Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1977, Blaðsíða 34

ráðstafanir, sem að fullu gagni
mættu verða. Sömuleiðis er talað
um rányrkjuveiðar, þar sem neta-
veiðarnar eru, að of mörg net séu á
bát, svo ekki gefist timi til að vitja
um í þau daglega, því berist oft að
landi léleg vara, sem aldrei geti
orðið annað en skemmdur matur.
Þarna sé oft um að ræða hrygn-
ingarfisk, sem tekinn er, þegar
hann er kominn til að hrygna. Allt
hlýtur þetta að verða að skoðast i
réttu ljósi, svo vel megi fara.
Það er sjálfsagt víða brotinn
pottur í þessum efnum. En eftir
allt, sem á undan er gengið, ætti
það að vera metnaður hvers fiski-
manns, að vanda sem mest alla
meðhöndlun aflans. Það er enginn
efi á því, að ising í kassana úti á
miðunum, er stór framför, sem
hlýtur að færast í vöxt og mjög
eðlilegt væri að allt kapp yrði lagt í
að fá sem best hráefni á hverjum
tíma. Það er það sem koma skal,
svo og verndun fiskistofna, sem eru
ofveiddir.
A hvalveiðunum er ungviðið
ekki veitt, svo og ekki mæður með
mjólk, einnig verður hver hvalur
að ná vissri stærð. Þarna eru
strangar reglur í gildi, sem refsing
Síðasti hnúfubakurinn sem veiddist frá Hvalfjarðarstöðinni, áður en hann var
friðaður árið 1960. Hann mældist 55 fet. Vilmundur Jónsson þáverandi verkstjóri
sést koma frá því að mæla hvalinn. Allir hvalir, sem á stöðina koma eru mældir og
bókfærðir strax og þeir koma á land. Þennan hval skaut Ingólfur Þórðarson. Til
frekari upplýsinga má geta þess, að þetta mun síðasti hnúfubakurinn sem skot-
inn var í norðurhöfum.
liggur við ef brotnar eru. Þetta
mætti hafa i huga þegar um aðrar
sjávardýrategundir verður rætt og
veiði á þeim.
Friðun síldarinnar viö Suður-
land, er þegar farin að sýna ár-
angur, af fréttum að dæma. Þann-
ig þarf áfram að halda. Þá fyrst, ef
Hvalur í sigti, Jónas Sig. klár við byssuna.
allir leggjast á eitt að fara að öllu
með varúð og fyrirbyggja alla rán-
yrkju, þá yrði árangurinn fljótur
að segja til sín. Við mundum eftir
fá ár eiga ein auðugustu fiskimið
heims, sem við einir höfum vald
yfir. Þetta hlýtur að tryggja það að
við komum til með að eiga örugg
fiskimið fyrir okkar fiskiflota, svo
ekki ætti eftir það að vera hætta á
miklum aflaleysis árum. Þar með
yrði afkoma útgerðarinnar tryggð,
einnig sjómannanna. Þannig yrði
einnig lagður grunnur að óbrigð-
ulum undirstöðu atvinnuvegi
þjóðarinnar, en sjávarútvegur er
og verður okkar sterkasta og
traustasta útflutnings-atvinnu-
grein. Sá arður, sem við höfum af
landi okkar, þar með talið fiski-
miðin, er það eina örugga til að
tryggja okkur íslendingum góða
fjárhagslega afkomu og lífsgæði.
Því er nú, sem fyrr mikið undir
okkur sjálfum komið hvernig okk-
ur búnast í landi okkar. Við höfum
sannreynt það að í gegnum ald-
irnar eru það þeir kostir, sem
landið hefur uppá að bjóða, land-
V í K I N G U R