Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1973, Blaðsíða 25

Fylla á tankinn. En ekki með þessu
helvítis superspeed.
Maður nokkur kynnti sig fyrir
sii'kusforstjóra.
Hann hafði með sér hund og
kött.
Ég er hér með stórkostlegt
númer, sem ég er viss um að þér
hafið áhuga fyrir.
Við sjáum til, sagði forstjórinn
þurrlega. „Annars er hér sífell
ös af allskonar lýð með allskonar
númer, sem flest eru alveg ónot-
hæf“, — en látið mig sjá.
„Maðurinn gerði smábendingu
og hundurinn settist óðar við
píanóið, byrjaði undirspil að
þekktu óperulagi, sem kötturinn
söng af mikilli list og tónaflúri."
„Alveg frábært", hrópaði sirk-
usforstjórinn hrifinn. Ég ræð
ykkur strax og borga ykkur 10
þúsund krónur fyrir kvöldið.“
„Ne-ei“, sagði maðurinn hik-
artdi. Það er of mikið. Ég skal
segja yður, að ég gabbaði yður.
„Göbbuðuð mig? Hvernig þá?“
„Jú,“ sagði maðurinn og fór
hjá sér. „Kötturinn er nefnilega
alveg laglaus, en hundurinn er
búktalari!“
Þróunin í heiminum í dag virð-
ist því sem næst líkust kapp-
hlaupi rnilli drápstækni og lækna-
vísinda.
*
Forstjórafrúin skrapp í bæinn
og keypti sér hatt.
Þegar hún kom heim komst
hún að raun um að hatturinn
passaði ekki og upphófst þá hið
mesta ramakvein.
Manni hennar var loks nóg
boðið:
„Þú hlýtur að hafa gleymt
höfðinu heima, þegar þú fórst að
kaupa hattinn?"
Vísið lierranum upp a herbergi 817.
Petersen lá veikur og nábúa-
konan spurði frúna hvað að hon-
um gengi.
„Hannn borðaði of mikið af
kirsuberjum í gærkveldi.“
„Kirsuberjum! Hvar fékk hann
svona mörg kirsuber urn þetta
leyti árs?“
„Það var eitt kirsuber í hverj-
um kokteil" svaraði frú Peter-
sen:
Sá eiginmaður er óleyfilega
bjartsýnn, sem heldur að „tólið“
sé að losna þegar konan hans
er byrjuð að kveðja vinkonuna
í símanum.
*
Ég er orðinii svo voða gleym-
inn læknir.“
„Ja, það var nú slæmt. Hvenær
fóruð þér að finna til þess?“
„Hvað, finna til hvers?“
*
F'ersk úr ísskápnum!
Það var molluheitan sumardag.
Presturinn beið í kórnum í lítilli
þorpskirkju eftir að brúðhjónin
kæmu til vígslunnar og hitinn
þjáði hann.
Gegnum gluggann sá hann að
stór flutningabifreið nam staðar
fyrir utan kirkjudyrnar.
Bílstjórinn opnaði bakdyrnar
og út úr bílnum hoppuðu brúð-
hjónin frísk og kát.
Þakkað verði föður brúðgum-
ans, sem rak dreifingarfyrirtæki,
sem notaði kælibíla til að koma
kjötinu fersku á markaðinn.
VÍKINGUR
81