Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1979, Qupperneq 13

Sigurðsson heitir hann, ættaður úr
Suðursveit, og þar fór hann fyrst á
sjó, það var enn róið þar frá
sandinum, þegar hann va rþar
unglingur. Valdi hefur verið með
Stjána á Skúminum í sex ár. Þeir
eru langtímum saman tveir á, en
stundum er þriðji maður. Valdi er
harður færamaður. Það gildir að
vera fljótur að renna og laginn að
seila og þrautseigur að standa við
færið, ekki síst í stórufsanum,s em
getur gefið sig til skyndilega á
ólíklegustu tímum sólarhrings.
Hér gildir reglan: Einn er hver
einn, og enginn fæst í landi. Valdi
sér um eldamennskuna. Hann
sýður fyrir okkur saltkjöt um há-
degið. Víst er það hughreystandi í
þessu nákroppi að svelgja í sig
heitan og feitan kjötbita — og svo
kaffi á eftir.
Það líður á daginn. Vindinn
lægir, það var svo sem auðvitað,
fyrst þeir hættu að spá hægviðri.
Kuldinn er ekki eins sár.
— nú eru þeir líklega að fá ’ann
á Bigganum þarna úti á átta míl-
unum, segir Stjáni.
— Það er líklegt. Þeir eru svo
rólegir, segir Valdi.
Nú hleypur hann sköru-
lega á, drengir
Um fimmleytið er Stjáni farinn
að gerast órólegur yfir aflaleysinu.
Hann er að hugleiða hvort hann
eigi að fara upp í Röst. En það er
of langt, orðið of áliðið.
— Við skulum reyna Jarls-
dæmið aftur, segir hann.
Það lóðar vel í kantinum rétt við
trossuendann. Það er suðurfall og
rekur frá trossunni upp á hraunið.
Og þarna fáum við gott viðbragð.
— Nú rennur hann skörulega á,
drengir, kallar Stjáni.
Það eru nokkur rennsli í rekinu.
Upp koma tveir og þrír og fjórir
þorskar í eina. Stjáni er ánægður:
— Þetta er alveg húðvænn fisk-
ur, segir hann.
— Þetta getur maður kallað
VÍKINGUR
vertíðarfisk, segir Valdi. Það
hækkar fljótt í stíunum, ef svona
fiskur gefur sig til.
Við kippum nokkrum sinnum.
Það er ekki ösfiski, en góður reyt-
ingur, 4—10 vænir fiskar á mann á
reki. Svo rökkvar og hann hættir
alveg að taka. Við erum sammála
um að þessi neisti hafi bjargað
deginum.
Og blíða framundan
Það er stillilogn í Sandgerðis-
höfn, þegar við löndum þar upp
úr miðnætti. Spáin er góð og trú-
lega verður róið snemma í fyrra-
málið. Aflinn hjá okkur reyndist
vera tæp 1200 kg af þorski og 300
kg af milliufsa. Hásetahlutur um
33 þúsund. Þetta er ekki mikið
fiskirí, en viðunandi þó, ef gæftir
haldast.
Þeim á Bigganum gekk miklu
betur „buguðu okkur laglega", er
orðalag Stjána. Þeir fengu hátt í
tvö tonn af þorski.
Klukkan er farin að ganga tvö
þegar löndun og öllum frágangi er
lokið. Og þá fara þeir Valdi og
Stjáni að hnýta sér slóða fyrir
morgundaginn. Síðan þriggja,
fjögurra tíma svefn áður en lagt er
af stað í næsta róður. Ég óska
þeim góðs. Ekki er laust við að
grípi mig byggðahrollur þegar ég
staulast yfir ísuð þilför á leið til
lands.
FTH
13
Svona sigla fátæklingarnir
Hollenska skipasmíðastöðin
C Van Lent hefur nýverið af-
hent luxussnekkju fyrir Saudi
arabiska konungdæmið, en
skipið er fínasta snekkjan, sem
smíðuð hefur verið í Hollandi.
Verður skipið notað af Khal-
id konungi Saudi Arabíu til
skemmtiferða.
Skipið er teiknað af H. W. de
Voogt, og er það 64 metra langt og
er gert ráð fyrir 24 farþegum, eða
gestum, einsog það heitir á
skemmtisnekkjumáli, en borðsalir
gera ráð fyrir allt að 40 manns.
Skipið er byggt úr stáli, en yfir-
bygging er úr áli. Það hefur gafl-
skut og þilför eru úr viði. Ofan á
þilfarshúsum er sólbaðsþilfar og
útsýnisbrú.
Skipið er knúið með 2X3500
hestafla aðalvélum, og það hefur
tvær skrúfur. Ganghraða er ekki
getið, en auk þess hefur það 70 ha.
bógskrúfu til þess að auðvelda
hreyfingar í höfnum.
Meðal siglingatækja eru Decca
radar RM 916, Sirius gyroáttaviti,
Arkas gyro og sjálfstýring.