Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1973, Blaðsíða 39

vinnu og g'era reyndar enn í dag.
Árlega eru hér haldnar sýningar
á tóvinnu sjómanna ýmis konar
og jafnvel málverkum.
„Nú höfum við rætt svo mikið
um fortíðina Galatius, hvernig
væri það svona í lokin að skyggn-
ast aðeins inn í framtíðina? —
Myndir þú ráðleggja ungum
manni í dag að gerast sjómað-
ur?“
„Vafalaust. Það er ágætt að
vera sjómaður nú til dags, og
reyndar mun betra en það var
á mínum yngri árum“.
„Hvað viltu segja um tækni-
þróunina til sjós?“
„Ég hef þá trú, að sjómenn
framtíðarinnar komi til með að
verða tæknimenntað fólk. Það
endar sjálfsagt með því, að öllu
verður stjórnað með Datakerfi.
Allt bendir í þá átt að jafnvel
skipstjórar og vélstjórar muni
hverfa úr sögunni og stöðugt er
verið að fækka í áhöfnum skipa.
Ég veit vel, að með þessum orð-
um strái ég rósum á götu útgerð-
armanna, sem eðlilega vilja gera
útgerð skipa eins kostnaðarlitla
og mögulegt er, meðan kröfur
sjómanna um bætt kjör verða sí-
fellt umfangsmeiri í samræmi
við tímann“.
„Er það ekki nokkuð djúpt í
árina tekið, að allt verði tækni-
legt og fjarstýrt?“
„Þegar hægt er að senda eld-
flaug til tunglsins, mannaða þrem
mönnum, hlýtur að vera mögu-
legt að gera það sama hvað sigl-
ingar um höfin snertir. Og allir
vitum við að þróunin verður ekki
stöðvuð“.
Singapore, 12. des. 1972.
Þýtt: Gísli Kolbeinsson.
Hornblower
fer til sjós
eftir C. S. Forester
Bárður Jakobsson þýddi
MisheppnuS árás
William Bush, sjóliðsforingi,
kynntist Hornblower fyrst um
borð í Renown, skipi í flotanum,
sem hafði sjötíu og fjórar fall-
byssur, en á þessu skipi voru þeir
báðir foringjar um 1800, nokkr-
um árum eftir atburðinn við
spönsku galeiðurnar. Þá hafði
Hornblower reyndar verið mest-
an part fangi Spánverja. Bush,
sem var árinu eldri í tign, var
þriðji foringi, en Hornblower sá
fimmti í röðinni, og undirmað-
ur hans. Það var á þessu skipi,
sem Bush tók þátt í mörgum
ævintýrum Hornblowers, og fór
að þekkja hæfileika Hornblowers
og útsjónarsemi.
Renow hafði farið til þess að
fylgja flotadeild í Vestur-Indíum
skömmu eftir að Bush kom á
skipið, og hann varð þess fljótt
áskynja að þetta var ekki
ánægjulegt skip né heldur hepp-
ið. Sawyer skipherra var kyn-
legur í geði, og hafði fengið þá
flugu, að allir foringjar hans,
hyggðu jafnvel á uppreisn. I blá-
sakleisum orðum og athöfnum
fann hann eitthvað glæpsamlegt,
og refsaði þeim freklega til
dæmis með því, að skipa þeim
að ganga fyrir næstráðanda
Buckland, og skyldu þeir vera
fullklæddir og gera þetta á
klukkutíma fresti, og afleiðingin
var auðvitað sú, að hvorki þeir
né heldur Bucland fengu nokkru
sinni færi á nægum svefni.
Ástandið fór síversnandi á leið-
inni vestur um haf, unz svo var
komið, að greinilegt var að skip-
herrann var ekki með réttu ráði,
og foringjarnir neyddust blátt
áfram til þess að gera einmitt
það, sem hann hafði ranglega
sakað þá um — að brugga laun-
ráð um það sín á milli hvernig
þeir gætu svipt hann stjórninni.
En skipherra komst að þessu, og
kallaði til hermenn til þess að
taka þá höndum. Þá lukkaði svo
til, þótt einkennilegt þætti, að
skipherra datt niður uppgöngu,
og þar fann Hornblower hann
skömmu síðar meðvitundarlausan
við stigann. Þetta slys veitti for-
ingjunum ekki aðeins færi á að
sleppa við handtöku, heldur gaf
þeim líka færi á að loka skipherra
inni í klefa sínum undir eftirliti
skipslæknisins.
Meðal foringjanna var uppi
grunur um það, að þetta slys skip-
herra hefði komið á svo nákvæm-
lega réttum tíma, að það gæti ekki
hafa verið tilviljun einber, og
skýringar var leitað hjá Horn-
blower, ekki aðeins vegna þess
að hann hafði verið fyrstur á
vettvang, heldur og af því, að
þeir fundu það á sér, að í þeirra
hópi var hann eini maðurinn, sem
hafði verið nægilega úrræðagóð-
ur til þess að bjarga við þessu
vandræðamáli og það svona
snyrtilega, ef svo má segja. Þrátt
fyrir það að Hornblower neitaði
með öllu að vita meira um þetta
en þeir hinir, þá létti ekki af þess-
um grun, og í huga hinna for-
ingjanna hölluðust þeir að því að
færa honum til tekna það, að
hann hafði bjargað þeim.
Vandkvæðunum var þó ekki lok-
ið, þótt áfall skipherrans auðveld-
aði foringjunum að svipta hann
stjórn vegna geðbilunar, og Buc-
land næstráðandi var talinn á
að gera þetta. En þetta gat orðið
örlagaríkt, því að ef skipherm
næði heilsu áður en skipið kæmi
til flotadeildarinnar, gat svo far-
ið að hann kærði foringja
sína með þeim afleiðingum að
þeir lentu allir í hengingaról á
seglará.
I því ráðleysi og hiki, sem ríkti
meðal foringjanna, var Bush
fljótur að finna hve Hornblower
virtist rólegur og ákveðinn. Það
var eins og hann gæti hugsað rök-
rétt og breytt skynsamlega. Bush
vissi að hann hafði verið aðal-
VÍKINGUR
191