Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1973, Blaðsíða 26

eptir Olto Idduncj
OJ-alldór Sdtepánóáon jjýcldi
„Verið var að drag-a „Síríus“
út úr Vesturindía-skipakvínni.
Verkamennirnir hlupu í hnapp
eftir hafnarbakkanum með tóg
og víra. Á þilfarinu hvæstu gufu-
spilin, gufan þyrlaðist eftir
lúguseglunum. Vaktmennirnir
þrömmuðu eftir dekkinu og í
brúnni stóð skipstjórinn og bölv-
aði gegnum kalllúðurinn.
Fyrsti stýrimaður dansaði
stríðsdans við afturspilið. Glans-
dyrhúfan sat aftur á hnakka,
hann skrækti og skammaðist og
var jafnvígur á blending af
ensku, dönsku og portúgölsku.
Skrílmál.
Hátignarlega lyfti stálvindu-
brúin voldugum, beinaberum
örmum sínum. Skrúfa „Síríusar"
barði illskulega vatnið í mjóum
álnum, en var skyndilega stöðvuð
eins og í rofnum upptakti. Lítill
skítinn hjóladampur var að snigl-
ast fyrir framan, svælandi léleg
kol. Hann tosaði af stað röð af
fúnum prömmum, sem fluttu
gula maísbyngi; þeir skjögruðu
utan í aðra pramma, sem voru í
togi og um tíma var innsiglingin
lokuð af flota hlöðnum nýlendu-
vörum, tekössum í grænum og
rauðum lit, sem var staflað í hæð
við vöruskemmur.
Aðrir svartir dráttarbátar
þrengdu sér másandi og blás-
andi út í flotann. Prammastjór-
arnir tvíhentu stingi og ýttu frá
sér og spöruðu ekki hafnar-
hverfamállýzku Lundúna, sem
var torskilin eins og Lundúna-
slabbið og skitin sem skólpið í
Thems.
Bjalla vindubrúarinnar hringdi.
Yfir þaki vöruhúsanna kom lest
drynjandi á háum teinum og ætl-
aði yfir. Og verkamennirnir
slepptu vírum og tógum „Síríus-
ar“, sneru sér við og spýttu hugs-
andi á tekassana.
Úti á Themes úði og grúfði af
farkostum: tollbátar fóru aftur
og fram, skáhöll möstur runnu
fram hjá hvert öðru eins og spjót
og hurfu. Merkjaflögg og reyk-
háfar með einkennismerkjum
allra skipafélaga.
Skipstjórinn á „Síríusi" tvinn-
aði sínar formælingar. Honum
varð ekki hnikað frá hinni bjarg-
föstu vissu sinni, að hans skip
og farmur væri meira virði og
rétthærri en öll ös og umferð
heimshafnarinnar. En hann varð
að bíta í það súra epli, að við
þessi skilyrði yrðu kröfur hans
ekki teknar til greina_ Hann
vingsaði handleggjunum í átt til
fyrsta stýrimanns, sem ennþá
dansaði á lúgunni, hann yppti
öxlum og beið þangað til pramm-
arnir höfðu losnað hver frá öðr-
um og busluðust fram með síðum
„Síríusar“, og gufubátarnir tos-
uðu af allri orku í þanggrónar
dráttartaugarnar.
„Síríus“ skreið út í ármynnið
og skrúfan tók að hræra vatns-
leðjuna í forugar froðurákir.
Smám saman hurfu tröllaukin
gufuskipin, háreist og svört eins
og vöruhúsin á hafnarbökkunum.
Þeir fóru fram hjá óendanlegum
röðum af gráum herskipum, og
útlínur þeirra hurfu í rigningar-
úðann. Máfar komu svífandi úr
norðaustri. Þeir sigu fram hjá
Greenwich þar sem spítalinn
breiddi álmur sínar móti sjófar-
endum, og fram hjá drynjandi
smiðjum Woolwivhs. Árbakkarn-
ir urðu flatari með skorpnuðum
gulum leir. Sementshúðuð tann-
stæði virkjanna gægðust hæðnis-
lega fram úr grænu múrvíginu.
Vatnið þeyttist af meira afli,
Thems breiddi úr sér, meira og
meira. Þeir mættu rennilegum og
kvenlegum skonnortum og vamb-
miklum barkskipum fyrir fullum
seglum. 1 miðjum álnum lá vita-
skipið, Og rauðröndótt segl lóðs-
bátanna rásuðu milli vaggandi
bauja og rauðra veifudufla og
leituðu að verkefnum.
Sjór óx. Landið sást nú aðeins
sem blá rönd við sjóndeildar-
hring.
Þá fyrst sýndi laumufarþeginn
sig á þilfarinu, brosandi með
hörgult hár.
Mennirnir eigruðu um og
spýttu yfir borðstokkinn. Annar
stýrimaður var með gauragang
út af vörum, sem höfðu ekki ver-
ið tryggilega njörvaðar og slöngu,
sem sjór lak úr á þilfarið.
Léttadrengnum var skipað að
þurrka bleytuna upp. Hann hljóp
til fölur af hræðslu með þrílapp-
aðan skipshundinn á hælunum.
Hann var fyrstur til að koma
auga á laumufarþegann, sem ein-
mitt rak höfuðið út úr gætt há-
setaklefans. Drengurinn hentist
aftur á bak við að sjá þetta ó-
kunna andlit, sem brosti vin-
gjarnlega með óvissu í svipnum.
Hann sneri sér við og tók á rás
til fyrsta stýrimanns.
VÍKINGUR
82