Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1982, Blaðsíða 36

í horninu til hægri sést stóra dæluhjólið sem stjórnar öllum galdrinum. Rörið af síðunni
liggur þarna niður og hitt rörið upp og yfir lestina. Örn vélstjóri kannar hvort ekki sé allt
í lagi. Þetta dæluhjól dugar aðeins fjörutíu ferðir og verður þá að skipta um.
Varla gat veðrið verið betra og þama sést nýja byggðin við Kjalarnes. Leyfilegt er að dæla
upp, 60 föðmum út frá stórstraumsfjöru.
Horft fram eftir skipinu. Spilið á bakborða stjórnar rörinu sem liggur meðfram síðunni
og er nú að störfum á hafsbotni. Kjalarnesið teygir sig í sjó fram.
nkse sú sama og við Sævarhöfða,
kannske starfsfélagar þeirra við
útibúið á Granda.
Hreinn er mættur á bryggjuna
og ég kveð skipverjana sjö með
þökk fyrir viðkynninguna. Þau
eiga enn eftir þrjátíuogníu ferðir af
úthaldinu sínu, sum hver. Þau
sigla inn og út úr Reykjavíkurhöfn
hvort sem dagurinn hjá okkur í
landi heitir sunnudagur eða föstu-
dagskvöld og dæla upp undirstöð-
um í hús.
Tilvonandi brúðhjón komu ak-
andi heim til sveitaprests í hest-
vagni. Eftir vígsluna sagði brúðg-
uminn: — Prestur minn, ég á enga
peninga eins og er, en héma er stór
og feit hæna handa þér í matinn,
og fyrir jólin lofa ég að færa þér
ágæta aligæs.
Prestur hitti oft þennan sama
mann eftir þetta, en bóndi virtist
vilja forðast að eiga orðaskipti við
hann. En dag einn mættust þeir
augliti til auglitis, og þá sagði
bóndi. — Prestur minn, ég get
eins vel sagt þér, að þú færð enga
gæs frá mér. Ég er nefnilega búinn
að sannreyna, að hún var meira að
segja ofborguð með þessari hænu,
sem ég lét þig fá.
’
Ólafur hreppstjóri var drykkfelld-
ur nokkuð og ekki vandfýsinn á
drykkinn en vildi þó láta telja sig í
heldri manna röð.
— Mikið svín er hann Jónas í
Túni. Ég var honum samferða um
daginn og þá drakk hann
brennsluspritt, sagði Ólafur eitt
sinn. — Og svæ var hann blóð-
nískur á þetta, bætti hann við eftir
stundarþögn.
VÍKINGUR