Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1986, Blaðsíða 50

Friörik
Indriöason.
skrifaöi
Einarsson
teiknaöi
,,Sko máliö er, gamli
minn, aö ég hefekki
komiö heim ítvo
daga. Kerlingin er
örugglega oröin
skapstirö og ég ætla
aö blíöka hana meö
nýrriýsu“.
50 VIKINGUR
Trillukarl í smoking
Stefni trillunnar ktýfur spegilsléttan sjóinn i átt
aö hafnarmynninu iReykjavík. Vorsólin hefurreist
sig upp á sjóndeildarhringinn. Engin hlýja fylgir
enn geislum hennar er þeir glampa í haffletinum
og lýsa upp veöurbariö andlit trillukarlsins um
borö þarsem hann horfir mót þeim út fyrir stefni
trillunnar.
Trillukarlinn er aö koma úr netjavitjun. Hásigld
trillan ber rýrum afla vitni.
Taktfastir smellir gamallar diselvélar trillunnar
er eina hljóöiö sem rýfur morgunkyrröina utan
hafnarmynnisins. Þegar trillan skriöur inn úr
mynninu drukknar vélarhljóöiö iys og þys hafnar-
innar.
Trillukarlinn legguraö bryggju fyrirneöan kaffi-
stofuna á Grandagaröi. Hann bindur trilluna viö
meö rólegum og yfirveguöum handtökum. Hellir
sérsíöan kaffi íplastmál úrmáöum hitabrúsa.
Dyrnará kaffistofunni opnast og út stígur smók-
ingklæddur herramaöur á miöjum aldri. Þrútinn í
andliti og reikull í hreyfingum. Hann kemurauga á
trillukarlinn þarsem hann vermir lúnar hendur sín-
ar á plastmálinu. Herramaöurinn ranglar í átt aö
trillunni. Staönæmist á móts viö stefni hennar.
„Sæll gamli, má þjóöa þérofurlitla þrjóstbirtu út
i kaffiö?" segir herramaöurinn óstyrkrí röddu,
rámri afáfengi og ofmiklum tóbaksreyk.
„Ætli þaö“ svarar trillukarlinn rólegri röddu og
viröir smókinginn fyrírsérmeö ihugulu augnaráöi.
Herramaöurinn tekur silfursleginn vasapela
innan úr smókingnum og sýpur drjúgt af honum.
Þurrkar sér um munninn á jakkaerminni og ropar
ánægjulega.
„Þetta er ekkert slor skal ég segja þér. Þetta er
fimm stjörnu koníakk" segir herramaöurinn og
roparaftur. „Þetta ersama eöalviniö og þjóöhöfö-
ingjar fá sér gjarnan eftir kvöldmatinn. Ertu viss
um aöþú viljirekki dramm útíkaffiö?"
„Fyrstþetta ersvona velmektugt vin verö ég aö
segja eins og karlinn á krossgötunum hér áöur"
segir trillukarlinn og dregur seiminn á siöasta orö-
inu.
„Hvaöa karl?" spyr herramaöurinn áttavilltur.
„Aö sjaldan hef ég flotinu neitaö" heldur trillu-
karlinn áfram og réttir fram plastmáliö.
Þaö tekur herramanninn ofurlitla stund aö átta
sig á því aö boöi hans hefur veriö tekiö. Um leiö
hýrnar yfir honum og hann klöngrast um borö í
trilluna. Hellir vænum slurk í máliö hjá trillukarlin-
um og sest svo niöur á bauju ímiöri trillunni.
„Fimm stjörnu koniakk, þaö held ég nú. Drekk
ekki annaö gamli minn" segir herramaöurinn um
leiö og hann fær sér annan trillukarlinum til sam-
lætis.
„Þetta vín hefur veriö íréttum félagsskap" segir
trillukaríinn eftiraö hafa sopiö úrmálinu sinu.
„Ha, já. Heyröu gamli minn ég á raunar erindi
viöþig...“byrjarherramaöurínn.
„Mér er illa viö aö ókunnugir menn eigi viö mig
erindi" gripur trillukarlinn rólega fram í.
„Sko þetta er mjög einfalt..." reynir herramaö-
urínn aftur.
„Raunar er mér illa viö aö nokkur eigi viö mig
erindi" grípur trillukarlinn aftur fram í og brosvipr-
urmyndastíkringum góölátleg augu hans.
„Svona nú gamli minn. Hérna fáöu þérannan út
í kaffiö" segir herramaöurinn. „Ég ætlaöi bara aö
kaupa afþérfisk."
„Minir fiskar veröa seint metnir til fjár þegar
svona sjakkettklæddir sómamenn eins og þú eiga
i hlut" segir trillukarlinn og nú nær brosiö niöur i
munnvikin.
„Heyröu gamli minn, veistu hver ég er?" spyr
herramaöurinn höstugur og hálfrís upp af bauj-
unni.
„Alveg örugglega einn gildasti máttarstólpi
þjóöfélagsins" svarar trillukarlinn. „En ekki segja
mér nafniö. Ég er svo óglöggur á nöfn. “
„For helvede, ég vildi bara kaupa af þér fisk"
segir herramaöurinn gramur.
„Og svona velmæltur á danska tungu, ja sei
sei“ svarar trillukarlinn og réttir plastmáliö fram
aftur. „Kannski aö ég þiggi einn til vinur. “
Þaö hýrnar aftur yfir herramanninum og hann
helliröörum slurk íplastmáliö hjá trillukarlinum.
„Sko máliö er, gamli minn, aö ég hefekki komiö
heim í tvo daga. Kerlingin er örugglega oröin
skapstirö og ég ætlaöi aö blíöka hana meö nýrri
ýsu“ segir herramaöurinn.
„Já ég skil. Þú ætlar sem sagt aö kaupa þér fyr-
irgefningu meö nýjum fiski" segir trillukarlinn og
sýpurá koniakkinu sinu.
„Já, efþú vildir vera svo vænn aö selja méreins
og tvær ýsur mundi þaö þjarga miklu af heimilis-
friönum."
„Ekki þykir mér þaö dýrkeypt fyrirgefning,
vinur" brosir trillukarlinn. „En frelsarinn fyrirgaf jú
fleirum en einum sjakkettklæddum meö nokkrum
fiskum."
„Ha, frelsarinn. Hvaö kemurhann þessu viö?"
„Ekkert vinur, ekkert. “
Herramaöurinn tekur aftur fram vasapelann og
sýpur af honum. Réttirhann svo til trillukarísins.
„Nei takk, vinur. Tveir eru nóg fyrir mig svona
fyrirhádegiö."
„Jæja" segir herramaöurinn og stingur pelan-
um aftur inn á sig. „Getum viö ekki gengiö frá
jœssu strax?"
„Þessi fiskur hérna hleypur nú ekki langt úr
þessu" segir trillukarlinn rótega.