Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1976, Síða 12

hálfri ævinni á sjónum, spyr land-
krabbinn og hristir höfuðið.
Margur sjómaðurinn spyr hins
sama, en á kannski eins til að
spyrja: Er hægt að eira alla ævi á
þurru? Að líkindum verður honum
álíka svarafátt í báðum tilfellum.
Hann skortir svör við heimspeki-
legum vangaveltum, en reynslan
hefur kennt honum, telur hann, að
landkrabbinn fer í land eftir fyrsta
róður, sjómaður hinsvegar aldrei
ótilneyddur.
Fiskimenn, farmenn og varð-
skipsmenn, þeir eru allir sjómenn
þó störf þeirra séu í mörgu ólík.
Sameiginlegt er þeim þó, að þau
eru unnin á hafi úti, um borð í
skipum. Og aðeins þetta tvennt
tengir órjúfandi böndum. Þessir
menn hafast við í öðrum heimi en
þeim sem við hin byggjum dag frá
degi. Þar er ekki skroppið í bíó á
kvöldin né ball né setið yfir glasi og
sjónka ásamt konunni, ekki farið á
rúntinn eða hlaupið á milli húsa.
Allt þetta þarf að gerast kannski á
fjórum sólarhringum í landi á
mánuði hverjum. Og svo ótal
margt fleira sem aldrei verður yfir
komist. Það er þessvegna engin
goðgá að fullyrða, að sjómaðurinn
er oft sem gestur í þeim heimi sem
við fæst sjáum útfyrir.
Starf sjómannsins er þvi ekkert
bílífi í blími, og þó ekki stöðugt
helvíti. Þráttfyrir ýmsa augljósa
vankosti eru björtu hliðarnar oft
atkvæðameiri. Það er skrítið frelsi
sem felst í því að vera einangraður
á hafi úti, en þó frelsi í þeim skiln-
ingi, að óvíða annarsstaðar komast
menn í nánari snertingu við nátt-
úruna og frumkrafta hennar, eða
það sem Þórbergur kallaði, að
finna sig eitt með alheiminum.
En ætti rétt og slétt skrifstofu-
blók að gera grein fyrir starfi sjó-
mannsins eftir einn túr á togara
kæmi eftirfarandi lýsing ekki á ó-
vart: Starfið er óþrifa- og kuldalegt
í tilbreytingarlausu umhverfi.
Vinnan mikil og reynir bæði á
Þú skalt sjómannskufli klæðast
v q [R óezt
INGÓLFS APÖTEK
Selur
lyfjaskrín, fyrir farþegaskip,
vinnustaði, ferðabfla og
heimili.
Ingólfs Apótek
Aðalstræti: (Fischersundi).
Símar: 1133? og 24418.
340
VlKINGUR