Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1982, Blaðsíða 11

mjög flókin. Ég get greint frá því
að tilraunir sem við höfum gert
hjá Rannsóknarstofnun fiskiðn-
aðarins bendir til þess að
geymslutími við heppilegar að-
stæður, það er við 0 gráður C, i
góðri ísun og hreyfingarleysi, sýn-
ir að geymslutími í kössum getur
verið mjög takmarkaður 9—11
dagar. Það er þó erfitt að fullyrða
um þetta. Maður heyrir aftur á
móti sögur um að sum fiskiskip
geti landað afla erlendis í kössum
og selt á góðu verði eftir mun
lengri útivistartíma, en við teljum
að hægt sé að geyma hann við þær
aðstæður sem við þekkjum. Það er
öruggt mál að kassar hafi bæði
mikla kosti og eins miklar hættur í
för með sér og verður að hafa það
í huga hverju sinni.
Mér finnst menn vera almennt
sammála um það sem hér er rætt.
Það koma að vísu fram nokkuð
mismunandi viðhorf gagnvart því
hver beri mestu sökina. Ef maður
reynir að velta þessum málum
fyrir sér, þá kemur í ljós, að
ýmislegt er að. Ég get alveg tekið
undir það með Hafþór, að sjó-
menn þekkja ekki afleiðingar þessa
eða hins í þeim atriðum sem snúa
beint að þeim og á ég þar við
blóðgun o.fl. Það er ekki hægt að
VÍKINGUR
fara fram á meira af þeim en það
sem þeim er kunnugt um nú þeg-
ar.
Kapphlaupið hefur hættur
í för með sér
Þegar við lítum yfir allan far-
veginn sjáum við að breyttar afla-
forsendur hafa leitt til þess að
kapphlaupið, eins og Ingólfur
segir, hefur vaxið og það hefur
eðlilega auknar hættur í för með
sér. Við fiskum öðruvísi nú en
áður, hölin eru stærri, togað er
lengur o.s.frv. Ég er líka sammála
Ingólfi um, að ferskfiskmatið
uppfyllir ekki nema hluta af þeim
skyldum, sem mér finnst að það
ætti að sinna. Starfsfólk frystihús-
anna veit hvað það er helzt sem
veldur rýrnun vörunnar. Það veit
vel hvað léleg snyrting, ormar eða
bein í flökum þýða. I öðrum
greinum fiskiðnaðarins eins og til
dæmis við saltsíldarverkun,
skreiðarframleiðslu og saltfisk-
verkun þekkir fólk síður hvaða
þýðingu þetta og hitt hefur í
framleiðslunni. Þetta stafar meðal
annars af því, að gæðamatið
sjálft er ekki nógu mikið í höndum
fyrirtækjanna sjálfra. Síðan þegar
komið er að útflutningnum kemur
í ljós að mat Framleiðslueftirlits-
ins stendur ekki nærri nógu vel
föstum fótum og það er nokkuð
dularfullt í sjálfu sér. Fólk fær
ekki almennilega að vita hvað
felst í matinu og á hverju
það byggist. Til þess að mæta
þessu viljum við sem erum hér sjá
einhverjar breytingar eiga sér
stað. Hjalti ræðir um dagmerk-
ingar á kössum og vissar reglur
um útivistartíma, nákvæmari
vinnubrögð við blóðgun og fleira.
Þá má bæta við að víða vantar
betri geymslur í landi.
Sá sem skemmir vöruna,
á að finna fyrir því
Kjarni málsins er hins vegar sá,
að menn verða að finna fyrir því
hvað þetta og hitt í meðferð hrá-
efnis kostar. Ef maður skemmir
vöru einhversstaðar, þá á hann að
finna fyrir því. Ef menn landa til
dæmis dauðblóðguðum afla þá
eiga menn að fá að vita, hvað það
þýðir í gæðum og afurðum og
ennfremur á að meta þannig afla
við skipshlið á því verði, sem er
sanngjarnt.
H.E.: Vegna ummæla Hafþórs
vil ég taka fram eins og ég sagði
áðan, að ýmsu er ábótavant i
landi, en þegar ég tala um sjó-
menn á ég lika við skipstjóra og
stýrimenn, og þeir geta ráðið
miklu um útivistartíma og tog-
tíma. Ég tel ákaflega þýðingar-
mikið að rnenn átti sig á því, að
fiskfarmar sem að landi berast
hafa farið stækkandi, þegar skipt
er um skip er yfirleitt keypt stærra
skip en hið gamla. Taka verður
tillit til þess að fiskvinnslan þarf
tíma til að vinna þann fisk, sem að
landi berst, það verður sjaldnast
samdægurs. Þá koma helgarfríin
einnig til, fólk vill eiga frí á laug-
ardögum og sunnudögum, sem er
skiljanlegt, en þá verður líka að
gera ráð fyrir því að vinna við fisk
sem landað er á föstudegi, hefst
ekki fyrr en á mánudegi. Á meðan
fiskurinn bíður í hráefnageymslu
II