Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1987, Síða 14

Skapmikill
„Farmannslífiö er aö
mörgu leyti mjög
rólegt, afslappaö og
þægilegt..."
geta skipt hana mörgum
milljónum. Þaö hefur hins-
vegar alveg verið undir hæl-
inn lagt hvort þessir menn
hafa kunnað stakasta orð i
viökomandi tungumáli og
ýmsir ekki einu sinni skiljan-
lega ensku“.
Farmenn sjá börn
sín svo sjaldan, aö
þeirsýna þeim þá
sínar bestu hliöar...“
14 VÍKINGUR
Annar hraði
og annað líf
— Ari, helduröu aö þú hafir
oröiö háöur hafinu og lífinu í
þessu litla samfélagi sem þar
þrífst milli landa?
„Já, ég hugsa það, án þess
þó að ég hafi mikið hugsað út
i þetta mál. Mér finnst það,
svona þegar þú nefnir þetta“.
— Færöu fiöring eftir langa
landveru?
„Ja, þegar maður er þúinn
að dvelja lengi hérna í stress-
inu í þessu harða og hraöa
samfélagi okkar, er það hrein
afslöppun að komast aftur út
á sjóinn, hrein og bein af-
slöppun; þar er allt annað
andrúmsloft, allt annar hraði,
alltannað lif.
Farmannaslifið er, veistu,
að mörgu leyti mjög rólegt,
afslappað og þægilegt..
— Ertu rólyndismaöur?
„Nei, ég er mjög skapmikill.
En mér finnst það engu að
siður mjög gott að komast í
rólegt umhverfi og hafa til
dæmis næði til að lesa. Ég er
mjög mikið fyrir lestur. Að
visu hefur timi til þess og
annars dundurs á hafi úti
minnkar mikið á siðustu árum
vegna fækkunar í áhöfnum.
Álagiö hefur aukist á okkur“.
— Þú ert kvæntur Þuríöi
Lárusdóttur. Hvernig finnst þér
hún hafa tekiö farmannslífi
þínu?
„Mér finnst hún hafa sýnt
því mikinn skilning — og ég
veit ástæðuna: Hún er sjálf
sjómannsdóttir. Pabbi henn-
ar var skipverji hjá Landhelg-
isgæslunni. Hún er alin upp
við miklar fjarverur fööur síns
frá heimilinu. Hún þekkir
þetta semsagt af eigin raun
— og vissi vel að hverju hún
gekk þegar hún giftist mér.
Og þetta er gríðarlega mikið
atriði. Ég held hreinlega að
þetta gangi ekki upp hjá far-
mönnum nema það séu fyrir
þessi tengsl við hafið hjá
báðum aðilum. Ég held, ef
fariö væri að athuga málið, að
þaö séu einmitt þeir sem eiga
konur frá sjómannheimilum
sem hafa dugað lengst í
starfinu. Hinir hafa farið
snemma i land vegna þess
aö konurnar gútera þetta
ekki. Og skal svo sem engan
undra. Þetta er ekkert lif í
sjálfu sér, ekkert eðlilegt
heimilislif, heldur meiri og
minni aðskilnaður".
— Finnst þér þú stundum
stunda farmennskuna af hel-
berri eigingirni?
„Já“.
— Þiö Þuríöur eigiö saman
fjögur börn. Hvaöa áhrif tel-
uröu aö farmennskan hafi á
uppeldi? Eru farmenn haröir
pabbar?
„Nei, ég held kannski þvert
á móti. Farmenn sjá börn sín
svo sjaldan, að þeir sýna
þeim þá sínar bestu hliðar, þó
ekki væri nema vegna ærinn-
ar gleði að sjá þau eftir lang-
an aðskilnað. Ég held hins-
vegar, ef menn eru oft lang-
dvölum að heima, kannski i
löngum túrum ár eftir ár, að
samband þeirra við börnin
geti rofnað að talsverðu leyti,
eða að minnsta kosti ekki
náö að rista jafn djúpt og
annars væri. Þetta er vita-
skuld alvarlegur hlutur — og
stórmínus við starfiö'1.
— Þaö hefur aldrei hvarflaö
aö þér aö hætt farmennskunni,
fara íland?
„Jú, blessaður vertu, ég
hef margsinnis strengt þess
heit. Ég ætlaði að hætt þessu
þrjátiu og fimm ára, þá alveg
ákveðinn. Ég var ennþá
ákveönari i þessu fjörutiu ára
— Og nú ertu aö veröa...?
„Ja, ég er nýskriðinn yfir á
fimmtugsaldurinn. Ætli næsta
heitstrenging verði ekki um
hálffimmtugt..
— Er ekki úthald farmanna
einmitt um þaö bil tuttugu ár?
„Jú, ætli það sé ekki eitt-
hvað þar um bil. Það eru
sárafáir menn sem ná ellilíf-
eyrismörkunum i þessu
starfi".
— Og þaö er mikiö til vegna
þrýstings frá fjölskyldunum?
„Já, fyrst og fremst".
Formennska: erindi
og erfiöi
— Víkjum þá aö öörum mál-
um Ari. Hvaö kom til aö þú
heltir þér út í félagsmálin meö-
al stýrimanna?
„Þótt ég hafi kannski aldrei
verið mjög virkur í félagsstarfi
framan af haföi ég alltaf mjög
mikinn áhuga á félagsmálum.
Það var fyrir þremur árum
sem formannaskipti urðu —
og þetta var nú ekki flóknara
en svo að nokkrir menn úr fé-
laginu komu að máli við mig
og spurðu hreint út hvort ég
treysti mér til að takast á við
formennskuna. Ég játti, þó
svo að starfið hefði þá aldrei
svo mikið sem hvarflaö að
mér".
— Hversvegna leituöu
þessirmenn til þín?„
„Ég veit það ekki, en sjálf-
sagt hafa þeir treyst mér —
vonandi.
— Ákveöinn ískoöunum?
„Ég er það svona i flestum
tilvikum".
— Stendurfastá þínu?
„Ég geri það svona i flest-
um tilvikum".
— Einstrengingslegur?