Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1982, Page 24

Oft voru líka fluttir sjúklingar
milli staða á sjúkrahús.“
— Þurfti ekki að annast þá?
spyr ég. „Maður reyndi að gera sitt
besta,“ endurtekur Guðrún og
horfir fast á mig. Henni finnst
sjálfsagt ekki þörf að hafa um það
fleiri orð. Allan sinn starfsferil
hefur hún farið eftir þessari setn-
ingu. „Eftir fjögur ár á Esju fórum
við á Heklu og vorum á henni þar
til hún var seld um 1966. Á Heklu
unnum við í borðsal, vorum þjónar
eins og það var kallað. Þá þjónaði
maður farþegunum til borðs, það
var mun rólegra starf. Við unnum
ekki í uppvaski né í matsölum
skipverja, eins og síðar varð.
Við klæddumst bláum kjólum
með hvíta svuntu.
Það voru oft margir farþegar
um borð á þessum árum, sérstak-
lega á sumrin í hringferðunum. Þá
var mikið um útlendinga sem
sumir komu ár eftir ár. Ein þýsk
hjón komu á hverju ári, fannst
ekkert sumar nema þau kæmu til
íslands og sigldu kringum landið.
Ég man líka eftir útlendum rit-
höfundi sem sagði að ef eitthvað
Surtseyjargosið.
Meðan á Surtseyjargosinu stóð,
sigldum við í kringum eyjuna, frá
Þorlákshöfn og síðan til Reykja-
víkur. Það var mjög fallegt að sjá
gosið og þegar tók að skyggja líkt-
ist eyjan uppljómaðri stórborg.
Þessar ferðir voru mjög vinsælar
og því mikið að gera. Vikurinn
settist á allt svo þrífa þurfti hátt og
lágt. Það var einkennilegt að sjá
hvernig vikurinn flaut á sjónum í
kringum eyjuna.
Ég man líka eftir því að einu
sinni þurftum við að bíða í þrjá
sólarhringa til þess að komast inn
á Höfn í Homafirði. Þar fyrir utan
Úr reyksalnuni, ljós viður prýddi veggina og teikningar eftir örlyg Sigurðsson. Þegar
Esjan var seld til Baliama, fylgdi allt með, m.a. þessar teikningar og stórt málverk.
Myndin er tekin í söngferð Sunnukórsins, f.v. Guðrún Jónsdóttir, eiginkona Guðinundar
Guðmundssonar útgerðarmanns, Halldór Pálsson f.v. verkstjóri Hraðfrystihússins í
Hnífsdal, Gabríella Jóhannesdóttir eiginkona Jóakims Pálssonar útgerðarmanns í
Hnífsdal, Ólafía Alfonsdóttir eiginkona Jóakims Hjartarsonar verkstjóra í Hnífsdal og
Inga Ingimarsdóttir, eiginkona Halldórs. Konurnar eru allar látnar, nema Ólafía.
Dekkað borð í borðsal Esjunnar. Farþegarnir eru félagar í Sunnukórnum á ísafirði en
kórinn fór í söngleikjaferð mcð Esju 1968.
fæddist um borð í Esjunni. Konan
sem ól barnið kom um borð á
Djúpavogi og ætlaði til Norð-
fjarðar að fæða. Hún var hörð af
sér, kom út að skipinu á litlum bát
því við gátum ekki lagst upp að og
klifraði upp stiga á skipshlið. Þeg-
ar við komum til Reyðarfjarðar
fæddi hún barnið. Svo heppilega
vildi til að Sigga systir hafði sett
inn til hennar unglingsstúlku frá
Reyðarfirði og þegar við komum
þangað hljóp hún í land og náði í
ömmu sína sem var vön að að-
stoða við barnsburð. Stýrimenn-
irnir hjálpuðu líka til og allt gekk
vel.
getur oft verið vont í sjóinn en
logn þegar kemur inn fyrir ósinn.
Maður var hættur að vita hvemig
maður ætti að vera því sjógangur-
inn var svo mikill.
Maður reyndi að
gera sitt besta.
Fólk varð oft ósjáífbjarga þegar
vont var í sjóinn en maður reyndi
að gera sitt besta til að hjálpa því.
24
VÍKINGUR