Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1979, Qupperneq 9

Einn er hver einn
Lítil frásögn af skökurum
Norðaustan bræla og bátar i höfn. Skúmur liggur ystur i annarri röð frá hægri.
í lúkamum
Fimmtudagsmorgunn 22. mars
1979. Norðangjóla blæs bruna-
gaddi yfir láð og lög, en hlýtt er þó
og notalegt í litla lúkarnum á
Skúmi RE 90. Færabátarnir liggja
rólegir í Sandgerðishöfn. Norð-
anáttin er ekki gengin niður. Ég
kom hingað suður eftir fyrir kl. 5 í
morgun, hélt það yrði róið, því að
spáin sagði hægviðri, en það ætlar
að verða bið á því að hann lægi.
Klukkan er níu. Svefnhljóð og
mollukyrrð í þessari þríhyrndu
vistarveru, sem er allt í senn:
svefnherbergi, kokkhús, matsalur
og setustofa. Það snörlar ofurlítið í
Stjána í stjómborðskojunni, tepp-
ið hefur hann dregið upp á haus.
Valdi liggur á bekknum undir
þykkri sæng. Hann hvílir á bakið
og blæs þunglega annað slagið.
Bakborðskojan sem er fremst í
lúkarnum og uppi undir þilfari, er
notuð sem geymsla; þar eru m.a.
björgunarbeltin. Þar er vont að
sofa þegar báturinn heggur á
mótstími, maður á á hættu að
kastast upp í dekkið. Núna ligg ég
í þverkojunni aftast. Hún er ágæt,
nema þegar dekkið lak með
kappanum, það var nöturlegt. Nú
er enginn leki, en andskoti var kalt
í morgun. Kuldann leggur frá
lestinni gegnum þilið.
Skyndilega er kyrrðin rofin.
Lúkarsgatið er rifið opið. Stór
maður ryðst niður. Svanur á
Bigganum er kominn. Það færist
líf í lúkarinn. Stjáni vippar sér
fram úr. Á hæla Svans kemur
Marteinn, háseti Svans. Það er
hellt upp á. Hrókasamræður um
tíðina, frostið, bræluna og
kvennafar auðvitað. Birgir RE 323
VÍKINGUR
liggur næst fyrir innan Skúminn.
Það hefur oft verið stutt milli
þessara báta á undanfömum ár-
um, ekki bara í höfn heldur líka á
miðunum, kært með formönnum,
en mátulegur skakrígur þó. Þeir
karpa svolítið, en allt í góðu:
Stjáni: Eigum við ekki að fara
að herða okkur upp og fara?
Svanur: Skrepptu upp á
bryggjuna fyrst og líttu á veðrið.
— Annars held ég okkur sé óhætt
að bíða eftir tíu-veðrinu.
Stjáni: Hann var gaddfreðinn
fiskurinn sem Óli á Inganum kom
með í gær.
Svanur: Hvað fékk hann?
Stjáni: Hann fékk 200 kíló af
aulaþorski. Það er þorskur í Röst-
inni núna, fyrst loðnan er þar.
Annars fékk Óli mest af manna
(Þetta kalla þeir milli- og smá-
ufsa).
Marteinn: Það er til einhvers að
fara á sjó í brælu og frosti til að
draga mannaseiði.
Upp úr hádeginu reri Stjáni.
Birgir lá í höfn, Svanur var að gera
við kabyssuna.
Einn kaldan morgun í mars
Föstudagsmorgunn 23. mars.
Við erum á leiðinni út á Brot.
Klukkan liðlega átta vippa ég mér
fram úr kojunni. Ætli kallinn sé
ekki búinn að stíma í þrjú korter
— klukkutíma. Það er þriggja
tíma stím út á Brot. Ég fæ mér bita
og sopa, snarast síðan upp. Hann
er bjartur og sárkaldur. Ég tek
seglhlífarnar af rúllunum og slæ
undir nýjum slóðum. Best að hafa
allt klárt, þegar á fiskislóð kemur.
Báturinn er allur klakaður eftir á-
gjöfina á landléiðinni í gær,
dekkið, lunningin, stýrishús og
reiði. Það er flughált. Verstur
andskoti að þurfa að skíta í þess-
9