Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1986, Blaðsíða 51

Smásaga
Herramadurinn dregur fram feitt seöiaveski og
stingursvo vasapeianum afturinn á sig. „Og hvað
viltu fá fyrirþessar tværýsur, gamli minn?“
„Þú getur stungiö þessu veski aftur á þig vinur.
Ég vil ekki fá fiskinn þorgaöan ípeningum “ svarar
trillukarlinn.
„Nú?“ segir herramaöurinn hissa. „Og hvernig
viltu þá fá helvítis ýsuna borgaöa?“
„Mig hefur alltaf dreymt um aö eiga svona vel-
mektugann smóking eins og þú ert í. Ég skal láta
þig fá ýsuna efég fæ smókinginn í staöinn. “
„Ertu eitthvaö verri? Hvaö helduröu aö kerlingin
segi ef ég kem heim á skyrtunni? Hún veröur
alveg snargeggjuö“ segir herramaöurinn og
stendur upp af baujunni. Trillan ruggar aöeins
undan óstööugum hreyfingum hans.
„Ég gæti nú lánaö þér sjóstakkinn minn, vinur“
segir trillukarlinn og nú sýnir þrosiö tvær tennur í
efri góm.
„Sjóstakk. SJÓSTAKK?" öskrar herramaöur-
inn og stappar niöur fæti þannig aö viö liggur aö
trillan velti. „Hvaö helduröu aö kerlingin segi efég
kem blindfullur af tveggja daga fylleríi í sjóstakk
meö tværýsur i hendinni? Hún læturloka mig inni.
„Svona rólegur vinur, rólegur. Þú útskýrir bara
máliö fyrirhenni."
„Útskýra máliö. ÚTSKÝRA? Sjálflýsandi, app-
elsínugulan sjóstakk á stærö viö tjald. Ég ætti nú
bara ekki annaö eftir“ segir herramaöurinn og
sigur aftur niöur á baujuna. Hann dregur pelann
aftur fram og sýpur af honum. Ropar. Síöan brosir
hann. Brosið breikkar. Og breikkar. „Heyröu þetta
er annars ekki svo galin hugmynd, sko ég gæti
„Elsku vinur, ekki segja mér hvernig þú ætlar
aö útskýra máliö. Ég heföi sennilega ekki gott af
því aö heyra þaö“ segir trillukarlinn. Hann hnýtir
tvær ýsur á snæri á meöan herramaöurinn skiptir
á smókingnum og sjóstakknum.
Trillukarlinn röltir rólega heim á leið, glerfinn í
smókingnum sínum. Hann dustar ímyndaö ryk af
annarri erminni.
Hann staönæmist aöeins á útidyratröppunum
og viröir spegilmynd sína fyrir sér í útidyraglerinu.
Gengur svo inn.
„Elskan, elskan ég erkomin heim“ kallarhann í
anddyrinu.
„Hvernig gekk túrinn?“ er kallaö innan úr stof-
unni.
„Svona og svona."
Gömul kona kemur fram í anddyriö og sér trillu-
karlinn. Hún klappar saman höndum og skríkir:
„Nei náöiröu einum enn..."