Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1979, Qupperneq 45

Nú eru ekki nema tíu afborganir eftir, og þá eigum við bílinn
skuldlausan.
Um síðustu aldamót var frægur
mjög í Bandaríkjunum herflokkur
nokkur, sem kallaður var Darby’s
Rangers, og var hann undir for-
ystu Darbys nokkurs, sem var stór
mjög vexti og allra manna harð-
skeyttastur, og svo var og um
menn hans: Þeir voru allir ofur-
menni að burðum og harðjaxlar
hinir mestu. Darby’s Rangers
hirtu lítt um að gista undir þaki á
ferðum sínum, lögðust þeir jafnan
til svefns á víðavangi og höfðu
stein fyrir svæfil. Nú segir frá því
er þeir voru á ferð um Norður—
Dakóta á jólaföstu, og var enn
langt til byggða er kvöldaði en
fimbulkuldi á berangrinum og lít-
ið skjól þar sem tré vaxa óvíða á
sléttum þessa fylkis. En Darby’s
Rangers voru öllu vanir og lögðust
til svefns þar sem þeir stóðu. Það
var heiðskírt og stirndi á hjarnið
umhverfis þá. Sváfu þeir vært af
nóttina. En fyrir dagmál blés
Darby liðsforingi til liðskönnunar,
og stukku menn hans þá á fætur
og skipuðu sér í tvær raðir, og var
ekki laust við að nokkur hrollur
væri í sumum þótt harðir væru,
því ískaldir norðanvindar höfðu
leikið um þá, þar sem þeir lágu á
hjarninu naktir um nóttina, en
Darby’s Rangers höfðu jafnan
þann sið að sofa í adamsklæðum.
Darby liðsforingi var þegar al-
klæddur er hann hóf liðskönnun-
ina og hafði hann á fótum járn-
benta gaddskó en písk undir
handarkrikanum. Þegar hann
kom að þriðja manni í fremri röð
var sá nefstór nokkuð og nefið
VÍKINGUR
helblátt af kulda. Darby tók nef
mannsins milli hnúa vísifingurs og
löngutangar og sneri uppá svo
brast við í nefinu.
— Varð þetta sárt? spurði hann.
— Nei svaraði hermaðurinn.
— Af hverju?
— Vegna þess að ég er Darby’s
Ranger.
Þegar að næsta manni kom steig
Darpy ofan á stórutána á honum
og sneri sér í hálfhring á gadda-
skónum. Maðurinn lét sem ekkert
væri og gaf sömu svör og hinn
fyrri. Hann væri Darby’s Ranger.
Gekk Darby síðan á röðina og
kannaði lið sitt harkalega en fékk
alltaf sömu svörin og virtist
ánægður með. Þegar að síðasta
manni í fremstu röð kom hafði
honum risið hold, enda árla
morguns og menn höfðu ekki
fengið tíma til að tappa af fyrir
liðskönnun. Þegar Darby sér þetta
tekur hann pískinn úr handar-
krikanum og slær með honum
fast á broddinn svo að syngur í,
spyr síðan:
— Var þetta sárt?
— Nei, var svarið.
— Af hverju?
— Vegna þess að þetta er skauf-
inn á náunganum fyrir aftan mig.
Er þá sagt að Darby liðsforingi
hafi brosað, en hann var manna
alvarlegastur þá er hann kannaði
lið sitt.
*
Hefur þú heyrt hvað blindi mað-
urinn sagði þegar hann kom inn í
ostabúðina í Hollandi?
Nei.
Afsakið, ég vissi ekki að þetta væri
kvennaklósettið.
45