Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1982, Blaðsíða 10

mesti þátturinn í starfsemi Fram-
leiðslueftirlitsins og fyrirferðar-
mestur, þá verð ég að segja, að það
mat tryggir engum neitt. Fram-
kvæmdin á því er slík, að því fylgir
engin trygging hvorki til seljenda
né kaupenda, nema það jú, að
það kveður á um hvernig aflinn
skiptist milli verðflokka og stærð-
arflokka. Að öðru leyti gerir eftir-
litið ekkert sem um munar í
gæðamálunum. Það eru þá aðrir
þættir fyrirferðarminni í starfsemi
Framleiðslueftirlitsins, sem hafa
áhrif á framvinduna, en þó ekki
með þeirri virkni, sem þyrfti að
vera. Það er vandalítið að segja
stórt, en svo er aftur vandasamara
að sjá hvernig til tekst.
Þ.Ó.: Flafþór nú ert þú sá
maður hér inni, sem hefur mesta
reynslu sem sjómaður. Ert þú
sammála því, sem hér hefur kom-
ið fram?
Sjómenn samviskusamir
H.R.: Mér finnst, sérstaklega
Hjalti, hafa beitt spjótum sínum
heldur mikið að sjómönnum, því
það er mitt mat að hinn einstaki
sjómaður hefur raunverulega ekki
svo mikið að segja í þessu máli.
Hann vinnur sitt verk, reyndar
misjafnlega vel eins og gengur.
Þegar á heildina er litið, þá held ég
að sjómenn séu mjög samvisku-
samir og vilji gera vel og það er
ekki hægt að kenna sjómanni um
það, þótt að fiskur sem hann hefur
gengið vel frá ofan í kassa,
sé orðinn skemmt hráefni
þegar hann kemur í land á tíunda
og ellefta degi úr togara. Einstakir
sjómenn ráða engu um, hver úti-
vistin er á þeirra skipi. Þar ráða
allt aðrir aðilar.
Ég tek undir það sem Þorsteinn
sagði hér áðan, að sjómaður sem
gengur frá fiski úr til dæmis 60
tonna hali, bætir ekki það sem
þegar hefur komið fyrir þann fisk,
en honum verður heldur ekki
kennt um. Þorsteinn minntist líka
á netabátana. Eftir því sem ég veit
best komu um 110 þúsund tonn af
þorski á land úr netum á síðustu
netavertíð og allt að helmingur af
þessum afla voru metin í 2. og 3.
gæðaflokk þegar skipin komu að
landi. Það hefur ekkert það gerst
um borð í skipunum, sem sjó-
menn þurfa að skammast sín fyrir.
Þeir ráða ekki í hvaða ástandi
fiskurinn er, þegar hann kemur
um borð úr netunum. Þama er
það sóknarvandamálið sem
skemmir hráefnið.
Þ.Ó.: Á sínum tíma var mikið
rætt um kassavæðingu. Kassar
áttu að leysa öll vandamál sér-
staklega um borð í skuttog-
urunum. Er það samt ekki stað-
reynd að fiskurinn geymist vel í
kössunum fyrstu dagana, en að
hann skemmist ört eftir 10 til 11
daga?
Allt er gott í skreið og salt
I. I.: Ég held að það væri skref
aftur á bak, ef kössunum væri
kastað til hliðar. Hinsvegar eru
þeir háðir flestum þeim takmörk-
unum, sem geymsla í ís felur í sér
og eru reyndar viðkvæmari að
sumu leyti. Þegar geymslutíminn
er þetta langur eða 10 til 11 dagar,
þá er hið eiginlega geymsluþol
ferksfisks á þrotum. Það er eins og
nefnt var hér áðan að einhvers-
staðar eru skynsamleg mörk, um
hámarksgeymslutíma afla um
borð, því tíminn má ekki vera lið-
inn áður en farið er að vinna fisk-
inn. Þá kemur að því, sem verið
hefur mjög áberandi í umræðum
manna núna síðustu árin eftir að
skreiðarverkun fór að vera svona
ríkur þáttur í vinnslunni. „Er ekki
allt fullgott í skreið og salt,“ segja
menn. Það virðist allt nýtast vel í
skreið og salt, sem óhæft er til
frystingar. Svo lengi sem það við-
horf er ríkjandi held ég að ekki sé
batavon. Ég held að hráefnið
þurfi að vera gott í allar þessar
vinnslugreinar. Það á ekki að
miða við það, að skemmt hráefni
sé gott í saltfisks- eða skreiðar-
verkun. Því miður lítum við ekki
sjálfir á skreið sem matvæli, að
minnsta kosti hef ég það á tilfinn-
ingunni. Það hefur sannast að
kassar eru mjög gagnlegir, þeir
draga úr því hnjaski sem hráefnið
verður fyrir í meðförum og þeir
eiga ótvírætt rétt á sér, en þeir
lengja ekki geymsluþolið nema
síður sé.
Geymslutími í kössum
oft takmarkaður
J. B.: Þessi umræða um kassa
eða ekki kassa er að sjálfsögðu
VÍKINGUR