/1/ / /
* t'//y //y/ffy///
%
_ //
OJÍi
-t ■'•' > j>////■,/

///«<! i'í i.iV, CCfliiít k
WKMcuVZ
■ jZ>/Z> <.</j'
h t ri ni,< .< i (c&v'k
‘H ' <.
■* <
h r Lu ’ -: /’ /*-■ > "/ : • / / * bj - • / , , f , ( ? /' ,, , v ;•
<jl i ‘■U' í /di j/iííz/t 7/ 1 .: 'J !á. . ‘Ct/J ( ■ , ^ ‘ 5 '.* í ■7 þití’fi- ‘(ú/i/ f' 'ý/ ... . ■' / . . , ;/V''
j/íTkX/ f V ;■> .*/ áJJ’ hfiJJi.JJ ! -1 U’-VVG'/I ' 1 ) / • • .
'ZrXZ // / . i «/ ui í' ht/í' < (f/(< !
’ ; / / ,V ' litiíXh H /.< , A . 'i V 7 /
' H í ■:/* '/I-'; ■ . _ ‘ 1 \ 7. /■' * ■ ^- *
;•/' ú. 7 : V /i! C//(,({// 2 C//ZZ//A////
l -. ..', ( nkiAf tJ
h'ÁV < . . .3 c Z’ Vft ■/ zs.i/ypt? (■■f/jJJíJ/g..-
y /j/ A ■ V
jfí, " ' ■-■////:(fruiJj'J/ ■' ' •
(( , A It f/ ö í ZZ j/i , < rV TCt.//.CjZÁ22//- (///f//f ■ ' v
XiúJ/Hu i > vttt j, J •/-i/X'/ : V / > K. / '////, 2.7'"*
; "ú VAÁ V < ‘A- V1 V "■ ■ -■■ V' ,
Hér sést niðurlag undirskriftaskjalsins, sem getið er um í greininni á bls. 61 og
49 af nöfnum áskorendanna. Efstir og með stærri stöfum en „almúginn“ skrifa þrír
danskir verzlunarmenn: Cr. Lidor, underkjöbmand ved Örrebackshavn og nu ved
saltfiskens virkning í Thorlakshavn /. Lassen og Haagen Möller.
þess kom sr. Ólafur á Stóra-
Hrauni stundum út í Höfn og
messaði þar.
Við eina guðþjónustu í Salt-
húsinu voru staddir nokkrir
bændur úr ölfusi. Einn þeirra
var Eyjólfur Guðmundsson á
Grímslæk, kunnur maður um Suð-
urland, hreindýra- og refaskytta
m. m. Eyjólfur hafði oftast vín
undir höndum og hjálpaði stund-
um mönnum um hressingu enda
átti margur leið um á Grímslæk.
Um Eyjólf kvað Jón Þórðarson
Fljótshlíðarskáld þetta erindi:
Eyjólfur á Efri-Grímslæk
ölföng hefur næg
margur til hans sopann sækir
samningsleið er hæg.
Ef hann verður brögðum beittur
brúkar hann önnur slæg
f júka stundum gamanglettur
görpum ekki væg.
Eftir messuna gengu menn til
prestsins og þökkuðu honum
kenninguna. Þegar Eyjólfur hafði
gert það eins og aðrir tók hann
fleyg úr vasa sínum dró úr hon-
um tappann og sagði: „Vill ekki
presturinn væta þurran góm eft-
ir sína ágætu salthúsprédikun“ ?
Prestur tók því ekki fjarri en
mælti: „Úr hempunni fyrst —
úr hempunni fyrst,“ snaraðist
inn í bæ og afskrýddist, kom því
næst aftur út á hlað og þáði síðan
hóflega hressingu hjá Eyjólfi.
Eins og menn vita varð sr.
Óiafur mikill talsmaður bindind-
is- og reglusemi, en þetta atvik
hefur þá gerst áður en hann tók
þá stefnu. Undir aldamótin var
hann fulltrúi á Stórstúkuþingi
fyrir stúku sína: Freyju í Ölfusi.
Eitt árið fóru sjómenn fram
á það að fá páskamessu. „Ég
vildi verða við þeirri bón,“ sagði
sr. Ólafur. En nú var úr vöndu
að ráða. Undanfarið höfðu verið
góðar gæftir og afli ágætur svo
að öll hús voru að fyllast af fiski.
En enginn deyr ráðalaus ef vilj-
inn er nægur. Á Þorlákshafnar-
hlaði stóð stórt timburhús, eitt
af þremur, sem Jón Árnason
VÍKINGUR
64